Job 37
1 Also, at this my heart trembleth, And it moveth from its place.
Шундақ, жүригимму буни аңлап тәвринип кетиватиду, Жүригим қепидин чиқип кетәй, деди.
2 Hearken diligently to the trembling of His voice, Yea, the sound from His mouth goeth forth.
Мана аңлиғина! Униң һөкиригән авазини, Униң ағзидин чиқиватқан гүлдүрмама авазини аңла!
3 Under the whole heavens He directeth it, And its light [is] over the skirts of the earth.
У авазини асман астидики пүткүл йәргә, Чақмиқини йәрниң қәригичә йәткүзиду.
4 After it roar doth a voice — He thundereth with the voice of His excellency, And He doth not hold them back, When His voice is heard.
Чақмақтин кейин бир аваз һөкирәйду; Өз һәйвитиниң авази билән у гүлдүрләйду, Авази аңлиниши биләнла һеч аянмай чақмақлириниму қоюветиду.
5 God thundereth with His voice wonderfully, Doing great things and we know not.
Тәңри авази билән карамәт гүлдүрләйду, Биз чүшинәлмәйдиған нурғун қалтис ишларни қилиду.
6 For to snow He saith, 'Be [on] the earth.' And the small rain and great rain of His power.
Чүнки у қарға: «Йәргә яғ!», Һәм һөл-йеғинға: «Күчлүк ямғур бол!» дәйду.
7 Into the hand of every man he sealeth, For the knowledge by all men of His work.
У барлиқ инсанни өзиниң яратқанлиғини билсун дәп, Һәммә адәмниң қолини булар билән тосуп қойиду;
8 And enter doth the beast into covert, And in its habitations it doth continue.
Явайи һайванлар өз угисиға кирип кетиду, Өз қоналғусида турғузулиду.
9 From the inner chamber cometh a hurricane, And from scatterings winds — cold,
Боран-чапқун коһиқаптин келиду, Һәм соғ-зимистан таратқучи шамаллардин келиду.
10 From the breath of God is frost given, And the breadth of waters is straitened,
Тәңриниң нәпәси билән муз һасил болиду; Бепаян сулар қетип қалиду.
11 Yea, by filling He doth press out a cloud, Scatter a cloud doth His light.
У йәнә қоюқ булутларға мол нәмлик жүкләйду, У чақмақ көтиридиған булутни кәң йейип қойиду.
12 And it is turning itself round by His counsels, For their doing all He commandeth them, On the face of the habitable earth.
Улар пүткүл йәр-зимин йүзидә У буйруған ишни иҗра қилиш үчүн, Униң йолйоруқлири билән һәряққа бурулиду.
13 Whether for a rod, or for His land, Or for kindness — He doth cause it to come.
Яки тәрбийә тайиғи болуши үчүн, Яки Өз дунияси үчүн, Яки Өз рәһимдиллигини көрситиш үчүн У [булутлирини] кәлтүриду.
14 Hear this, O Job, Stand and consider the wonders of God.
И Аюп, буни аңлап қой, Тәңриниң карамәт әмәллирини тонуп йетип шүк тур.
15 Dost thou know when God doth place them, And caused to shine the light of His cloud?
Тәңриниң булутларни қандақ сәптә турғузғанлиғини биләмсән? Униң булутиниң чақмиқини қандақ чақтуридиғанлиғиниму биләмсән?
16 Dost thou know the balancings of a cloud? The wonders of the Perfect in knowledge?
Булутларниң қандақ қилип бошлуқта муәлләқ туридиғанлиғини, Билими мукәммәл Болғучиниң карамәтлирини биләмсән?
17 How thy garments [are] warm, In the quieting of the earth from the south?
Һәй, Униң қандақ қилип йәр-зиминни җәнупдики шамал билән тиничландуруп, Сени кийим-кечигиңниң оттәк исситқинини биләмсән?
18 Thou hast made an expanse with Him For the clouds — strong as a hard mirror!
Сән Униңға һәмраһ болуп асманни худди қуюп чиқарған әйнәктәк, Мустәһкәм қилип яйғанмидиң?!
19 Let us know what we say to Him, We set not in array because of darkness.
Униңға немини дейишимиз керәклигини бизгә үгитип қойғин! Қараңғулуғимиз түпәйлидин биз дәвайимизни җайида сәпкә қоялмаймиз.
20 Is it declared to Him that I speak? If a man hath spoken, surely he is swallowed up.
Униңға «Мениң Саңа гепим бар» дейиш яхшиму? Ундақ дегүчи адәм жутулмай қалмайду!
21 And now, they have not seen the light, Bright it [is] in the clouds, And the wind hath passed by and cleanseth them.
Әнди шамаллар келип булутларни тарқитиветиду, Бирақ булутлар арисидики қуяш нуриға адәмләр беваситә қарап туралмайду. Қуяшниң алтун рәңги шимал тәрәптинму пәйда болиду; Тәңриниң һозурида дәһшәтлик һәйвәт бардур. Һәммигә Қадирни болса, биз Уни мөлчәрләлмәймиз; Қудрити қалтистур, Униң адалити улуқ, һәққанийлиғи чоңқур, Шуңа У адәмләргә зулум қилмайду.
22 From the golden north it cometh, Beside God [is] fearful honour.
23 The Mighty! we have not found Him out, High in power and judgment, He doth not answer! And abundant in righteousness,
24 Therefore do men fear Him, He seeth not any of the wise of heart.
Шуңа адәмләр Униңдин қорқиду; Көңлидә өзини дана чағлайдиғанларға У һеч етивар қилмайду».
