Job 4
1 And Eliphaz the Temanite answereth and saith: —
Tedy odpowiedział Elifas Temańczyk, i rzekł:
2 Hath one tried a word with thee? — Thou art weary! And to keep in words who is able?
Jeźli będziemy mówili z tobą, nie będzie ci to przykro? Ale któż się może od mówienia zatrzymać?
3 Lo, thou hast instructed many, And feeble hands thou makest strong.
Otoś ich wiele uczył, i ręceś mdłe potwierdzał.
4 The stumbling one do thy words raise up, And bowing knees thou dost strengthen.
Upadającego wspierały mowy twoje, a kolana zemdlone posilałeś.
5 But now, it cometh in unto thee, And thou art weary; It striketh unto thee, and thou art troubled.
A teraz, gdy to na cię przyszło, niecierpliwie znosisz, a iż cię dotknęło, trwożysz sobą.
6 Is not thy reverence thy confidence? Thy hope — the perfection of thy ways?
Azaż pobożność twoja nie była ufnością twoją, a uprzejmość spraw twoich oczekiwaniem twojem?
7 Remember, I pray thee, Who, being innocent, hath perished? And where have the upright been cut off?
Wspomnij proszę, kto kiedy niewinny zginął? albo gdzieby ludzie szczerzy zniszczeli?
8 As I have seen — ploughers of iniquity, And sowers of misery, reap it!
Jakom widał, że ci, którzy orali złość, i rozsiewali przewrotność, toż też zasię żęli.
9 From the breath of God they perish, And from the spirit of His anger consumed.
Bo tchnieniem Bożem giną, a od ducha gniewu jego niszczeją.
10 The roaring of a lion, And the voice of a fierce lion, And teeth of young lions have been broken.
Ryk lwi, i głos lwicy, i zęby lwiąt wytrącają.
11 An old lion is perishing without prey, And the whelps of the lioness do separate.
Lew ginie, iż nie ma łupu, i szczenięta lwie rozproszone bywają.
12 And unto me a thing is secretly brought, And receive doth mine ear a little of it.
Nadto doszło mię słowo potajemnie, i pojęło ucho moje cokolwiek z niego.
13 In thoughts from visions of the night, In the falling of deep sleep on men,
W rozmyślaniu widzenia nocnego, gdy przypada twardy sen na ludzi,
14 Fear hath met me, and trembling, And the multitude of my bones caused to fear.
Zdjął mię strach i lękanie, które wszystkie kości moje przestraszyło.
15 And a spirit before my face doth pass, Stand up doth the hair of my flesh;
A duch szedł przed twarzą moją, tak, iż włosy wstały na ciele mojem.
16 It standeth, and I discern not its aspect, A similitude [is] over-against mine eyes, Silence! and a voice I hear:
Stanął, a nie znałem twarzy jego, kształt tylko jakiś był przed oczyma memi; uciszyłem się, i słyszałem głos mówiący:
17 'Is mortal man than God more righteous? Than his Maker is a man cleaner?
Izali człowiek może być sprawiedliwszy niżeli Bóg; albo mąż czystszy niż Stworzyciel jego?
18 Lo, in His servants He putteth no credence, Nor in His messengers setteth praise.'
Oto w sługach jego niemasz doskonałości, a w Aniołach swoich znalazł niedostatek;
19 Also — the inhabitants of houses of clay, (Whose foundation [is] in the dust, They bruise them before a moth.)
Daleko więcej w tych, co mieszkają w domach glinianych, których grunt jest na prochu, i starci bywają snadniej niżeli mól.
20 From morning to evening are beaten down, Without any regarding, for ever they perish.
Od poranku aż do wieczora bywają starci; a iż tego nie uważają, na wieki zginą.
21 Hath not their excellency been removed with them? They die, and not in wisdom!
Azaż zacność ich nie pomija z nimi? umierają, ale nie w mądrości.
