Job 33
1 And yet, I pray thee, O Job, Hear my speech and [to] all my words give ear.
Əyyub, indisə mənim sözümü dinlə, Hər kəlməmə qulaq as.
2 Lo, I pray thee, I have opened my mouth, My tongue hath spoken in the palate.
Bax ağzımı açıram, Dilim bu sözləri deyir.
3 Of the uprightness of my heart [are] my sayings, And knowledge have my lips clearly spoken.
Sözlərim səmimi ürəkdən gəlir, Dodaqlarım biliyi doğru söyləyir.
4 The Spirit of God hath made me, And the breath of the Mighty doth quicken me.
Məni Allahın Ruhu yaratdı, Külli-İxtiyarın nəfəsi mənə həyat verdi.
5 If thou art able — answer me, Set in array before me — station thyself.
Əgər əlindən gəlirsə, mənə cavab ver, Sıraya düz sözlərini, qarşımda dayan.
6 Lo, I [am], according to thy word, for God, From the clay I — I also, have been formed.
Mən də Allahın nəzərində sənin kimiyəm, Mən də palçıqdan düzəldilmişəm.
7 Lo, my terror doth not frighten thee, And my burden on thee is not heavy.
Dəhşətimdən vahiməyə düşmə, Bu hücumum sənə ağır gəlməsin.
8 Surely — thou hast said in mine ears, And the sounds of words I hear:
Həqiqətən, səsin hələ qulaqlarımdadır, Belə demişdin:
9 'Pure [am] I, without transgression, Innocent [am] I, and I have no iniquity.
“Pakam, günahsızam, Təmizəm, təqsirsizəm.
10 Lo, occasions against me He doth find, He doth reckon me for an enemy to Him,
Yenə də Allah mənə qarşı bəhanə axtarır, Məni Özünə düşmən sayır.
11 He doth put in the stocks my feet, He doth watch all my paths.'
Ayaqlarımı buxovlayır, Bütün yollarıma göz qoyur”.
12 Lo, [in] this thou hast not been righteous, I answer thee, that greater is God than man.
Amma qoy bunu sənə söyləyim ki, Sən bu barədə haqsızsan, Çünki Allah insandan böyükdür.
13 Wherefore against Him hast thou striven, When [for] all His matters He answereth not?
İnsanın heç bir sözünə cavab vermir deyə Niyə Onunla çəkişirsən?
14 For once doth God speak, and twice, (He doth not behold it.)
Çünki insan anlamasa da, Allah bu və ya digər yolla danışır.
15 In a dream — a vision of night, In the falling of deep sleep on men, In slumberings on a bed.
Yuxuda, gecə röyalarında, İnsanlar dərin yuxuya qərq olanda, Yataqda yatanda
16 Then He uncovereth the ear of men, And for their instruction sealeth:
İnsanın qulağını açır, Xəbərdarlıq edərək onu qorxudur ki,
17 To turn aside man [from] doing, And pride from man He concealeth.
İnsan şər iş görməkdən dönsün, Təkəbbürdən uzaq olsun.
18 He keepeth back his soul from corruption, And his life from passing away by a dart.
İnsanın canını quyudan, Həyatını qılıncla həlak olmaqdan qurtarır,
19 And he hath been reproved With pain on his bed, And the strife of his bones [is] enduring.
İnsanı yatağında ağrılarla, Sümüklərini kəsilməyən sızıltılarla yola gətirir.
20 And his life hath nauseated bread, And his soul desirable food.
Belə ki könlündən yemək keçmir, Ən ləziz yeməkdən iyrənir.
21 His flesh is consumed from being seen, And high are his bones, they were not seen!
Əti tökülür, görünməz hala düşür. Görünməyən sümükləri üzə çıxır.
22 And draw near to the pit doth his soul, And his life to those causing death.
Canı quyuya, Həyatı ölüm mələklərinə yaxınlaşır.
23 If there is by him a messenger, An interpreter — one of a thousand, To declare for man his uprightness:
İnsana əməlisalehliyini bəyan etmək üçün Min mələyin içindən bir mələk, bir vasitəçi olsa,
24 Then He doth favour him and saith, 'Ransom him from going down to the pit, I have found an atonement.'
O zaman Allah ona rəhm edib deyər: “Onu quyuya düşməkdən qurtar, Onun üçün kəffarə tapmışam”.
25 Fresher [is] his flesh than a child's, He returneth to the days of his youth.
Onda bədəni uşaq bədəni kimi təzə olar, Yeniyetməlik dövrünə qayıdar.
26 He maketh supplication unto God, And He accepteth him. And he seeth His face with shouting, And He returneth to man His righteousness.
Dua edəndə Allah ondan razı qalar, Sevinərək Allahın üzünü görər, Allah onun vəziyyətini düzəldər.
27 He looketh on men, and saith, 'I sinned, And uprightness I have perverted, And it hath not been profitable to me.
Sonra insanların önündə nəğmə söyləyər: “Günah işlədib doğru yoldan azmışdım, Allah mənə layiq olduğum cəzanı vermədi.
28 He hath ransomed my soul From going over into the pit, And my life on the light looketh.'
Canımı quyuya düşməkdən qurtardı, Həyatım nur görəcək”.
29 Lo, all these doth God work, Twice — thrice with man,
Bax Allah bütün bunları insanlara Ya iki dəfə ya da üç dəfə edər ki,
30 To bring back his soul from the pit, To be enlightened with the light of the living.
Onların canını quyudan xilas etsin, Onlar həyatın nurunu görsün.
31 Attend, O Job, hearken to me, Keep silent, and I — I do speak.
Yaxşı dinlə, Əyyub, bir qulaq as, Sakit ol, qoy danışım.
32 If there are words — answer me, Speak, for I have a desire to justify thee.
Əgər deməyə sözün varsa, mənə cavab ver, Danış, çünki səni haqlı çıxarmaq istəyirəm.
33 If there are not — hearken thou to me, Keep silent, and I teach thee wisdom.
Sözün yoxsa, mənə qulaq as, Sakit ol, qoy sənə hikmət öyrədim».
