Job 4
1 And Eliphaz the Temanite answereth and saith: —
Wtedy Elifaz z Temanu odpowiedział:
2 Hath one tried a word with thee? — Thou art weary! And to keep in words who is able?
Jeśli będziemy rozmawiać z tobą, nie będzie ci przykro? Ale któż może się od mówienia powstrzymać?
3 Lo, thou hast instructed many, And feeble hands thou makest strong.
Oto nauczałeś wielu i ręce słabe umocniłeś.
4 The stumbling one do thy words raise up, And bowing knees thou dost strengthen.
Twoje słowa podnosiły upadającego, a omdlałe kolana wzmacniałeś.
5 But now, it cometh in unto thee, And thou art weary; It striketh unto thee, and thou art troubled.
A teraz, gdy [to] przyszło na ciebie, opadasz z sił, dotknęło cię i się trwożysz.
6 Is not thy reverence thy confidence? Thy hope — the perfection of thy ways?
Czy twoja bojaźń nie była twoją ufnością, a prawość twoich dróg – twoją nadzieją?
7 Remember, I pray thee, Who, being innocent, hath perished? And where have the upright been cut off?
Przypomnij sobie, proszę, czy kiedykolwiek zginął ktoś niewinny? Albo gdzie sprawiedliwych wytępiono?
8 As I have seen — ploughers of iniquity, And sowers of misery, reap it!
Według tego, co zauważyłem, ci, którzy orzą zło i sieją niegodziwość, zbierają je.
9 From the breath of God they perish, And from the spirit of His anger consumed.
Od tchnienia Boga giną i od powiewu jego gniewu niszczeją.
10 The roaring of a lion, And the voice of a fierce lion, And teeth of young lions have been broken.
Ryk lwa, głos dzikiego lwa i zęby lwiątek są złamane.
11 An old lion is perishing without prey, And the whelps of the lioness do separate.
Lew ginie z braku łupu i młode lwicy rozpraszają się.
12 And unto me a thing is secretly brought, And receive doth mine ear a little of it.
Oto potajemnie doszło do mnie słowo i moje ucho usłyszało szept.
13 In thoughts from visions of the night, In the falling of deep sleep on men,
W rozmyślaniu o nocnych widzeniach, gdy twardy sen spada na ludzi;
14 Fear hath met me, and trembling, And the multitude of my bones caused to fear.
Ogarnęły mnie strach i drżenie, od których wszystkie moje kości zadrżały.
15 And a spirit before my face doth pass, Stand up doth the hair of my flesh;
Wtedy duch przeszedł przed moją twarzą, zjeżyły się włosy na moim ciele.
16 It standeth, and I discern not its aspect, A similitude [is] over-against mine eyes, Silence! and a voice I hear:
Stanął, lecz nie rozpoznałem jego wyglądu, [tylko jakiś] kształt [był] przed moimi oczami; nastała cisza, a potem usłyszałem głos [mówiący]:
17 'Is mortal man than God more righteous? Than his Maker is a man cleaner?
Czy śmiertelny człowiek może być sprawiedliwszy niż Bóg? Czy człowiek [może być] czystszy niż jego Stwórca?
18 Lo, in His servants He putteth no credence, Nor in His messengers setteth praise.'
Oto swoim sługom nie ufa i w swoich aniołach dostrzega braki;
19 Also — the inhabitants of houses of clay, (Whose foundation [is] in the dust, They bruise them before a moth.)
O ileż bardziej w tych, którzy mieszkają w domach glinianych, których podstawa jest w prochu – łatwiej [ich] zgnieść niż mola.
20 From morning to evening are beaten down, Without any regarding, for ever they perish.
Od poranka aż do wieczora są gładzeni; giną na wieki, a nikt [tego] nie zauważa.
21 Hath not their excellency been removed with them? They die, and not in wisdom!
Czy ich wspaniałość nie przemija wraz z nimi? Umierają, ale nie w mądrości.
