Job 38
1 And Jehovah answereth Job out of the whirlwind, and saith: —
Daarna antwoordde de HEERE Job uit een onweder, en zeide:
2 Who [is] this — darkening counsel, By words without knowledge?
Wie is hij, die den raad verduistert met woorden zonder wetenschap?
3 Gird, I pray thee, as a man, thy loins, And I ask thee, and cause thou Me to know.
Gord nu, als een man, uw lenden, zo zal Ik u vragen, en onderricht Mij.
4 Where wast thou when I founded earth? Declare, if thou hast known understanding.
Waar waart gij, toen Ik de aarde grondde? Geef het te kennen, indien gij kloek van verstand zijt.
5 Who placed its measures — if thou knowest? Or who hath stretched out upon it a line?
Wie heeft haar maten gezet, want gij weet het; of wie heeft over haar een richtsnoer getrokken?
6 On what have its sockets been sunk? Or who hath cast its corner-stone?
Waarop zijn haar grondvesten nedergezonken, of wie heeft haar hoeksteen gelegd?
7 In the singing together of stars of morning, And all sons of God shout for joy,
Toen de morgensterren te zamen vrolijk zongen, en al de kinderen Gods juichten.
8 And He shutteth up with doors the sea, In its coming forth, from the womb it goeth out.
Of wie heeft de zee met deuren toegesloten, toen zij uitbrak, en uit de baarmoeder voortkwam?
9 In My making a cloud its clothing, And thick darkness its swaddling band,
Toen Ik de wolk tot haar kleding stelde, en de donkerheid tot haar windeldoek;
10 And I measure over it My statute, And place bar and doors,
Toen Ik voor haar met Mijn besluit de aarde doorbrak, en zette grendel en deuren;
11 And say, 'Hitherto come thou, and add not, And a command is placed On the pride of thy billows.'
En zeide: Tot hiertoe zult gij komen, en niet verder, en hier zal hij zich stellen tegen den hoogmoed uwer golven.
12 Hast thou commanded morning since thy days? Causest thou the dawn to know its place?
Hebt gij van uw dagen den morgenstond geboden? Hebt gij den dageraad zijn plaats gewezen;
13 To take hold on the skirts of the earth, And the wicked are shaken out of it,
Opdat hij de einden der aarde vatten zou; en de goddelozen uit haar uitgeschud zouden worden?
14 It turneth itself as clay of a seal And they station themselves as clothed.
Dat zij veranderd zou worden gelijk zegelleem, en zij gesteld worden als een kleed?
15 And withheld from the wicked is their light, And the arm lifted up is broken.
En dat van de goddelozen hun licht geweerd worde, en de hoge arm worde gebroken?
16 Hast thou come in to springs of the sea? And in searching the deep Hast thou walked up and down?
Zijt gij gekomen tot aan de oorsprongen der zee, en hebt gij in het onderste des afgronds gewandeld?
17 Revealed to thee were the gates of death? And the gates of death-shade dost thou see?
Zijn u de poorten des doods ontdekt, en hebt gij gezien de poorten van de schaduw des doods?
18 Thou hast understanding, Even unto the broad places of earth! Declare — if thou hast known it all.
Zijt gij met uw verstand gekomen tot aan de breedte der aarde? Geef het te kennen, indien gij dit alles weet.
19 Where [is] this — the way light dwelleth? And darkness, where [is] this — its place?
Waar is de weg, daar het licht woont? En de duisternis, waar is haar plaats?
20 That thou dost take it unto its boundary, And that thou dost understand The paths of its house.
Dat gij dat brengen zoudt tot zijn pale, en dat gij merken zoudt de paden zijns huizes?
21 Thou hast known — for then thou art born And the number of thy days [are] many!
Gij weet het, want gij waart toen geboren, en uw dagen zijn veel in getal.
22 Hast thou come in unto the treasure of snow? Yea, the treasures of hail dost thou see?
Zijt gij gekomen tot de schatkameren der sneeuw, en hebt gij de schatkameren des hagels gezien?
23 That I have kept back for a time of distress, For a day of conflict and battle.
Dien Ik ophoude tot den tijd der benauwdheid, tot den dag des strijds en des oorlogs!
24 Where [is] this, the way light is apportioned? It scattereth an east wind over the earth.
Waar is de weg, daar het licht verdeeld wordt, en de oostenwind zich verstrooit op de aarde?
25 Who hath divided for the flood a conduit? And a way for the lightning of the voices?
Wie deelt voor den stortregen een waterloop uit, en een weg voor het weerlicht der donderen?
26 To cause [it] to rain on a land — no man, A wilderness — no man in it.
Om te regenen op het land, waar niemand is, op de woestijn, waarin geen mens is;
27 To satisfy a desolate and waste place, And to cause to shoot up The produce of the tender grass?
Om het woeste en het verwoeste te verzadigen, en om het uitspruitsel der grasscheutjes te doen wassen.
28 Hath the rain a father? Or who hath begotten the drops of dew?
Heeft de regen een vader, of wie baart de druppelen des dauws?
29 From whose belly came forth the ice? And the hoar-frost of the heavens, Who hath begotten it?
Uit wiens buik komt het ijs voort, en wie baart den rijm des hemels?
30 As a stone waters are hidden, And the face of the deep is captured.
Als met een steen verbergen zich de wateren, en het vlakke des afgrond wordt omvat.
31 Dost thou bind sweet influences of Kimah? Or the attractions of Kesil dost thou open?
Kunt gij de liefelijkheden van het Zevengesternte binden, of de strengen des Orions losmaken?
32 Dost thou bring out Mazzaroth in its season? And Aysh for her sons dost thou comfort?
Kunt gij de Mazzaroth voortbrengen op haar tijd, en den Wagen met zijn kinderen leiden?
33 Hast thou known the statutes of heaven? Or dost thou appoint Its dominion in the earth?
Weet gij de verordeningen des hemels, of kunt gij deszelfs heerschappij op de aarde bestellen?
34 Dost thou lift up to the cloud thy voice, And abundance of water doth cover thee?
Kunt gij uw stem tot de wolken opheffen, opdat een overvloed van water u bedekke?
35 Dost thou send out lightnings, and they go And say unto thee, 'Behold us?'
Kunt gij de bliksemen uitlaten, dat zij henenvaren, en tot u zeggen: Zie, hier zijn wij?
36 Who hath put in the inward parts wisdom? Or who hath given To the covered part understanding?
Wie heeft de wijsheid in het binnenste gezet? Of wie heeft den zin het verstand gegeven?
37 Who doth number the clouds by wisdom? And the bottles of the heavens, Who doth cause to lie down,
Wie kan de wolken met wijsheid tellen, en wie kan de flessen des hemels nederleggen?
38 In the hardening of dust into hardness, And clods cleave together?
Als het stof doorgoten is tot vastigheid, en de kluiten samenkleven?
39 Dost thou hunt for a lion prey? And the desire of young lions fulfil?
Zult gij voor den ouden leeuw roof jagen, of de graagheid der jonge leeuwen vervullen?
40 When they bow down in dens — Abide in a thicket for a covert?
Als zij nederbukken in de holen, en in den kuil zitten, ter loering?
41 Who doth prepare for a raven his provision, When his young ones cry unto God? They wander without food.
Wie bereidt de raaf haar kost, als haar jongen tot God schreeuwen, als zij dwalen, omdat er geen eten is?
