Job 41
1 Dost thou draw leviathan with an angle? And with a rope thou lettest down — his tongue?
Левиатанни қармақ билән тарталамсән? Униң тилини арғамча билән [бағлап] басаламсән?
2 Dost thou put a reed in his nose? And with a thorn pierce his jaw?
Униң бурниға қомуш чүлүкни киргөзәләмсән? Униң еңигини төмүр нәйзә билән тешәләмсән?
3 Doth he multiply unto thee supplications? Doth he speak unto thee tender things?
У саңа арқа-арқидин илтиҗа қиламду? Яки саңа мулайимлиқ билән сөз қиламду?
4 Doth he make a covenant with thee? Dost thou take him for a servant age-during?
У сән билән әһдә түзүп, Шуниң билән сән уни мәңгү малай сүпитидә қобул қилаламсән?
5 Dost thou play with him as a bird? And dost thou bind him for thy damsels?
Сән уни қушқачни ойнатқандәк ойнитамсән? Дедәклириңниң һозури үчүн уни бағлап қоямсән?
6 (Feast upon him do companions, They divide him among the merchants!)
Тиҗарәтчиләр униң үстидә содилишамду? Уни содигәрләргә бөлүштүрүп берәмду?
7 Dost thou fill with barbed irons his skin? And with fish-spears his head?
Сән униң пүткүл терисигә атарнәйзини санҗаламсән? Униң бешиға чаңгак билән санҗаламсән?!
8 Place on him thy hand, Remember the battle — do not add!
Қолуңни униңға бирла тәккүзгәндин кейин, Бу җәңни әсләп иккинчи ундақ қилғучи болмайсән!
9 Lo, the hope of him is found a liar, Also at his appearance is not one cast down?
Мана, «[уни бойсундуримән]» дегән һәр қандақ үмүт беһудиликтур; Һәтта уни бир көрүпла, үмүтсизлинип йәргә қарап қалиду әмәсму?
10 None so fierce that he doth awake him, And who [is] he before Me stationeth himself?
Униң җениға тегишкә петиналайдиған һеч ким йоқтур; Ундақта Мениң алдимда турмақчи болған кимдур?
11 Who hath brought before Me and I repay? Under the whole heavens it [is] mine.
Асман астидики һәммә нәрсә Мениң турса, Мениң алдимға ким келип «маңа тегишлигини бәргинә» дәп баққан екән, Мән униңға қайтурушқа тегишликму?
12 I do not keep silent concerning his parts, And the matter of might, And the grace of his arrangement.
[Левиатанниң] әзалири, Униң зор күчи, Униң түзүлүшиниң гөзәллиги тоғрилиқ, Мән сүкүт қилип туралмаймән.
13 Who hath uncovered the face of his clothing? Within his double bridle who doth enter?
Ким униң савутлуқ тонини салдуруветәлисун? Ким униң қош еңиги ичигә киривалалисун?
14 The doors of his face who hath opened? Round about his teeth [are] terrible.
Ким униң йүз дәрвазилирини ачалалисун? Униң чишлири әтрапида вәһимә ятиду.
15 A pride — strong ones of shields, Shut up — a close seal.
Қасирақлириниң сәплири униң пәхридур, Улар бир-биригә чиң чаплаштурулғанки,
16 One unto another they draw nigh, And air doth not enter between them.
Бир-биригә шамал кирмәс йеқин туриду.
17 One unto another they adhere, They stick together and are not separated.
Уларниң һәр бири өз һәмраһлириға чаплашқандур; Бир-биригә зич йепиштурулған, һеч айрилмастур.
18 His sneezings cause light to shine, And his eyes [are] as the eyelids of the dawn.
Униң чүшкүрүшлиридин нур чақнайду, Униң көзлири сәһәрдики қапақтәктур.
19 Out of his mouth do flames go, sparks of fire escape.
Униң ағзидин отлар чиқип туриду; От учқунлири сәкрәп чиқиду.
20 Out of his nostrils goeth forth smoke, As a blown pot and reeds.
Қомуш гүлханға қойған қайнаватқан қазандин чиққан һордәк, Униң бурун төшүгидин түтүн чиқип туриду;
21 His breath setteth coals on fire, And a flame from his mouth goeth forth.
Униң нәпәси көмүрләрни туташтуриду, Униң ағзидин бир ялқун чиқиду.
22 In his neck lodge doth strength, And before him doth grief exult.
Бойнида зор күч ятиду, Вәһимә униң алдида сәкришип ойнайду.
23 The flakes of his flesh have adhered — Firm upon him — it is not moved.
Униң әтлири қат-қат бирләштүрүлүп чиң туриду; Үстидики [қасирақлири] йепиштурулуп, мидирлимай туриду.
24 His heart [is] firm as a stone, Yea, firm as the lower piece.
Униң жүриги бәәйни таштәк мустәһкәм туриду, Һәтта түгмәнниң асти тешидәк мәзмут туриду.
25 From his rising are the mighty afraid, From breakings they keep themselves free.
У орнидин қозғалса, палванларму қорқуп қалиду; Униң толғинип шавқунлишидин алақзадә болуп кетиду.
26 The sword of his overtaker standeth not, Spear — dart — and lance.
Бириси қилични униңға тәккүзсиму, һеч үнүми йоқ; Нәйзә, атарнәйзә вә яки чаңгақ болсиму бәрибир үнүмсиздур.
27 He reckoneth iron as straw, brass as rotten wood.
У төмүрни самандәк, Мисни пор яғачтәк чағлайду.
28 The son of the bow doth not cause him to flee, Turned by him into stubble are stones of the sling.
Оқя болса уни қорқитип қачқузалмайду; Салға ташлири униң алдида пахалға айлиниду.
29 As stubble have darts been reckoned, And he laugheth at the shaking of a javelin.
Тоқмақларму пахалдәк һеч немә һесапланмайду; У нәйзә-шәшбәрниң тәңлинишигә қарап күлүп қойиду.
30 Under him [are] sharp points of clay, He spreadeth gold on the mire.
Униң асти қисми болса өткүр сапал парчилиридур; У лай үстигә чоң тирна билән татилиғандәк из қалдуриду.
31 He causeth to boil as a pot the deep, The sea he maketh as a pot of ointment.
У деңиз-океанларни қазандәк қайнитиветиду; У деңизни қазандики мәлһәмдәк варақшитиду;
32 After him he causeth a path to shine, One thinketh the deep to be hoary.
У маңса маңған йоли пақирайду; Адәм [бужғунларни көрүп] чоңқур деңизни аппақ чачлиқ бовай дәп ойлап қалиду.
33 There is not on the earth his like, That is made without terror.
Йәр йүзидә униң тәңдиши йоқтур, У һеч қорқмас яритилған.
34 Every high thing he doth see, He [is] king over all sons of pride.
У бүйүкләрниң һәр қандиқиға [җүръәт билән] нәзәр селип, қорқмайду; У барлиқ мәғрур һайванларниң падишасидур».
