Job 39
1 Hast thou known the time of The bearing of the wild goats of the rock? The bringing forth of hinds thou dost mark!
Alam mo ba kung anong panahon ipinapanganak ng ligaw na kambing sa mga bato ang kaniyang anak? Kaya mo bang pagmasdan ang mga usa habang ipinapanganak nila ang mga batang usa?
2 Thou dost number the months they fulfil? And thou hast known the time of their bringing forth!
Kaya mo bang bilangin ang mga buwan na sila ay nagbubuntis? Alam mo ba ang panahon na kanilang dinadala ang kanilang mga anak?
3 They bow down, Their young ones they bring forth safely, Their pangs they cast forth.
Yumuyukod sila at pinapanganak ang kanilang anak, at pagkatapos winawakasan nila ang kanilang mga sakit sa panganganak.
4 Safe are their young ones, They grow up in the field, they have gone out, And have not returned to them.
Ang kanilang mga anak ay lumalakas at lumalaki sa mga damuhan; lumalabas sila at hindi na bumabalik muli.
5 Who hath sent forth the wild ass free? Yea, the bands of the wild ass who opened?
Sino ang nagpalaya sa ligaw na asno? Sino ang nagkalag sa mga gapos ng mabilis na asno,
6 Whose house I have made the wilderness, And his dwellings the barren land,
na ang tahanan ay ginawa ko sa Araba, ang kaniyang bahay sa asin na lupain?
7 He doth laugh at the multitude of a city, The cries of an exactor he heareth not.
Tumatawa siya nang may panghahamak sa mga ingay sa lungsod; hindi niya naririnig ang mga sigaw ng kutsero.
8 The range of mountains [is] his pasture, And after every green thing he seeketh.
Gumagala siya sa mga bundok bilang kaniyang pastulan; doon siya humahanap ng mga luntiang halaman para kainin.
9 Is a Reem willing to serve thee? Doth he lodge by thy crib?
Masaya bang maglilingkod sa iyo ang mabangis na toro? Pahihintulutan niya bang manatili sa iyong sabsaban?
10 Dost thou bind a Reem in a furrow [with] his thick band? Doth he harrow valleys after thee?
Gamit ang lubid, kaya mo bang pasunurin ang mabangis na toro para mag-araro ng mga tudling? Susuyurin niya ba ang mga lambak para sa iyo?
11 Dost thou trust in him because great [is] his power? And dost thou leave unto him thy labour?
Magtitiwala ka ba sa kaniya dahil kahanga-hanga ang kaniyang lakas? Iiwan mo ba sa kaniya para gawin ang iyong tungkulin?
12 Dost thou trust in him That he doth bring back thy seed? And [to] thy threshing-floor doth gather [it]?
Aasahan mo ba siyang dadalhin sa bahay ang iyong butil na titipunin para sa iyong giikan?
13 The wing of the rattling ones exulteth, Whether the pinion of the ostrich or hawk.
Ang mga pakpak ng ostrich ay nagmamalaking pumapagaspas, pero sila ba ang mga pakpak at balahibo ng pag-ibig?
14 For she leaveth on the earth her eggs, And on the dust she doth warm them,
Dahil iniiwan niya ang kaniyang mga itlog sa lupa, at hinahayaan niyang malimliman sila sa alikabok;
15 And she forgetteth that a foot may press it, And a beast of the field tread it down.
nalilimutan niyang maaari silang madurog ng paa o maapakan ng isang mabangis na hayop.
16 Her young ones it hath hardened without her, In vain [is] her labour without fear.
Magaspang ang kaniyang pakikitungo sa kanila na parang sila ay hindi kaniya; hindi siya natatakot na ang kaniyang hirap ay mawalan ng kabuluhan,
17 For God hath caused her to forget wisdom, And He hath not given a portion To her in understanding:
dahil pinagkaitan siya ng Diyos ng karunungan at hindi siya binigyan ng anumang pang-unawa.
18 At the time on high she lifteth herself up, She laugheth at the horse and at his rider.
Kapag mabilis siyang tumatakbo, tumatawa siya sa panlilibak sa kabayo at sa sakay nito.
19 Dost thou give to the horse might? Dost thou clothe his neck [with] a mane?
Binigyan mo ba ng lakas ang kabayo? Dinamitan mo ba ang leeg niya ng kaniyang malambot na buhok?
20 Dost thou cause him to rush as a locust? The majesty of his snorting [is] terrible.
Napatalon mo na ba siya na parang balang? Ang katanyagan ng kaniyang pagsinghal ay nakakatakot.
21 They dig in a valley, and he rejoiceth in power, He goeth forth to meet the armour.
Yumayabag siya sa kapangyarihan at nagagalak sa kaniyang kalakasan; tumatakbo siya nang mabilis para salubungin ang mga sandata.
22 He laugheth at fear, and is not affrighted, And he turneth not back from the face of the sword.
Kinukutya niya ang takot at hindi nasisiraan ng loob; hindi siya umaatras sa espada.
23 Against him rattle doth quiver, The flame of a spear, and a halbert.
Ang suksukan ng mga palaso ay kumakalampag sa kaniyang tagiliran, kasama ang kumikintab na sibat at dyabelin.
24 With trembling and rage he swalloweth the ground, And remaineth not stedfast Because of the sound of a trumpet.
Nilulunok niya ang lupa nang may bagsik at matinding galit; sa tunog ng trumpeta, hindi siya makatayo sa isang lugar.
25 Among the trumpets he saith, Aha, And from afar he doth smell battle, Roaring of princes and shouting.
Tuwing tutunog ang trumpeta, sinasabi niyang, 'Aha!' Naaamoy niya ang labanan sa malayo— ang dumadagundong na mga sigaw ng mga kumander at mga hiyawan.
26 By thine understanding flieth a hawk? Spreadeth he his wings to the south?
Sa pamamagitan ba ng karunungan mo nakakalipad ang lawin, na inuunat niya ang kaniyang mga pakpak papuntang timog?
27 At thy command goeth an eagle up high? Or lifteth he up his nest?
Sa mga utos mo ba umaakyat ang agila at gumagawa ng kaniyang pugad sa matataas na lugar?
28 A rock he doth inhabit, Yea, he lodgeth on the tooth of a rock, and fortress.
Naninirahan siya sa mga bangin at ginagawa ang kaniyang tahanan sa mga tuktok ng mga bangin, isang matibay na tanggulan.
29 From thence he hath sought food, To a far off place his eyes look attentively,
Mula roon naghahanap siya ng mga biktima; nakikita sila ng kaniyang mga mata mula sa malayo.
30 And his brood gulp up blood, And where the pierced [are] — there [is] he!
Ang kaniyang anak ay umiinom din ng dugo; kung nasaan ang mga taong pinatay, naroon siya.”
