< Job 41 >

1 Dost thou draw leviathan with an angle? And with a rope thou lettest down — his tongue?
«ئایا دەتوانیت لیڤیاتان بە قولاپ ڕاو بکەیت، یان زمانی بە گوریس ببەستیتەوە؟
2 Dost thou put a reed in his nose? And with a thorn pierce his jaw?
ئایا دەتوانیت ئەڵقە بخەیتە لووتی یان شەویلاکی بە لووتەوانە بسمیت؟
3 Doth he multiply unto thee supplications? Doth he speak unto thee tender things?
ئایا زۆر لێت دەپاڕێتەوە یان بە نەرمی قسەت لەگەڵ دەکات؟
4 Doth he make a covenant with thee? Dost thou take him for a servant age-during?
ئایا پەیمانت لەگەڵ دەبەستێت کە بە درێژایی ژیانی بیکەیت بە کۆیلەی خۆت؟
5 Dost thou play with him as a bird? And dost thou bind him for thy damsels?
ئایا وەک چۆلەکە یاری لەگەڵ دەکەیت یان بۆ کچە منداڵەکانت دەیبەستیتەوە؟
6 (Feast upon him do companions, They divide him among the merchants!)
ئایا ڕاوچییەکان کڕین و فرۆشتنی لەسەر دەکەن یان لەنێو بازرگانەکان دابەشی دەکەن؟
7 Dost thou fill with barbed irons his skin? And with fish-spears his head?
ئایا پێستی پڕ دەکەیت لە ڕم و سەریشی پڕ لە تیر؟
8 Place on him thy hand, Remember the battle — do not add!
دەستت لەسەری دابنێ و بیر لە جەنگ بکەرەوە، جارێکی دیکە دووبارەی ناکەیتەوە!
9 Lo, the hope of him is found a liar, Also at his appearance is not one cast down?
هیواخواستن بۆ گرتنی پووچە، هەر بە بینینی دەتۆقێت.
10 None so fierce that he doth awake him, And who [is] he before Me stationeth himself?
کەسێک نییە ئەوەندە ئازا بێت بەخەبەری بهێنێت، ئیتر کێ هەیە لە ڕووی مندا بوەستێت؟
11 Who hath brought before Me and I repay? Under the whole heavens it [is] mine.
کێ شتێکی پێم بەخشیوە تاکو من بیدەمەوە؟ ئەوەی لەژێر هەموو ئاسمانە هی منە.
12 I do not keep silent concerning his parts, And the matter of might, And the grace of his arrangement.
«بێدەنگ نابم لە باسکردنی ئەندامەکانی جەستەی لیڤیاتان و لە ڕاگەیاندنی هێزی و لە جوانی ئاکاری جەستەی.
13 Who hath uncovered the face of his clothing? Within his double bridle who doth enter?
کێ دەتوانێت پێستەکەی دابماڵێت؟ کێ دەتوانێت هەردوو لای سپەرەکەی ببڕێت؟
14 The doors of his face who hath opened? Round about his teeth [are] terrible.
کێ دوو شەویلاکی دەمی دەکاتەوە؟ ڕیزی ددانەکانی ترسێنەرە.
15 A pride — strong ones of shields, Shut up — a close seal.
پشتی بە ڕیزێک قەڵغان داپۆشراوە، بە پتەوی بەیەکەوە بەستراوە؛
16 One unto another they draw nigh, And air doth not enter between them.
بە شێوەیەک پێکەوە نووساون کە تەنانەت با بە نێوانیاندا ناڕوات.
17 One unto another they adhere, They stick together and are not separated.
هەریەکەیان بەوی تەنیشتیەوە نووساوە؛ پێکەوە بەستراون لێک نابنەوە.
18 His sneezings cause light to shine, And his eyes [are] as the eyelids of the dawn.
کە دەحیلێنێت بروسکەی ڕووناکی دەدات؛ چاوەکانی وەک گزنگی بەیانن.
19 Out of his mouth do flames go, sparks of fire escape.
لە دەمیەوە بڵێسەی ئاگر دێتە دەرەوە، پریشکی ئاگری لێ دەبێتەوە.
20 Out of his nostrils goeth forth smoke, As a blown pot and reeds.
لە کونە لووتییەوە دووکەڵ هەڵدەستێت، هەروەک سووتانی قامیش لەبن مەنجەڵێکی لە کوڵ.
21 His breath setteth coals on fire, And a flame from his mouth goeth forth.
هەناسەی خەڵووز دادەگیرسێنێت، گڕیش لە دەمیەوە دەڕژێت.
22 In his neck lodge doth strength, And before him doth grief exult.
هێزەکەی لە ملیدایە، لەبەردەمی هەڵوەستەی لێ دەکەن.
23 The flakes of his flesh have adhered — Firm upon him — it is not moved.
گۆشتەکەی قەدقەد پێکەوە نووساوە، بەسەر لەشیدا داڕێژراوە و ناجوڵێتەوە.
24 His heart [is] firm as a stone, Yea, firm as the lower piece.
سەرسەختە، بە جەرگ و چاونەوترسە.
25 From his rising are the mighty afraid, From breakings they keep themselves free.
کە هەڵدەستێت بەهێزان دەتۆقن، لە ترسی خۆڕاتەکاندنەکەی پەنا دەگرن.
26 The sword of his overtaker standeth not, Spear — dart — and lance.
شمشێری بەر دەکەوێت بەڵام نایپێکێت، نە ڕم و نە تیر.
27 He reckoneth iron as straw, brass as rotten wood.
ئاسن لەلای وەک کا وایە، بڕۆنزیش وەک داری کلۆر.
28 The son of the bow doth not cause him to flee, Turned by him into stubble are stones of the sling.
تیری کەوانەکان نایبەزێنن؛ بەردی بەردەقانییەکان بەلایەوە وەک پووشن.
29 As stubble have darts been reckoned, And he laugheth at the shaking of a javelin.
گورز لەلای وەک کایە؛ بە ڕاوەشاندنی ڕم پێدەکەنێت.
30 Under him [are] sharp points of clay, He spreadeth gold on the mire.
ژێری پارچە گۆزەی تیژە، جەنجەڕ بەسەر قوڕدا ڕادەکێشێت.
31 He causeth to boil as a pot the deep, The sea he maketh as a pot of ointment.
وا دەکات قووڵایی وەک مەنجەڵ بکوڵێت، دەریا وەک هیزەی زەیت لێ دەکات.
32 After him he causeth a path to shine, One thinketh the deep to be hoary.
لەدوای خۆی هێڵێکی سپی درەوشاوە بەجێدەهێڵێت، شەپۆلەکان وەک پرچی سپی لێ دەکات.
33 There is not on the earth his like, That is made without terror.
لەسەر زەوی هاوشێوەی نییە، بۆ نەترسان دروستکراوە.
34 Every high thing he doth see, He [is] king over all sons of pride.
بە سووکییەوە تەماشای لووتبەرزەکان دەکات؛ پاشای هەموو لەخۆباییەکانە.»

< Job 41 >