Job 39
1 Hast thou known the time of The bearing of the wild goats of the rock? The bringing forth of hinds thou dost mark!
| آیا زمان زاییدن بز کوهی را می‌دانی؟ آیا وضع حمل آهو را با چشم خود دیده‌ای؟ |
2 Thou dost number the months they fulfil? And thou hast known the time of their bringing forth!
| آیا می‌دانی چند ماه طول می‌کشد تا بچه‌های خود را زاییده از بارداری فارغ شوند؟ |
3 They bow down, Their young ones they bring forth safely, Their pangs they cast forth.
4 Safe are their young ones, They grow up in the field, they have gone out, And have not returned to them.
| بچه‌های آنها در صحرا رشد می‌کنند، سپس والدین خود را ترک نموده، دیگر نزدشان برنمی‌گردند. |
5 Who hath sent forth the wild ass free? Yea, the bands of the wild ass who opened?
| چه کسی خر وحشی را رها کرده است؟ چه کسی بندهای او را گشوده است؟ |
6 Whose house I have made the wilderness, And his dwellings the barren land,
| من بیابانها و شوره‌زارها را مسکن آنها ساخته‌ام. |
7 He doth laugh at the multitude of a city, The cries of an exactor he heareth not.
| از سر و صدای شهر بیزارند و کسی نمی‌تواند آنها را رام کند. |
8 The range of mountains [is] his pasture, And after every green thing he seeketh.
| دامنهٔ کوهها چراگاه آنهاست و در آنجا هر سبزه‌ای پیدا کنند می‌خورند. |
9 Is a Reem willing to serve thee? Doth he lodge by thy crib?
| آیا گاو وحشی راضی می‌شود تو را خدمت کند؟ آیا او کنار آخور تو می‌ایستد؟ |
10 Dost thou bind a Reem in a furrow [with] his thick band? Doth he harrow valleys after thee?
| آیا می‌توانی گاو وحشی را با طناب ببندی تا زمینت را شخم بزند؟ |
11 Dost thou trust in him because great [is] his power? And dost thou leave unto him thy labour?
| آیا صرفاً به خاطر قوت زیادش می‌توانی به او اعتماد کنی و کار خودت را به او بسپاری؟ |
12 Dost thou trust in him That he doth bring back thy seed? And [to] thy threshing-floor doth gather [it]?
| آیا می‌توانی او را بفرستی تا محصول تو را بیاورد و در خرمنگاه جمع کند؟ |
13 The wing of the rattling ones exulteth, Whether the pinion of the ostrich or hawk.
| شترمرغ با غرور بالهایش را تکان می‌دهد، ولی نمی‌تواند مانند لک‌لک پرواز کند. |
14 For she leaveth on the earth her eggs, And on the dust she doth warm them,
| شترمرغ تخمهای خود را روی زمین می‌گذارد تا خاک آنها را گرم کند. |
15 And she forgetteth that a foot may press it, And a beast of the field tread it down.
| او فراموش می‌کند که ممکن است کسی بر آنها پا بگذارد و آنها را له کند و یا حیوانات وحشی آنها را از بین ببرند. |
16 Her young ones it hath hardened without her, In vain [is] her labour without fear.
| او نسبت به جوجه‌هایش چنان بی‌توجه است که گویی مال خودش نیستند، و اگر بمیرند اعتنایی نمی‌کند؛ |
17 For God hath caused her to forget wisdom, And He hath not given a portion To her in understanding:
| زیرا من او را از فهم و شعور محروم کرده‌ام. |
18 At the time on high she lifteth herself up, She laugheth at the horse and at his rider.
| ولی هر وقت بالهایش را باز می‌کند تا بدود هیچ اسب و سوارکاری به پایش نمی‌رسد. |
19 Dost thou give to the horse might? Dost thou clothe his neck [with] a mane?
| آیا قوت اسب را تو به او داده‌ای؟ یا تو گردنش را با یال پوشانیده‌ای؟ |
20 Dost thou cause him to rush as a locust? The majesty of his snorting [is] terrible.
| آیا تو به او توانایی بخشیده‌ای تا چون ملخ خیز بردارد و با خُرناسِ مهیبش وحشت ایجاد کند؟ |
21 They dig in a valley, and he rejoiceth in power, He goeth forth to meet the armour.
| ببین چگونه سم خود را به زمین می‌کوبد و از قدرت خویش لذت می‌برد. هنگامی که به جنگ می‌رود نمی‌هراسد؛ تیغ شمشیر و رگبار تیر و برق نیزه او را به عقب بر نمی‌گرداند. |
22 He laugheth at fear, and is not affrighted, And he turneth not back from the face of the sword.
23 Against him rattle doth quiver, The flame of a spear, and a halbert.
24 With trembling and rage he swalloweth the ground, And remaineth not stedfast Because of the sound of a trumpet.
| وحشیانه سم بر زمین می‌کوبد و به مجرد نواخته شدن شیپور حمله، به میدان کارزار یورش می‌برد. |
25 Among the trumpets he saith, Aha, And from afar he doth smell battle, Roaring of princes and shouting.
| با شنیدن صدای شیپور، شیهه برمی‌آورد و بوی جنگ را از فاصلهٔ دور استشمام می‌کند. از غوغای جنگ و فرمان سرداران به وجد می‌آید. |
26 By thine understanding flieth a hawk? Spreadeth he his wings to the south?
| آیا تو به شاهین یاد داده‌ای که چگونه بپرد و بالهایش را به سوی جنوب پهن کند؟ |
27 At thy command goeth an eagle up high? Or lifteth he up his nest?
| آیا به فرمان توست که عقاب بر فراز قله‌ها به پرواز در می‌آید تا در آنجا آشیانهٔ خود را بسازد؟ |
28 A rock he doth inhabit, Yea, he lodgeth on the tooth of a rock, and fortress.
| ببین چگونه روی صخره‌ها آشیانه می‌سازد و بر قله‌های بلند زندگی می‌کند |
29 From thence he hath sought food, To a far off place his eyes look attentively,
| و از آن فاصلهٔ دور، شکار خود را زیر نظر می‌گیرد. |
30 And his brood gulp up blood, And where the pierced [are] — there [is] he!
| ببین چگونه دور اجساد کشته شده را می‌گیرد و جوجه‌هایشان خون آنها را می‌خورد. |
