Job 41
1 Dost thou draw leviathan with an angle? And with a rope thou lettest down — his tongue?
Mahuhuli mo ba ang buwaya ng isang bingwit? O mailalabas mo ba ang kaniyang dila ng isang panali?
2 Dost thou put a reed in his nose? And with a thorn pierce his jaw?
Makapaglalagay ka ba ng tali sa kaniyang ilong? O makabubutas sa kaniyang panga ng isang taga ng bingwit?
3 Doth he multiply unto thee supplications? Doth he speak unto thee tender things?
Mamamanhik ba siya ng marami sa iyo? O magsasalita ba siya ng mga malumanay na salita sa iyo?
4 Doth he make a covenant with thee? Dost thou take him for a servant age-during?
Makikipagtipan ba siya sa iyo, upang ariin mo siyang alipin magpakailan man?
5 Dost thou play with him as a bird? And dost thou bind him for thy damsels?
Makikipaglaro ka ba sa kaniya na gaya sa isang ibon? O iyong tatalian ba siya para sa iyong mga dalaga?
6 (Feast upon him do companions, They divide him among the merchants!)
Makakalakal ba siya ng mga pulutong ng mangingisda? Mababahagi ba siya nila sa mga mangangalakal?
7 Dost thou fill with barbed irons his skin? And with fish-spears his head?
Mahihiwa mo ba ang kaniyang balat ng sundang na bakal, o ang kaniyang ulo ng panaksak ng isda?
8 Place on him thy hand, Remember the battle — do not add!
Ipatong mo ang iyong kamay sa kaniya; alalahanin mo ang pagbabaka at huwag mo nang gawin.
9 Lo, the hope of him is found a liar, Also at his appearance is not one cast down?
Narito, ang pagasa riyan ay walang kabuluhan: hindi ba malulugmok ang sinoman makita lamang yaon?
10 None so fierce that he doth awake him, And who [is] he before Me stationeth himself?
Walang malakas na makapangahas kumilos niyaon: sino ngang makatatayo sa harap ko?
11 Who hath brought before Me and I repay? Under the whole heavens it [is] mine.
Sinong naunang nagbigay sa akin upang aking bayaran siya? Anomang nasa silong ng buong langit ay akin.
12 I do not keep silent concerning his parts, And the matter of might, And the grace of his arrangement.
Hindi ako tatahimik tungkol sa kaniyang mga sangkap ng katawan, ni sa kaniya mang dakilang kapangyarihan, ni sa kaniya mang mainam na hugis.
13 Who hath uncovered the face of his clothing? Within his double bridle who doth enter?
Sinong makapaglilitaw na karayagan ng kaniyang mga damit? Sinong makalalapit sa kaniyang magkasaping pangil?
14 The doors of his face who hath opened? Round about his teeth [are] terrible.
Sinong makapagbubukas ng mga pinto ng kaniyang mukha? Sa palibot ng kaniyang ngipin ay kakilabutan.
15 A pride — strong ones of shields, Shut up — a close seal.
Ang kaniyang mga matibay na palikpik ay kaniyang kapalaluan, nangagkakadikit na maigi na gaya sa isang tatak na mahigpit.
16 One unto another they draw nigh, And air doth not enter between them.
Nagkakadikit sa isa't isa, na ang hangin ay hindi makaraan sa pagitan sa mga yaon.
17 One unto another they adhere, They stick together and are not separated.
Sila'y nagkakasugpongan sa isa't isa; Nagkakalakip na magkasama, na hindi maihihiwalay.
18 His sneezings cause light to shine, And his eyes [are] as the eyelids of the dawn.
Ang kanilang mga bahin ay kumikislap ng apoy, at ang kanilang mga mata ay gaya ng mga bukang liwayway kung umaga.
19 Out of his mouth do flames go, sparks of fire escape.
Mula sa kaniyang bibig ay lumalabas ang nagliliyab na sulo, at mga alipatong apoy ay nagsisilabas.
20 Out of his nostrils goeth forth smoke, As a blown pot and reeds.
Mula sa kaniyang mga butas ng ilong ay lumalabas ang usok, na gaya ng isang kumukulong talyasi at nagniningas na mga talahib.
21 His breath setteth coals on fire, And a flame from his mouth goeth forth.
Ang kaniyang hinga ay nagpapaningas ng mga baga, at isang alab ay lumalabas sa kaniyang bibig.
22 In his neck lodge doth strength, And before him doth grief exult.
Sa kaniyang leeg ay tumitira ang kalakasan, at ang kakilabutan ay sumasayaw sa harap niya.
23 The flakes of his flesh have adhered — Firm upon him — it is not moved.
Ang mga kaliskis ng kaniyang laman ay nangagkakadikitan; nangagtutumibay sa kaniya; hindi magagalaw.
24 His heart [is] firm as a stone, Yea, firm as the lower piece.
Ang kaniyang puso ay matatag na gaya ng isang bato; Oo, matatag na gaya ng batong pangibaba ng gilingan.
25 From his rising are the mighty afraid, From breakings they keep themselves free.
Pagka siya'y tumitindig ay natatakot ang makapangyarihan: dahil sa pagkagulat ay nangalilito sila.
26 The sword of his overtaker standeth not, Spear — dart — and lance.
Kung siya'y tagain ninoman ng tabak ay hindi tumatalab; ni ng sibat man, ng pana, ni ng matalas na tulis man.
27 He reckoneth iron as straw, brass as rotten wood.
Kaniyang ipinalalagay ang bakal na parang dayami, at ang tanso na parang lapok na kahoy.
28 The son of the bow doth not cause him to flee, Turned by him into stubble are stones of the sling.
Hindi niya mapatakas ng palaso: ang mga batong panghilagpos ay nagiging sa kaniya'y parang pinagputulan ng trigo.
29 As stubble have darts been reckoned, And he laugheth at the shaking of a javelin.
Ang mga panakbat ay nangapapalagay na parang pinagputulan ng trigo: kaniyang tinatawanan ang galaw ng sibat.
30 Under him [are] sharp points of clay, He spreadeth gold on the mire.
Ang kaniyang mga sangkap sa ibaba ay gaya ng mga matulis na bibinga: lumalaganap na tila saksak sa banlik.
31 He causeth to boil as a pot the deep, The sea he maketh as a pot of ointment.
Kaniyang pinagpapakuluan ang kalaliman na parang palyok: kaniyang ginagawa ang dagat na parang pamahid.
32 After him he causeth a path to shine, One thinketh the deep to be hoary.
Kaniyang pinasisilang ang landas sa likuran niya; aakalain ng sinoman na mauban ang kalaliman.
33 There is not on the earth his like, That is made without terror.
Sa ibabaw ng lupa ay walang gaya niya, na likhang walang takot.
34 Every high thing he doth see, He [is] king over all sons of pride.
Kaniyang minamasdan ang bawa't mataas na bagay: siya'y hari sa lahat ng mga anak na palalo.
