Job 37

1 Also, at this my heart trembleth, And it moveth from its place.

Tunay nga, kumakabog dito ang aking dibdib; naalis ito sa kaniyang kinalalagyan.

2 Hearken diligently to the trembling of His voice, Yea, the sound from His mouth goeth forth.

Pakinggan ang ingay ng kaniyang tinig, ang tunog na lumalabas mula sa kaniyang bibig.

3 Under the whole heavens He directeth it, And its light [is] over the skirts of the earth.

Pinadadala niya ito sa buong himpapawid, pinadadala niya ang kaniyang kidlat sa lahat ng dako ng mundo.

4 After it roar doth a voice — He thundereth with the voice of His excellency, And He doth not hold them back, When His voice is heard.

Isang tinig ang dumadagundong pagkatapos nito; kumulog ang kaniyang maluwalhating tinig; hindi niya pinipigilan ang mga kidlat kapag narinig ang kaniyang tinig.

5 God thundereth with His voice wonderfully, Doing great things and we know not.

Kahanga-hangang kumukulog ang tinig ng Diyos; gumagawa siya ng mga kadakilaan na hindi natin maunawaan.

6 For to snow He saith, 'Be [on] the earth.' And the small rain and great rain of His power.

Sabi niya sa niyebe, “Mahulog ka sa lupa'; gaya sa ambon, 'Maging isang malakas na pagbuhos ng ulan.'

7 Into the hand of every man he sealeth, For the knowledge by all men of His work.

Pinatigil niya ang bawat kamay ng mga tao sa pagtatrabaho, para makita sa lahat ng tao na kaniyang nilalang ang kaniyang mga ginawa.

8 And enter doth the beast into covert, And in its habitations it doth continue.

Pagkatapos, pumunta ang mga hayop sa kanilang taguan at nanatili sa kanilang mga lungga.

9 From the inner chamber cometh a hurricane, And from scatterings winds — cold,

Sa timog nagmula ang bagyo at sa hilaga nagmula ang malamig na hangin.

10 From the breath of God is frost given, And the breadth of waters is straitened,

Sa pamamagitan ng hininga ng Diyos ibinigay ang yelo; nanigas ang tubig gaya ng bakal.

11 Yea, by filling He doth press out a cloud, Scatter a cloud doth His light.

Tunay nga, pinupuno niya ang makapal na ulap ng tubig; kinakalat niya ang kidlat mula sa mga ulap.

12 And it is turning itself round by His counsels, For their doing all He commandeth them, On the face of the habitable earth.

Pinaikot niya ang mga ulap sa pamamagitan ng kaniyang gabay, para magawa nila ang kahit anong inuutos niya mula sa ibabaw ng buong daigdig.

13 Whether for a rod, or for His land, Or for kindness — He doth cause it to come.

Ginawa niya ang lahat ng ito na mangyari; minsan nangyayari ito para sa pagtatama, minsan para sa lupain, at minsan bilang mga pagkilos sa katapatan sa tipan.

14 Hear this, O Job, Stand and consider the wonders of God.

Makinig ka dito Job; huminto ka at isipin mo ang kamangha-manghang mga ginawa ng Diyos.

15 Dost thou know when God doth place them, And caused to shine the light of His cloud?

Alam mo ba kung papaano pinilit ng Diyos ang kaniyang kagustuhan sa mga ulap at pinakislap ang mga kidlat?

16 Dost thou know the balancings of a cloud? The wonders of the Perfect in knowledge?

Naiintindihan mo ba ang paglutang ng mga ulap, ang kamangha-manghang mga ginawa ng Diyos, na siyang nakaaalam ng lahat?

17 How thy garments [are] warm, In the quieting of the earth from the south?

Naiintindihan mo ba kung papaano ang iyong mga damit ay natuyo nang walang mainit na hangin na mula sa timog?

18 Thou hast made an expanse with Him For the clouds — strong as a hard mirror!

Kaya mo bang palawakin ang himpapawid gaya ng ginawa niya - ang himpapawid, na kasing tibay ng salaming bakal?

19 Let us know what we say to Him, We set not in array because of darkness.

Turuan mo kami kung ano ang sasabihin namin sa kaniya, dahil hindi namin matanto ang aming mga katuwiran dahil sa kadiliman ng aming mga pag-iisip.

20 Is it declared to Him that I speak? If a man hath spoken, surely he is swallowed up.

Dapat ko bang sabihin sa kaniya na nais kung makausap siya? Sinong tao ang nais malulon?

21 And now, they have not seen the light, Bright it [is] in the clouds, And the wind hath passed by and cleanseth them.

Ngayon, hindi makatingin ang mga tao sa araw kapag nagliliwanag ito sa himpapawid pagkatapos umihip ng hangin at nagliwanag ang mga ulap nito.

22 From the golden north it cometh, Beside God [is] fearful honour.

Mula sa hilaga ang ginintuang kaluwalhatian - dahil sa kagila-gilalas na kaningningan ng Diyos.

23 The Mighty! we have not found Him out, High in power and judgment, He doth not answer! And abundant in righteousness,

Tungkol sa Makapangyarihan, hindi namin siya makita; dakila ang kaniyang kapangyarihan at katuwiran. Hindi siya nang-aapi ng mga tao.

24 Therefore do men fear Him, He seeth not any of the wise of heart.

Kaya, kinatatakutan siya ng mga tao. Hindi niya pinapansin ang mga nag-iisip na matalino sila.”