Job 31
1 A covenant I made for mine eyes, And what — do I attend to a virgin?
| با چشمان خود عهد بستم که هرگز با نظر شهوت به دختری نگاه نکنم. |
2 And what [is] the portion of God from above? And the inheritance of the Mighty from the heights?
| خدای قادر مطلق که در بالاست برای ما چه تدارک دیده است؟ |
3 Is not calamity to the perverse? And strangeness to workers of iniquity?
| آیا مصیبت و بلا سرنوشت شریران و بدکاران نیست؟ |
4 Doth not He see my ways, And all my steps number?
| آیا او هر کاری را که می‌کنم و هر قدمی را که برمی‌دارم نمی‌بیند. |
5 If I have walked with vanity, And my foot doth hasten to deceit,
| من هرگز دروغ نگفته و کسی را فریب نداده‌ام. |
6 He doth weigh me in righteous balances, And God doth know my integrity.
| بگذار خدا خودش مرا با ترازوی عدل بسنجد و ببیند که بی‌گناهم. |
7 If my step doth turn aside from the way, And after mine eyes hath my heart gone, And to my hands cleaved hath blemish,
| اگر پایم را از راه خدا بیرون گذاشته‌ام، یا اگر دلم در طمع چیزهایی بوده که چشمانم دیده است، یا اگر دستهایم به گناه آلوده شده است، |
8 Let me sow — and another eat, And my products let be rooted out.
| باشد که غله‌ای که کاشته‌ام از ریشه کنده شود و یا شخص دیگری آن را درو کند. |
9 If my heart hath been enticed by woman, And by the opening of my neighbour I laid wait,
| اگر شیفتهٔ زن مرد دیگری شده، در کمین او نشسته‌ام، |
10 Grind to another let my wife, And over her let others bend.
| باشد که همسرم را مرد دیگری تصاحب کند؛ |
11 For it [is] a wicked thing, and a judicial iniquity;
| زیرا این کار زشت سزاوار مجازات است، |
12 For a fire it [is], to destruction it consumeth, And among all mine increase doth take root,
| و مانند آتشی جهنمی می‌تواند تمام هستی مرا بسوزاند و از بین ببرد. |
13 If I despise the cause of my man-servant, And of my handmaid, In their contending with me,
| اگر نسبت به غلام یا کنیز خود بی‌انصافی می‌کردم، وقتی که از من شکایت داشتند، |
14 Then what do I do when God ariseth? And when He doth inspect, What do I answer Him?
| چگونه می‌توانستم با خدا روبرو شوم؟ و هنگامی که در این باره از من سؤال می‌کرد، چه جوابی می‌دادم؟ |
15 Did not He that made me in the womb make him? Yea, prepare us in the womb doth One.
| چون هم من و هم خدمتگزارانم، به دست یک خدا سرشته شده‌ایم. |
16 If I withhold from pleasure the poor, And the eyes of the widow do consume,
| هرگز از کمک کردن به فقرا کوتاهی نکرده‌ام. هرگز نگذاشته‌ام بیوه‌زنی در ناامیدی بماند، |
17 And I do eat my morsel by myself, And the orphan hath not eat of it,
| یا یتیمی گرسنگی بکشد، بلکه خوراک خود را با آنها قسمت کرده‌ام |
18 (But from my youth He grew up with me as [with] a father, And from the belly of my mother I am led.)
