Job 4
1 And Eliphaz the Temanite answereth and saith: —
Ket simmungbat ni Elifaz a Temanita ket kinunana,
2 Hath one tried a word with thee? — Thou art weary! And to keep in words who is able?
No padasen ti siasinoman a makisarita kenka, agladingitka kadi? Ngem siasino ti makalapped kenkuana nga agsao?
3 Lo, thou hast instructed many, And feeble hands thou makest strong.
Kitaem, adu ti sinursurwam; pinapigsam dagiti nakapsut nga ima.
4 The stumbling one do thy words raise up, And bowing knees thou dost strengthen.
Sinaranay dagiti sasaom isuna a matmatnag, pinatibkermo dagiti nalupoy a tumeng.
5 But now, it cometh in unto thee, And thou art weary; It striketh unto thee, and thou art troubled.
Ngem ita dimteng kenka ti riribuk, ket maupayka; sagsagidenaka, ket marirriribukanka.
6 Is not thy reverence thy confidence? Thy hope — the perfection of thy ways?
Saan aya a ti panagbutengmo ti Dios ti mangted koma kenka iti kinatalged? Saan aya a ti kinapudno dagiti wagasmo ti mangted koma kenka ti namnama?
7 Remember, I pray thee, Who, being innocent, hath perished? And where have the upright been cut off?
Panunotem daytoy, ipakpakaasik kenka: siasino iti napukaw nga awan basolna? Wenno kaano a naputed ti nalinteg a tao?
8 As I have seen — ploughers of iniquity, And sowers of misery, reap it!
Segun iti napaliiwko, dagiti agarado iti basol ken agmula iti riribuk, isu met laeng ti apitenna.
9 From the breath of God they perish, And from the spirit of His anger consumed.
Mapukawda babaen iti anges ti Dios; maibusda babaen iti gil-ayab ti pungtotna.
10 The roaring of a lion, And the voice of a fierce lion, And teeth of young lions have been broken.
Ti panagngernger ti leon, ti timek iti narungsot a leon, dagiti ngipen dagiti urbon a leon—natuppoldan.
11 An old lion is perishing without prey, And the whelps of the lioness do separate.
Mapukaw ti nataengan a leon gapu iti kinaawan dagiti natiliw: naiwarawara dagiti urbon ti kabaian a leon iti sadinoman.
12 And unto me a thing is secretly brought, And receive doth mine ear a little of it.
Ita, sililimed a naiyeg kaniak ti maysa a banag; nakangngeg ti lapayagko ti arasaas maipanggep iti daytoy.
13 In thoughts from visions of the night, In the falling of deep sleep on men,
Kadagiti panpanunot manipud kadagiti sirmata iti rabii, idi sumamay ti narnekan a pannaturog kadagiti tattao.
14 Fear hath met me, and trembling, And the multitude of my bones caused to fear.
Immay kaniak ti panagbuteng ken panagpigerger, ket pinagkintayegna dagiti amin a tulangko.
15 And a spirit before my face doth pass, Stand up doth the hair of my flesh;
Kalpasanna, limmabas ti maysa nga espiritu iti sangoanak; simgar dagiti buok ti lasagko.
16 It standeth, and I discern not its aspect, A similitude [is] over-against mine eyes, Silence! and a voice I hear:
Nagtakder ti espiritu a saan nga agkutkuti, ngem saanko a mailasin ti langana. Adda maysa a ladawan iti sangoanan dagiti matak; adda iti panagulimek, ket nakangngegak iti timek a nagkuna,
17 'Is mortal man than God more righteous? Than his Maker is a man cleaner?
“Mabalin kadi a nalinlinteg ti maysa a tao ngem ti Dios? Mabalin kadi a nasinsin-aw ti tao ngem ti Nangaramid kenkuana?
18 Lo, in His servants He putteth no credence, Nor in His messengers setteth praise.'
Kitaem, no saan nga agtalek ti Dios kadagiti adipenna; no pabasolenna dagiti anghel iti kinamaag,
19 Also — the inhabitants of houses of clay, (Whose foundation [is] in the dust, They bruise them before a moth.)
kasano nga ad-adda a pudno daytoy kadagiti agnanaed kadagiti pitak a balay, a ti pundasyonda ket adda iti tapuk, a nabibiit a marumek ngem iti akot-akot?
20 From morning to evening are beaten down, Without any regarding, for ever they perish.
Madadaelda iti nagbaetan ti agsapa ken ti rabii; mapukawda iti agnanayon nga awan ti siasinoman a makadlaw kadakuada.
21 Hath not their excellency been removed with them? They die, and not in wisdom!
Saan kadi a nauyos dagiti galut ti toldada iti nagtetengngaanda? Matayda; matayda nga awanan ti kinasirib.
