Job 8

1 And Bildad the Shuhite answereth and saith: —

۱ پس بلدد شوحی در جواب گفت:

2 Till when dost thou speak these things? And a strong wind — sayings of thy mouth?

۲ «تا به کی این چیزها را خواهی گفت و سخنان دهانت باد شدید خواهد بود؟

3 Doth God pervert judgment? And doth the Mighty One pervert justice?

۳ آیا خداوندداوری را منحرف سازد؟ یا قادر مطلق انصاف رامنحرف نماید؟

4 If thy sons have sinned before Him, And He doth send them away, By the hand of their transgression,

۴ چون فرزندان تو به او گناه ورزیدند، ایشان را به‌دست عصیان ایشان تسلیم نمود.

5 If thou dost seek early unto God, And unto the Mighty makest supplication,

۵ اگر تو به جد و جهد خدا را طلب می‌کردی و نزد قادر مطلق تضرع می‌نمودی،

6 If pure and upright thou [art], Surely now He waketh for thee, And hath completed The habitation of thy righteousness.

۶ اگر پاک و راست می‌بودی، البته برای تو بیدارمی شد، و مسکن عدالت تو را برخوردارمی ساخت.

7 And thy beginning hath been small, And thy latter end is very great.

۷ و اگر‌چه ابتدایت صغیر می‌بود، عاقبت تو بسیار رفیع می‌گردید.

8 For, ask I pray thee of a former generation, And prepare to a search of their fathers,

۸ زیرا که ازقرنهای پیشین سوال کن، و به آنچه پدران ایشان تفحص کردند توجه نما،

9 (For of yesterday we [are], and we know not, For a shadow [are] our days on earth.)

۹ چونکه ما دیروزی هستیم و هیچ نمی دانیم، و روزهای ما سایه‌ای برروی زمین است.

10 Do they not shew thee — speak to thee, And from their heart bring forth words?

۱۰ آیا ایشان تو را تعلیم ندهند وبا تو سخن نرانند؟ و از دل خود کلمات بیرون نیارند؟

11 'Doth a rush wise without mire? A reed increase without water?

۱۱ آیا نی، بی‌خلاب می‌روید، یا قصب، بی‌آب نمو می‌کند؟

12 While it [is] in its budding — uncropped, Even before any herb it withereth.

۱۲ هنگامی که هنوز سبزاست و بریده نشده، پیش از هر گیاه خشک می‌شود.

13 So [are] the paths of all forgetting God, And the hope of the profane doth perish,

۱۳ همچنین است راه جمیع فراموش کنندگان خدا. و امید ریاکار ضایع می شود،

14 Whose confidence is loathsome, And the house of a spider his trust.

۱۴ که امید او منقطع می‌شود، واعتمادش خانه عنکبوت است.

15 He leaneth on his house — and it standeth not: He taketh hold on it — and it abideth not.

۱۵ بر خانه خودتکیه می‌کند و نمی ایستد، به آن متمسک می‌شودو لیکن قایم نمی ماند.

16 Green he [is] before the sun, And over his garden his branch goeth out.

۱۶ پیش روی آفتاب، تر وتازه می‌شود و شاخه هایش در باغش پهن می‌گردد.

17 By a heap his roots are wrapped, A house of stones he looketh for.

۱۷ ریشه هایش بر توده های سنگ درهم بافته می‌شود، و بر سنگلاخ نگاه می‌کند.

18 If [one] doth destroy him from his place, Then it hath feigned concerning him, I have not seen thee!

۱۸ اگر ازجای خود کنده شود، او را انکار کرده، می‌گوید: تو را نمی بینم.

19 Lo, this [is] the joy of his way, And from the dust others spring up.'

۱۹ اینک خوشی طریقش همین است و دیگران از خاک خواهند رویید.

20 Lo, God doth not reject the perfect, Nor taketh hold on the hand of evil doers.

۲۰ هماناخدا مرد کامل را حقیر نمی شمارد، و شریر رادستگیری نمی نماید،

21 While he filleth with laughter thy mouth, And thy lips with shouting,

۲۱ تا دهان تو را از خنده پرکند، و لبهایت را از آواز شادمانی.

22 Those hating thee do put on shame, And the tent of the wicked is not!

۲۲ خصمان توبه خجالت ملبس خواهند شد، و خیمه شریران نابود خواهد گردید.»