Job 5
1 Pray, call, is there any to answer thee? And unto which of the holy ones dost thou turn?
Manawagan ka na ngayon, mayroon bang makikinig sa iyo? Sino sa mga banal ang malalapitan mo?
2 For provocation slayeth the perverse, And envy putteth to death the simple,
Dahil papatayin ng galit ang isang hangal, papatayin ng selos ang walang isip.
3 I — I have seen the perverse taking root, And I mark his habitation straightway,
Nakakita na ako ng isang hangal na lumalalim na ang ugat, pero bigla kong sinumpa ang kaniyang tahanan.
4 Far are his sons from safety, And they are bruised in the gate, And there is no deliverer.
Ang kaniyang mga anak ay malayo sa kaligtasan; naipit sila sa mga tarangkahan ng lungsod. Wala kahit isa ang magliligtas sa kanila —
5 Whose harvest the hungry doth eat, And even from the thorns taketh it, And the designing swallowed their wealth.
ang ani nila ay kinain ng mga nagugutom, ng mga taong kumukuha nito mula sa mga matinik na lugar; ang mga kayamanan nila ay sinimot ng mga taong nauuhaw dito.
6 For sorrow cometh not forth from the dust, Nor from the ground springeth up misery.
Sapagkat ang mga paghihirap ay hindi tumutubo mula sa lupa; kahit ang kaguluhan ay hindi umuusbong mula sa lupa;
7 For man to misery is born, And the sparks go high to fly.
Pero gumagawa ang sangkatuhan ng sarili niyang kaguluhan, gaya ng mga apoy na lumilipad paitaas.
8 Yet I — I inquire for God, And for God I give my word,
Pero ako, sa Diyos ako lalapit, ipagkakatiwala ko sa Diyos ang aking kalagayan —
9 Doing great things, and there is no searching. Wonderful, till there is no numbering.
siya na gumagawa ng mga dakila at makabuluhang mga bagay, mga kamangha-manghang bagay na hindi na mabilang.
10 Who is giving rain on the face of the land, And is sending waters on the out-places.
Nagbibigay siya ng ulan sa lupa, at nagpapadala ng tubig sa mga taniman.
11 To set the low on a high place, And the mourners have been high [in] safety.
Ginawa niya ito para itaas ang mga mabababa; para ilikas ang mga taong nagdadalamhati sa mga abo.
12 Making void thoughts of the subtile, And their hands do not execute wisdom.
Binibigo niya ang mga balak ng mga tuso, para hindi makamit ang mga binalak nila.
13 Capturing the wise in their subtilty, And the counsel of wrestling ones was hastened,
Binibitag niya ang mga matatalino sa kanilang katusuhan; ang mga plano ng matatalino ay matatapos din.
14 By day they meet darkness, And as night — they grope at noon.
Nagpupulong sila sa dilim tuwing umaga, at nangangapa sa tanghali na tulad nang sa gabi.
15 And He saveth the wasted from their mouth, And from a strong hand the needy,
Pero inililigtas niya ang mga mahihirap mula sa mga espada na nasa kanilang mga bibig, at ang mga nangangailangan mula sa mga mayayaman.
16 And there is hope to the poor, And perverseness hath shut her mouth.
Kaya may pag-asa ang mahihirap, at ang kawalan ng katarungan ay itinitikom ang kaniyang sariling bibig.
17 Lo, the happiness of mortal man, God doth reprove him: And the chastisement of the Mighty despise not,
Tingnan mo, masaya ang taong tinutuwid ng Diyos; kaya huwag mong kamuhian ang pagtutuwid ng Makapangyarihan.
18 For He doth pain, and He bindeth up, He smiteth, and His hands heal.
Dahil siya ay sumusugat at tumatapal, sumusugat siya at siya rin ang gumagamot.
19 In six distresses He delivereth thee, And in seven evil striketh not on thee.
Ililigtas ka niya sa anim na kaguluhan; lalo na, sa pitong kaguluhan, walang anumang masama ang makagagalaw sa iyo.
20 In famine He hath redeemed thee from death, And in battle from the hands of the sword.
Sa tag-gutom ikaw ay kaniyang ililigtas mula sa kamatayan; sa digmaan mula sa kapangyarihan ng espada.
21 When the tongue scourgeth thou art hid, And thou art not afraid of destruction, When it cometh.
Ikukublli ka mula sa latay ng mga dila; at hindi ka matatakot kapag ang pagkawasak ay dumating.
22 At destruction and at hunger thou mockest, And of the beast of the earth, Thou art not afraid.
Tatawanan mo ang pagkawasak at tag-gutom, at hindi ka matatakot sa mga mababangis na hayop.
23 (For with sons of the field [is] thy covenant, And the beast of the field Hath been at peace with thee.)
Sapagkat may kasunduan ka sa mga bato sa iyong taniman; magiging mapayapa ka sa mga mababangis na hayop.
24 And thou hast known that thy tent [is] peace, And inspected thy habitation, and errest not,
Matitiyak mo na ang iyong tolda ay ligtas; dadalawin mo ang iyong kawan at makikitang hindi ito nabawasan.
25 And hast known that numerous [is] Thy seed, And thine offspring as the herb of the earth;
Matitiyak mo na dadami ang iyong lahi, na ang iyong mga anak ay matutulad sa mga damo sa lupa.
26 Thou comest in full age unto the grave, As the going up of a stalk in its season.
Uuwi ka sa iyong puntod sa iyong katandaan, tulad ng mga naipong mga tangkay ng palay na dinadala sa giikan.
27 Lo, this — we searched it out — it [is] right, hearken; And thou, know for thyself!
Tingnan mo, siniyasat namin ang bagay na ito; ganito talaga ito; pakinggan mo ito at patunayan sa iyong sarili.”