| و تمام عمر خود را صرف نگهداری از آنها نموده‌ام. |
19 If I see [any] perishing without clothing, And there is no covering to the needy,
| اگر کسی را می‌دیدم که لباس ندارد و از سرما می‌لرزد، |
20 If his loins have not blessed me, And from the fleece of my sheep He doth not warm himself,
| لباسی از پشم گوسفندانم به او می‌دادم تا از سرما در امان بماند و او با تمام وجود برای من دعای خیر می‌کرد. |
21 If I have waved at the fatherless my hand, When I see in [him] the gate of my court,
| اگر من با استفاده از نفوذی که در دادگاه داشته‌ام حق یتیمی را پایمال نموده باشم |
22 My shoulder from its blade let fall, And mine arm from the bone be broken.
| بازویم از کتفم بیفتد و دستم بشکند. |
23 For a dread unto me [is] calamity [from] God, And because of His excellency I am not able.
| هرگز جرأت نمی‌کردم چنین کاری را انجام دهم، زیرا از مجازات و عظمت خدا می‌ترسیدم. |
24 If I have made gold my confidence, And to the pure gold have said, 'My trust,'
| هرگز به طلا و نقره تکیه نکرده‌ام |
25 If I rejoice because great [is] my wealth, And because abundance hath my hand found,
| و شادی من متکی به مال و ثروت نبوده است. |
26 If I see the light when it shineth, And the precious moon walking,
| هرگز فریفتهٔ خورشید تابان و ماه درخشان نشده‌ام و آنها را از دور نبوسیده و پرستش نکرده‌ام؛ |
27 And my heart is enticed in secret, And my hand doth kiss my mouth,
28 It also [is] a judicial iniquity, For I had lied to God above.
| چون اگر مرتکب چنین کارهایی شده بودم مفهومش این بود که خدای متعال را انکار کرده‌ام، و چنین گناهی بی‌سزا نمی‌ماند. |
29 If I rejoice at the ruin of my hater, And stirred up myself when evil found him,
| هرگز از مصیبت دشمن شادی نکرده‌ام، |
30 Yea, I have not suffered my mouth to sin, To ask with an oath his life.
| هرگز آنها را نفرین نکرده‌ام و زبانم را از این گناه باز داشته‌ام. |
31 If not — say ye, O men of my tent, 'O that we had of his flesh, we are not satisfied.'
| هرگز نگذاشته‌ام خدمتگزارانم گرسنه بمانند. |
32 In the street doth not lodge a stranger, My doors to the traveller I open.
| هرگز نگذاشته‌ام غریبه‌ای شب را در کوچه بخوابد، بلکه در خانهٔ خود را به روی او باز گذاشته‌ام. |
33 If I have covered as Adam my transgressions, To hide in my bosom mine iniquity,
| هرگز مانند دیگران به خاطر ترس از سرزنش مردم، سعی نکرده‌ام گناهانم را پنهان سازم و خاموش در داخل خانهٔ خود بنشینم. |
34 Because I fear a great multitude, And the contempt of families doth affright me, Then I am silent, I go not out of the opening.
35 Who giveth to me a hearing? lo, my mark. The Mighty One doth answer me, And a bill hath mine adversary written.
| ای کاش کسی پیدا می‌شد که به حرفهایم گوش بدهد! من دفاعیهٔ خود را تقدیم می‌کنم. بگذار قادر مطلق جواب مرا بدهد و اتهاماتی را که به من نسبت داده شده به من نشان دهد، |
36 If not — on my shoulder I take it up, I bind it a crown on myself.
| و من آنها را مانند تاجی بر سر می‌گذارم! |
37 The number of my steps I tell Him, As a leader I approach Him.
| تمام کارهایی را که کرده‌ام برای او تعریف می‌کنم و سربلند در حضور او می‌ایستم. |
38 If against me my land doth cry out, And together its furrows weep,
| اگر زمینی که در آن کشت می‌کنم مرا متهم سازد به اینکه صاحبش را کشته‌ام و آن را تصاحب کرده‌ام تا از محصولش استفاده برم، |
39 If its strength I consumed without money, And the life of its possessors, I have caused to breathe out,
40 Instead of wheat let a thorn go forth, And instead of barley a useless weed! The words of Job are finished.
| باشد که در آن زمین به جای گندم، خار و به عوض جو، علفهای هرز بروید. پایان سخنان ایوب. |
