Job 5
1 Pray, call, is there any to answer thee? And unto which of the holy ones dost thou turn?
Қени, илтиҗа қилип бақ, саңа җавап қилғучи бармекин? Муқәддәсләрниң қайсисидин панаһ тиләйсән?
2 For provocation slayeth the perverse, And envy putteth to death the simple,
Чүнки ахмақниң аччиғи өзини өлтүриду, Қәһри наданниң җениға замин болиду.
3 I — I have seen the perverse taking root, And I mark his habitation straightway,
Мән өз көзүм билән ахмақниң йилтиз тартқанлиғини көргәнмән; Лекин шу һаман униң маканини «Ләнәткә учрайду!» дәп билдим,
4 Far are his sons from safety, And they are bruised in the gate, And there is no deliverer.
Униң балилири аманлиқтин жирақтур; Улар шәһәр дәрвазисида сот қилинғанда бастурулди; Уларға һеч ким һимайичи болмайду.
5 Whose harvest the hungry doth eat, And even from the thorns taketh it, And the designing swallowed their wealth.
Униң һосулини ачлар йәп түгитиду; Улар һәтта тикән арисида қалғанлириниму елип түгитиду; Қилтақчиму униң мал-мүлүклирини жутувелишқа тәйяр туриду.
6 For sorrow cometh not forth from the dust, Nor from the ground springeth up misery.
Чүнки аваричилик әзәлдин топидин үнүп чиқмайду, Күлпәтму йәрдин өсүп чиққанму әмәс.
7 For man to misery is born, And the sparks go high to fly.
Бирақ учқун жуқуриға учидиғандәк, Инсан күлпәт тартишқа туғулғандур.
8 Yet I — I inquire for God, And for God I give my word,
Орнуңда мән болсам, Тәңриғила мураҗиәт қилаттим, Мән ишимни Худайимғила тапшуриветәттим.
9 Doing great things, and there is no searching. Wonderful, till there is no numbering.
У һесапсиз карамәтләрни, Сан-санақсиз мөҗизиләрни яритиду.
10 Who is giving rain on the face of the land, And is sending waters on the out-places.
У йәргә ямғур тәқдим қилиду; У дала үстигә су әвәтип бериду.
11 To set the low on a high place, And the mourners have been high [in] safety.
У пәс орунда туридиғанларниң мәртивисини үстүн қилиду; Матәм тутқанлар аманлиққа көтирилиду.
12 Making void thoughts of the subtile, And their hands do not execute wisdom.
У һейлигәрләрниң нийәтлирини бекар қиливетиду, Нәтиҗидә улар ишини пүттүрәлмәйду.
13 Capturing the wise in their subtilty, And the counsel of wrestling ones was hastened,
У мәккарларни өз һейлигәрлигидин қапқанқа алиду; Әгирләрниң нәйрәңлири еқитип кетилиду.
14 By day they meet darkness, And as night — they grope at noon.
Күндүздә улар қараңғулуққа учрайду; Чүштә түн кечидәк силаштуруп маңиду.
15 And He saveth the wasted from their mouth, And from a strong hand the needy,
Бирақ у мискинләрни мәккарларниң қиличи вә ағзидин қутқузиду, Уларни күчлүкләрниң чаңгилидин қудрәтлик қоли билән қутқузиду.
16 And there is hope to the poor, And perverseness hath shut her mouth.
Шуңа, аҗизлар үчүн үмүт туғулиду, Қәбиһлик ағзини юмиду.
17 Lo, the happiness of mortal man, God doth reprove him: And the chastisement of the Mighty despise not,
Қара, Тәңри ибрәт бәргән адәм бәхитликтур, Шуңа, Һәммигә Қадирниң тәрбийисигә сәл қарима җуму!
18 For He doth pain, and He bindeth up, He smiteth, and His hands heal.
Чүнки У адәмни яриландуриду, андин ярини таңиду; У санҗийду, бирақ Униң қоллири йәнә сақайтиду.
19 In six distresses He delivereth thee, And in seven evil striketh not on thee.
У сени алтә қийинчилиқтин қутқузиду; Һәтта йәттә күлпәттә һеч қандақ яманлиқ саңа тәгмәйду.
20 In famine He hath redeemed thee from death, And in battle from the hands of the sword.
Ачарчилиқта У сениң үлүмиңгә, Урушта У саңа урулған қилич зәрбисигә ниҗаткар болиду.
21 When the tongue scourgeth thou art hid, And thou art not afraid of destruction, When it cometh.
Сән зәһәрлик тилларниң зәрбисидиму башпанаһлиқ ичигә йошурунисән, Вәйранчилиқ кәлгәндә униңдин һеч қорқмайдиған болисән.
22 At destruction and at hunger thou mockest, And of the beast of the earth, Thou art not afraid.
Вәйранчилиқ вә қәһәтчилик алдида күлүпла қойисән; Йәр йүзидики һайванлардинму һеч қорқмайсән.
23 (For with sons of the field [is] thy covenant, And the beast of the field Hath been at peace with thee.)
Сән даладики ташлар билән әһдидаш болисән; Явайи һайванларму сән билән енақ өтиду.
24 And thou hast known that thy tent [is] peace, And inspected thy habitation, and errest not,
Сән чедириңниң теч-аманлиқта болидиғанлиғини билип йетисән; Мал-мүлкүңни едитлисәң, һәммә немәңниң тәл екәнлигини байқайсән.
25 And hast known that numerous [is] Thy seed, And thine offspring as the herb of the earth;
Нәслиң көп болидиғанлиғини, Пәрзәнтлириңниң от-чөптәк көп екәнлигини билисән.
26 Thou comest in full age unto the grave, As the going up of a stalk in its season.
Сән өз вақтидила йетилип жиғилған бир бағ буғдайдәк, Пәқәт вақит-саитиң пишип йетилгәндила йәрлигиңгә кирисән.
27 Lo, this — we searched it out — it [is] right, hearken; And thou, know for thyself!
Биз өзимиз буни тәкшүрүп көргәнмиз — улар һәқиқәтән шундақтур. Шуңа өзүң аңлап бил, буларни өзүңгә тәтбиқлап ойлап бақ».
