Job 30
1 And now, laughed at me, Have the younger in days than I, Whose fathers I have loathed to set With the dogs of my flock.
Amma indi yaşca məndən kiçiklər Mənə lağ edirlər. Vaxtı ilə atalarını heç bir işə layiq görməzdim, Sürümün itlərinin yanına belə, qoymazdım.
2 Also — the power of their hands, why [is it] to me? On them hath old age perished.
Çünki taqətdən düşmüşdülər, Biləklərinin gücü getmişdi, Heç biri işimə yaramırdı.
3 With want and with famine gloomy, Those fleeing to a dry place, Formerly a desolation and waste,
Onlar yoxsulluqdan, aclıqdan zəifləmişdi, Gecələr çöl-biyabanda bitki kökü gəmirirdi.
4 Those cropping mallows near a shrub, And broom-roots [is] their food.
Kollardan duzlu bitkilər toplayırdılar, Süpürgə kollarının köklərini yeyirdilər.
5 From the midst they are cast out, (They shout against them as a thief),
Xalq arasından qovulurdular, Üstlərinə elə çığırırdılar ki, Elə bil ki oğrudurlar.
6 In a frightful place of valleys to dwell, Holes of earth and clefts.
Vadi yataqlarında, yerin dəliklərində, Qaya ovuqlarında yaşayırdılar.
7 Among shrubs they do groan, Under nettles they are gathered together.
Kollar arasında bağırırdılar, Qara tikan kolu altında daldalanırdılar.
8 Sons of folly — even sons without name, They have been smitten from the land.
Axmaqların, adsız-sansız insanların övladlarıdır, Ölkədən qovulmuşdular.
9 And now, their song I have been, And I am to them for a byword.
İndisə dillərində dastan olmuşam, Ağızlarında məsəl olmuşam.
10 They have abominated me, They have kept far from me, And from before me have not spared to spit.
İkrah edərək məndən gen dayanırlar, Hətta üzümə tüpürməkdən çəkinmirlər.
11 Because His cord He loosed and afflicteth me, And the bridle from before me, They have cast away.
Çünki Allah kamanımın ipini boşaltdı, Məni zəlil elədi. Ona görə onlar gözümün qabağındaca Cilovlarını çıxarıb atdılar.
12 On the right hand doth a brood arise, My feet they have cast away, And they raise up against me, Their paths of calamity.
Bu avara gənclər sağ tərəfimdən çıxır, Ayaqlarımı büdrədir, Mənə qarşı torpaq qalağı düzəldir.
13 They have broken down my path, By my calamity they profit, 'He hath no helper.'
Yolumu bərbad etdilər, Onlara dəstək verən olmasa da, Məni yox etməyə çalışırlar.
14 As a wide breach they come, Under the desolation have rolled themselves.
Sanki geniş dəliklərdən keçib Viranəlikdən üstümə yuvarlanırlar.
15 He hath turned against me terrors, It pursueth as the wind mine abundance, And as a thick cloud, Hath my safety passed away.
Dəhşətlər üstümə doldu, Şərəfimi yel tək sovurdu, Xoşbəxtliyim bulud kimi keçib getdi.
16 And now, in me my soul poureth itself out, Seize me do days of affliction.
İndi canım taqətdən düşdü, Dar günlər məndən bərk yapışdı.
17 At night my bone hath been pierced in me, And mine eyelids do not lie down.
Gecələr sümüklərim sızıldayır, Canımı gəmirən ağrılar dayanmır.
18 By the abundance of power, Is my clothing changed, As the mouth of my coat it doth gird me.
Allah paltarı zorla əynimdən çıxarır, Məndən cübbəmin yaxası kimi yapışır.
19 Casting me into mire, And I am become like dust and ashes.
Məni lilə batırır, Toza, külə dönmüşəm.
20 I cry unto Thee, And Thou dost not answer me, I have stood, and Thou dost consider me.
Sənə yalvarıram, cavab vermirsən, Ayağa qalxmağıma göz qoyursan.
21 Thou art turned to be fierce to me, With the strength of Thy hand, Thou oppressest me.
Mənə qarşı rəhmsizsən, Güclü əllərinlə məni əzirsən.
22 Thou dost lift me up, On the wind Thou dost cause me to ride, And Thou meltest — Thou levellest me.
Məni qaldırıb yel üstünə mindirirsən, Fırtına içinə salıb məni darmadağın edirsən.
23 For I have known To death Thou dost bring me back, And [to] the house appointed for all living.
Bilirəm, məni ölümə, Bütün ömür sürənlər üçün təyin olunan son mənzilə aparacaqsan.
24 Surely not against the heap Doth He send forth the hand, Though in its ruin they have safety.
Yıxılana əl qaldırmaq olmaz, Bəlaya düşənin harayına çatan yoxdur.
25 Did not I weep for him whose day is hard? Grieved hath my soul for the needy.
Məgər dara düşənlər üçün ağlamırdımmı? Yoxsulların halına yanmırdımmı?
26 When good I expected, then cometh evil, And I wait for light, and darkness cometh.
Mən yaxşılıq gözlədim, yamanlıq gəldi, Mən işıq umarkən qaranlıq gəldi.
27 My bowels have boiled, and have not ceased, Gone before me have days of affliction.
Ürəyim çırpınır, rahatlığı yoxdur, Ağır günlər qarşımı kəsdi.
28 Mourning I have gone without the sun, I have risen, in an assembly I cry.
Yoxdur bir işıq ucu, qarala-qarala gəzirəm, Camaat arasında durub fəryad edirəm.
29 A brother I have been to dragons, And a companion to daughters of the ostrich.
Çaqqallara qardaş oldum, Bayquşlara yoldaş oldum.
30 My skin hath been black upon me, And my bone hath burned from heat,
Qaralan dərim soyulur, Qızdırmadan sümüklərim yanır.
31 And my harp doth become mourning, And my organ the sound of weeping.
Liram yas tutub nalə çəkir, Tütəyim zar-zar inləyir.
