Job 3
1 After this hath Job opened his mouth, and revileth his day.
Human niini, mibungat si Job sa iyang baba ug mibalikas sa adlaw sa iyang pagkahimugso.
2 And Job answereth and saith: —
Miingon siya:
3 Let the day perish in which I am born, And the night that hath said: 'A man-child hath been conceived.'
“Wagtanga ang adlaw sa akong pagkahimugso, ang gabii nga miingon, “Gipanamkon ang usa ka batang lalaki.'
4 That day — let it be darkness, Let not God require it from above, Nor let light shine upon it.
Pangitngita kanang adlawa; ayaw ipahinumdom sa Dios sa kahitas-an, ni mosidlak ang adlaw niini.
5 Let darkness and death-shade redeem it, Let a cloud tabernacle upon it, Let them terrify it as the most bitter of days.
Pasagdi ang kangitngit ug ang landong sa kamatayon nga moangkon niini alang sa ilang kaugalingon; palukopa ang panganod ibabaw niini; pasagdi nga ang tanang nagpahimo ug itom sa adlaw moguba niini.
6 That night — let thick darkness take it, Let it not be united to days of the year, Into the number of months let it not come.
Alang niadtong gabhiona, ipasakop kini sa baga nga kangitngit: ayaw pagpasadyaa kini nga mga adlaw sa tuig; ayaw kana ilakip sa pag-ihap sa mga bulan.
7 Lo! that night — let it be gloomy, Let no singing come into it.
Tan-awa, himoa nga mangiob kanang gabhiona; ayaw pasudla ang tingog nga malipayon.
8 Let the cursers of day mark it, Who are ready to wake up Leviathan.
Ipatunglo kanila kanang adlawa, niadtong nasayod sa pagpamata sa Leviathan.
9 Let the stars of its twilight be dark, Let it wait for light, and there is none, And let it not look on the eyelids of the dawn.
Pangitngita ang mga bituon sa kagabhion. Papangitaa kanang adlawa sa kahayag, apan ayaw ipakita; ni pakit-on sa mga mata sa kaadlawon,
10 Because it hath not shut the doors Of the womb that was mine! And hide misery from mine eyes.
tungod kay wala patak-uma niini ang ganghaan sa tagoangkan sa akong inahan, ni gitagoan niini ang kasamok gikan sa akong mga mata.
11 Why from the womb do I not die? From the belly I have come forth and gasp!
Nganong wala man ako mamatay sa paggawas ko gikan sa tagoangkan? Nganong wala man mibiya ang akong espiritu sa pagpahimugso kanako sa akong inahan?
12 Wherefore have knees been before me? And what [are] breasts, that I suck?
Nganong gidawat man ako sa iyang mga tuhod? O nganong gidawat man ako sa iyang mga dughan aron makasuso ako niini?
13 For now, I have lain down, and am quiet, I have slept — then there is rest to me,
Kay karon unta naghigda na ako sa hilom; natulog na unta ako ug nakapahulay
14 With kings and counsellors of earth, These building wastes for themselves.
kauban ang mga hari ug mga magtatambag sa kalibotan, nga nagtukod sa mga lubnganan alang sa ilang kaugalingon nga nagun-ob na karon.
15 Or with princes — they have gold, They are filling their houses [with] silver.
O naghigda na unta ako kauban sa mga prinsipe nga adunay mga bulawan kanhi, nga napuno sa mga plata ang ilang mga pinuy-anan.
16 (Or as a hidden abortion I am not, As infants — they have not seen light.)
O dili ba kaha namatay na lamang unta ako sa tagoangkan sa akong inahan, sama sa mga gagmay'ng bata nga wala na makakita sa kahayag.
17 There the wicked have ceased troubling, And there rest do the wearied in power.
Didto ang daotan dili na makasamok pa; ug didto ang gikapuyan may kapahulayan.
18 Together prisoners have been at ease, They have not heard the voice of an exactor,
Didto ang mga binilanggo managkatigom; dili na nila madunggan ang tingog sa labaw sa sulugoon.
19 Small and great [are] there the same. And a servant [is] free from his lord.
Ang ubos ug bantogan nga mga tawo atua usab didto; ang sulugoon gawasnon na sa iyang agalon didto.
20 Why giveth He to the miserable light, and life to the bitter soul?
Nganong ang kahayag gihatag man kaniya nga anaa sa kaalaot; nganong ang kinabuhi gihatag man sa tawong may mapait nga kalag;
21 Who are waiting for death, and it is not, And they seek it above hid treasures.
ngadto sa tawong nangandoy alang sa kamatayon, apan wala kini miabot; ngadto sa tawo nga nangita sa kamatayon labaw pa niadtong nangita sa bahanding tinagoan?
22 Who are glad — unto joy, They rejoice when they find a grave.
Nganong ang kahayag gihatag man sa nagmaya pag-ayo ug malipay kung makaplagan na niya ang lubnganan?
23 To a man whose way hath been hidden, And whom God doth shut up?
Nganong gihatag man ang kahayag sa tawo nga kansang dalan tinagoan, usa ka tawo nga gisalikway sa Dios?
24 For before my food, my sighing cometh, And poured out as waters [are] my roarings.
Kay nanghupaw ako inay mokaon; ang akong pag-agulo ginayabo sama sa tubig.
25 For a fear I feared and it meeteth me, And what I was afraid of doth come to me.
Kay ang butang nga akong gikahadlokan midangat kanako; kung unsa ang akong gikalisangan miabot kanako.
26 I was not safe — nor was I quiet — Nor was I at rest — and trouble cometh!
Wala na akoy kalinaw, dili na ako maghilom, ug wala na akoy pahulay; kasamok na hinoon ang miabot.
