< Job 38 >

1 And Jehovah answereth Job out of the whirlwind, and saith: —
آنگاه خداوند از درون گردباد به ایوب چنین پاسخ داد:
2 Who [is] this — darkening counsel, By words without knowledge?
این کیست که با حرفهای پوچ و بی‌معنی حکمت مرا رد می‌کند؟
3 Gird, I pray thee, as a man, thy loins, And I ask thee, and cause thou Me to know.
حال، مثل یک مرد بایست و به پرسش من پاسخ بده.
4 Where wast thou when I founded earth? Declare, if thou hast known understanding.
وقتی زمین را بنیاد نهادم تو کجا بودی؟ اگر می‌دانی به من بگو.
5 Who placed its measures — if thou knowest? Or who hath stretched out upon it a line?
آیا می‌دانی اندازه‌های زمین چگونه تعیین شد و چه کسی آن را با شاقول اندازه گرفت؟
6 On what have its sockets been sunk? Or who hath cast its corner-stone?
آیا می‌دانی وقتی در میان بانگ شادی ستارگان صبح و فرشتگان آسمان، زمین بنیاد نهاده می‌شد، پایه‌های آن بر چه چیز قرار گرفت و سنگ زاویهٔ آن را چه کسی کار گذاشت؟
7 In the singing together of stars of morning, And all sons of God shout for joy,
8 And He shutteth up with doors the sea, In its coming forth, from the womb it goeth out.
وقتی دریا از شکم زمین بیرون آمد چه کسی برای آن حد گذاشت؟
9 In My making a cloud its clothing, And thick darkness its swaddling band,
این من بودم که دریا را با ابرها پوشاندم و با تاریکی غلیظ آن را قنداق کردم،
10 And I measure over it My statute, And place bar and doors,
حدود آن را تعیین نمودم و با سواحل، آن را محصور کردم.
11 And say, 'Hitherto come thou, and add not, And a command is placed On the pride of thy billows.'
به دریا گفتم: «از اینجا جلوتر نیا و موجهای سرکش تو از این حد تجاوز نکنند!»
12 Hast thou commanded morning since thy days? Causest thou the dawn to know its place?
آیا در تمام عمرت هرگز به خورشید فرمان داده‌ای که طلوع کند؟
13 To take hold on the skirts of the earth, And the wicked are shaken out of it,
آیا هرگز به روشنایی روز گفته‌ای که کرانه‌های زمین را در بر بگیرد تا شرارت شب رخت بربندد؟
14 It turneth itself as clay of a seal And they station themselves as clothed.
زمین مثل موم زیرِ مُهر تغییر شکل می‌دهد، و نقشهای آن مانند نقشهای لباس، نمایان می‌شود.
15 And withheld from the wicked is their light, And the arm lifted up is broken.
نورِ شریران از آنها گرفته می‌شود، و دستشان که برای ظلم دراز شده، می‌شکند.
16 Hast thou come in to springs of the sea? And in searching the deep Hast thou walked up and down?
آیا چشمه‌هایی را که دریاها از آن جاری می‌گردند کشف کرده‌ای و یا به اعماق دریاها قدم گذاشته‌ای؟
17 Revealed to thee were the gates of death? And the gates of death-shade dost thou see?
آیا دروازه‌های دنیای تاریک مردگان را دیده‌ای؟
18 Thou hast understanding, Even unto the broad places of earth! Declare — if thou hast known it all.
آیا می‌دانی پهنای زمین چقدر است؟ اگر می‌دانی به من بگو!
19 Where [is] this — the way light dwelleth? And darkness, where [is] this — its place?
آیا می‌دانی روشنایی و تاریکی از کجا می‌آیند؟
20 That thou dost take it unto its boundary, And that thou dost understand The paths of its house.
آیا می‌توانی حدودشان را پیدا کنی و به سرچشمهٔ آنها برسی؟
21 Thou hast known — for then thou art born And the number of thy days [are] many!
البته تو همهٔ این چیزها را می‌دانی! مگر نه این است که تو هنگام خلقت دنیا وجود داشته‌ای!
