Job 38
1 And Jehovah answereth Job out of the whirlwind, and saith: —
Nu nam Jahweh het woord, en sprak tot Job in de storm:
2 Who [is] this — darkening counsel, By words without knowledge?
Wie zijt gij, die de Voorzienigheid duister maakt Door woorden zonder verstand?
3 Gird, I pray thee, as a man, thy loins, And I ask thee, and cause thou Me to know.
Omgord uw lenden als een man, Ik zal u vragen stellen, gij moogt Mij leren!
4 Where wast thou when I founded earth? Declare, if thou hast known understanding.
Waar waart ge, toen Ik de aarde grondde: Vertel het, zo ge er iets van weet!
5 Who placed its measures — if thou knowest? Or who hath stretched out upon it a line?
Wie heeft haar grootte bepaald: gij weet het zo goed; Wie het meetsnoer over haar gespannen?
6 On what have its sockets been sunk? Or who hath cast its corner-stone?
Waarop zijn haar zuilen geplaatst, Of wie heeft haar hoeksteen gelegd:
7 In the singing together of stars of morning, And all sons of God shout for joy,
Onder het gejuich van het koor der morgensterren, Het jubelen van de zonen Gods?
8 And He shutteth up with doors the sea, In its coming forth, from the womb it goeth out.
Wie heeft de zee achter deuren gesloten, Toen zij bruisend uit de moederschoot kwam;
9 In My making a cloud its clothing, And thick darkness its swaddling band,
Toen Ik haar de wolken gaf als een kleed, De nevel als haar windsels;
10 And I measure over it My statute, And place bar and doors,
Toen Ik haar grenzen heb gesteld, Slagboom en grendels haar gaf;
11 And say, 'Hitherto come thou, and add not, And a command is placed On the pride of thy billows.'
Toen Ik sprak: Ge komt tot hier en niet verder, Hier wordt de trots van uw golven gebroken!
12 Hast thou commanded morning since thy days? Causest thou the dawn to know its place?
Hebt gij ooit in uw leven de morgen ontboden, De dageraad zijn plaats bestemd,
13 To take hold on the skirts of the earth, And the wicked are shaken out of it,
Om de zomen der aarde te bezetten En er vlammen uit te schudden?
14 It turneth itself as clay of a seal And they station themselves as clothed.
Zij flonkert als een kostbare zegelsteen, Wordt bontgeverfd als een kleed,
15 And withheld from the wicked is their light, And the arm lifted up is broken.
Totdat de stralen hun licht wordt ontnomen, Hun opgeheven arm wordt gebroken.
16 Hast thou come in to springs of the sea? And in searching the deep Hast thou walked up and down?
Zijt ge doorgedrongen tot de bronnen der zee, Hebt ge de bodem van de Oceaan bewandeld;
17 Revealed to thee were the gates of death? And the gates of death-shade dost thou see?
Zijn u de poorten des doods getoond, De wachters der duisternis u verschenen;
18 Thou hast understanding, Even unto the broad places of earth! Declare — if thou hast known it all.
Hebt ge de breedten der aarde omvat: Zeg op, wanneer ge dit allemaal weet!
19 Where [is] this — the way light dwelleth? And darkness, where [is] this — its place?
Waar is de weg naar de woning van het licht, En waar heeft de duisternis haar verblijf,
20 That thou dost take it unto its boundary, And that thou dost understand The paths of its house.
Zodat gij ze naar hun plaats kunt brengen, En hun de paden naar huis kunt leren?
21 Thou hast known — for then thou art born And the number of thy days [are] many!
Ge weet het toch, want toen werdt ge geboren, Het getal van uw jaren is immers zo groot!
22 Hast thou come in unto the treasure of snow? Yea, the treasures of hail dost thou see?
Zijt ge doorgedrongen tot de schuren der sneeuw, Hebt ge de opslagplaatsen van de hagel aanschouwd,
23 That I have kept back for a time of distress, For a day of conflict and battle.
Die Ik heb opgespaard voor de tijd van benauwing, Voor de dag van aanval en strijd?
24 Where [is] this, the way light is apportioned? It scattereth an east wind over the earth.
Waar is de weg, waar de kou zich verspreidt, Waar de oostenwind over de aarde giert?
25 Who hath divided for the flood a conduit? And a way for the lightning of the voices?
Wie heeft voor de stortvloed kanalen gegraven, En paden voor de donderwolken,
26 To cause [it] to rain on a land — no man, A wilderness — no man in it.
Om regen te geven op onbewoond land, Op steppen, waar zich geen mens bevindt;
27 To satisfy a desolate and waste place, And to cause to shoot up The produce of the tender grass?
Om woestijn en wildernis te verzadigen, Uit de dorre grond het gras te doen spruiten?
28 Hath the rain a father? Or who hath begotten the drops of dew?
Heeft de regen een vader, Of wie heeft de druppels van de dauw verwekt;
29 From whose belly came forth the ice? And the hoar-frost of the heavens, Who hath begotten it?
Uit wiens schoot is het ijs te voorschijn gekomen, Wie heeft het rijp in de lucht gebaard?
30 As a stone waters are hidden, And the face of the deep is captured.
De wateren worden hard als steen, De vlakte van de Afgrond sluit zich aaneen!
31 Dost thou bind sweet influences of Kimah? Or the attractions of Kesil dost thou open?
Kunt gij de banden der Plejaden knopen, Of de boeien van de Orion slaken;
32 Dost thou bring out Mazzaroth in its season? And Aysh for her sons dost thou comfort?
Kunt gij de maan op tijd naar buiten doen treden, Leidt gij de Beer met zijn jongen?
33 Hast thou known the statutes of heaven? Or dost thou appoint Its dominion in the earth?
Schrijft gij de hemel de wetten voor, Stelt gij zijn macht over de aarde vast;
34 Dost thou lift up to the cloud thy voice, And abundance of water doth cover thee?
Verheft gij uw stem tot de wolken, Gehoorzaamt ù de watervloed?
35 Dost thou send out lightnings, and they go And say unto thee, 'Behold us?'
Zendt gij de bliksems uit, en ze gaan; Zeggen ze tot u: Hier zijn we terug?
36 Who hath put in the inward parts wisdom? Or who hath given To the covered part understanding?
Wie heeft inzicht aan den reiger gegeven Verstand geschonken aan den haan;
37 Who doth number the clouds by wisdom? And the bottles of the heavens, Who doth cause to lie down,
Wie telt met wijsheid de wolken af, En giet de zakken van de hemel leeg:
38 In the hardening of dust into hardness, And clods cleave together?
Wanneer de bodem hard is als ijzer, De kluiten aan elkander kleven?
39 Dost thou hunt for a lion prey? And the desire of young lions fulfil?
Jaagt gij een prooi voor de leeuwin, Stilt gij de honger der welpen,
40 When they bow down in dens — Abide in a thicket for a covert?
Wanneer ze in hun holen liggen, Of loeren tussen de struiken?
41 Who doth prepare for a raven his provision, When his young ones cry unto God? They wander without food.
Wie geeft ze tegen de avond haar buit, Wanneer haar jongen tot de Godheid roepen, En zonder voedsel rond blijven snuffelen, Op zoek naar spijs?
