Job 6
1 And Job answereth and saith: —
Nang magkagayo'y sumagot si Job at nagsabi,
2 O that my provocation were thoroughly weighed, And my calamity in balances They would lift up together!
Oh timbangin nawa ang aking pagkainip, at ang aking mga kasakunaan ay malagay sa mga timbangan na magkakasama.
3 For now, than the sands of the sea it is heavier, Therefore my words have been rash.
Sapagka't ngayo'y magiging lalong mabigat kay sa buhangin sa mga dagat: kaya't ang aking pananalita ay napabigla.
4 For arrows of the Mighty [are] with me, Whose poison is drinking up my spirit. Terrors of God array themselves [for] me!
Sapagka't ang mga palaso ng Makapangyarihan sa lahat ay nasasaksak sa akin, ang lason niyaon ay hinitit ng aking diwa; ang mga pangkilabot ng Dios ay nangahahanay laban sa akin.
5 Brayeth a wild ass over tender grass? Loweth an ox over his provender?
Umuungal ba ang mailap na asno pag may damo? O umuungal ba ang baka sa kaniyang pagkain?
6 Eaten is an insipid thing without salt? Is there sense in the drivel of dreams?
Makakain ba ng walang asin ang matabang? O mayroon bang lasa ang puti ng isang itlog?
7 My soul is refusing to touch! They [are] as my sickening food.
Tinatanggihang hipuin ng aking kaluluwa; mga karumaldumal na pagkain sa akin.
8 O that my request may come, That God may grant my hope!
Oh mangyari nawa ang aking kahilingan; at ipagkaloob nawa sa akin ng Dios ang bagay na aking minimithi!
9 That God would please — and bruise me, Loose His hand and cut me off!
Sa makatuwid baga'y kalugdan nawa ng Dios na pisain ako; na bitawan ang kaniyang kamay, at ihiwalay ako!
10 And yet it is my comfort, (And I exult in pain — He doth not spare, ) That I have not hidden The sayings of the Holy One.
Kung magkagayo'y magtataglay pa ako ng kaaliwan; Oo, ako'y makapagbabata sa mga walang awang sakit; sapagka't hindi ko itinakuwil ang mga salita ng Banal.
11 What [is] my power that I should hope? And what mine end That I should prolong my life?
Ano ang aking lakas, na ako'y maghihintay? At ano ang aking wakas na ako'y magtitiis?
12 Is my strength the strength of stones? Is my flesh brazen?
Ang akin bang tibay ay tibay ng mga bato? O ang akin bang laman ay tanso?
13 Is not my help with me, And substance driven from me?
Di ba ako'y walang sukat na kaya, at ang karunungan ay lumayo sa akin?
14 To a despiser of his friends [is] shame, And the fear of the Mighty he forsaketh.
Siyang nanglulupaypay ay dapat pagpakitaang loob ng kaniyang kaibigan; kahit siya na walang takot sa Makapangyarihan sa lahat.
15 My brethren have deceived as a brook, As a stream of brooks they pass away.
Ang aking mga kapatid ay nagsipagdaya na parang batis, na parang daan ng mga batis na nababago;
16 That are black because of ice, By them doth snow hide itself.
Na malabo dahil sa hielo, at siyang kinatunawan ng nieve:
17 By the time they are warm they have been cut off, By its being hot they have been Extinguished from their place.
Paginit ay nawawala: pagka mainit, ay nangatutunaw sa kanilang dako.
18 Turn aside do the paths of their way, They ascend into emptiness, and are lost.
Ang mga pulutong na naglalakbay sa pagsunod sa mga yaon ay nangaliligaw; nagsisilihis sa ilang at nawawala.
19 Passengers of Tema looked expectingly, Travellers of Sheba hoped for them.
Minasdan ng mga pulutong na mula sa Tema, hinintay ang mga yaon ng mga pulutong na mula sa Seba.
20 They were ashamed that one hath trusted, They have come unto it and are confounded.
Sila'y nangapahiya, sapagka't sila'y nagsiasa; sila'y nagsiparoon at nangatulig.
21 Surely now ye have become the same! Ye see a downfall, and are afraid.
Sapagka't ngayon, kayo'y nauwi sa wala; kayo'y nangakakakita ng kakilabutan, at nangatatakot.
22 Is it because I said, Give to me? And, By your power bribe for me?
Sinabi ko baga: Bigyan mo ako? O, Maghandog ka ng isang kaloob sa akin ng iyong pag-aari?
23 And, Deliver me from the hand of an adversary? And, From the hand of terrible ones ransom me?
O, Iligtas mo ako sa kamay ng kaaway? O, tubusin mo ako sa kamay ng mga namimighati?
24 Shew me, and I — I keep silent, And what I have erred, let me understand.
Turuan mo ako, at ako'y mamamayapa; at ipaunawa mo sa akin kung ano ang aking pinagkasalahan.
25 How powerful have been upright sayings, And what doth reproof from you reprove?
Pagkatindi nga ng mga salita ng katuwiran! Nguni't anong sinasaway ng iyong pakikipagtalo?
26 For reproof — do you reckon words? And for wind — sayings of the desperate.
Iniisip ba ninyong sumaway ng mga salita? Dangang ang mga salita ng walang inaasahan ay parang hangin.
27 Anger on the fatherless ye cause to fall, And are strange to your friend.
Oo, kayo'y magsasapalaran sa ulila, at ginawa ninyong kalakal ang inyong kaibigan.
28 And, now, please, look upon me, Even to your face do I lie?
Ngayon nga'y kalugdan mong lingapin ako; sapagka't tunay na hindi ako magbubulaan sa iyong harap.
29 Turn back, I pray you, let it not be perverseness, Yea, turn back again — my righteousness [is] in it.
Kayo'y magsibalik isinasamo ko sa inyo, huwag magkaroon ng kalikuan; Oo, kayo'y magsibalik uli, ang aking usap ay matuwid.
30 Is there in my tongue perverseness? Discerneth not my palate desirable things?
May di ganap ba sa aking dila? Hindi ba makapapansin ang aking pagwawari ng mga suwail na bagay?