22 Hast thou come in unto the treasure of snow? Yea, the treasures of hail dost thou see?
آیا تو مخزنهای برف را دیده‌ای؟ آیا می‌دانی تگرگ در کجا ساخته و انبار می‌شود؟
23 That I have kept back for a time of distress, For a day of conflict and battle.
من آنها را برای زمان جنگ و بلا ذخیره کرده‌ام.
24 Where [is] this, the way light is apportioned? It scattereth an east wind over the earth.
آیا می‌دانی روشنایی از کجا می‌تابد و باد شرقی از کجا می‌وزد؟
25 Who hath divided for the flood a conduit? And a way for the lightning of the voices?
چه کسی دره‌ها را برای سیلابها حفر نمود و مسیر برق آسمان را تعیین کرد؟ چه کسی باران را بر بیابانهای خشک و متروک می‌باراند تا زمین ویران و بایر سیراب گشته گیاهان تازه برویاند؟
26 To cause [it] to rain on a land — no man, A wilderness — no man in it.
27 To satisfy a desolate and waste place, And to cause to shoot up The produce of the tender grass?
28 Hath the rain a father? Or who hath begotten the drops of dew?
آیا باران یا شبنم پدری دارد؟
29 From whose belly came forth the ice? And the hoar-frost of the heavens, Who hath begotten it?
کیست که یخ را به وجود می‌آورد و شبنم را تولید می‌کند،
30 As a stone waters are hidden, And the face of the deep is captured.
آب را به یخ مبدل می‌سازد و سطح دریا را مانند سنگ، منجمد می‌نماید؟
31 Dost thou bind sweet influences of Kimah? Or the attractions of Kesil dost thou open?
آیا می‌توانی مجموعهٔ ستارگان پروین را به هم ببندی؟ یا رشتهٔ منظومهٔ جبار را باز کنی؟
32 Dost thou bring out Mazzaroth in its season? And Aysh for her sons dost thou comfort?
آیا می‌توانی گردش منظم فصول را اداره کنی و دب اکبر را با ستارگانش در آسمان هدایت نمایی؟
33 Hast thou known the statutes of heaven? Or dost thou appoint Its dominion in the earth?
آیا از قوانین آسمان سر در می‌آوری و می‌دانی اینها چه تأثیری بر زمین دارند؟
34 Dost thou lift up to the cloud thy voice, And abundance of water doth cover thee?
آیا می‌توانی بر سر ابرها فریاد بزنی تا که سیلابها تو را بپوشاند؟
35 Dost thou send out lightnings, and they go And say unto thee, 'Behold us?'
آیا می‌توانی به برق آسمان دستور دهی در مسیرش روانه شود؟ و آیا او فرمان تو را اطاعت خواهد کرد؟
36 Who hath put in the inward parts wisdom? Or who hath given To the covered part understanding?
کیست که فهم و شعور به انسان می‌دهد؟
37 Who doth number the clouds by wisdom? And the bottles of the heavens, Who doth cause to lie down,
کیست که با حکمتش ابرها را می‌شمارد و مشکهای آب آسمان را بر زمین خالی می‌کند
38 In the hardening of dust into hardness, And clods cleave together?
و خاک را به صورت کلوخهای گلی درمی‌آورد؟
39 Dost thou hunt for a lion prey? And the desire of young lions fulfil?
آیا می‌توانی برای ماده شیر و بچه‌هایش که در لانهٔ خود لمیده و یا در جنگل به کمین نشسته‌اند، خوراک تهیه کنی تا شکمشان را سیر کنند؟
40 When they bow down in dens — Abide in a thicket for a covert?
41 Who doth prepare for a raven his provision, When his young ones cry unto God? They wander without food.
وقتی کلاغها به این سو و آن سو پرواز می‌کنند تا شکم گرسنهٔ خود و جوجه‌هایشان را که نزد خدا فریاد برمی‌آورند سیر کنند، چه کسی برایشان خوراک تهیه می‌کند؟

< Job 38 >