Job 3
1 After this hath Job opened his mouth, and revileth his day.
Bundan sonra Əyyub ağzını açıb öz doğulduğu günə lənət etdi.
2 And Job answereth and saith: —
Dilə gəlib belə dedi:
3 Let the day perish in which I am born, And the night that hath said: 'A man-child hath been conceived.'
«Kaş ki mən doğulan gün yox olaydı, “Oğlun oldu!” deyilən gecə yox olaydı.
4 That day — let it be darkness, Let not God require it from above, Nor let light shine upon it.
O gün qara gələydi, Allah göydən o günün qayğısına qalmayaydı, O gün üçün sabah açılmayaydı.
5 Let darkness and death-shade redeem it, Let a cloud tabernacle upon it, Let them terrify it as the most bitter of days.
O günü zülmət, qatı qaranlıq bürüyəydi, Üzünü bulud tutaydı, Nurunu qaranlıq batıraydı.
6 That night — let thick darkness take it, Let it not be united to days of the year, Into the number of months let it not come.
O gecəni zil qaranlıq udub yeyəydi, İlin günləri arasında fərəh tapmayaydı, Ayın günləri sırasına girməyəydi.
7 Lo! that night — let it be gloomy, Let no singing come into it.
Kaş o gecə qısır olaydı, Sevincsiz, səssiz qalaydı!
8 Let the cursers of day mark it, Who are ready to wake up Leviathan.
Günlərə lənət oxuyanlar, Livyatanı oyatmağa mahir olanlar Qoy o günə lənət yağdırsın.
9 Let the stars of its twilight be dark, Let it wait for light, and there is none, And let it not look on the eyelids of the dawn.
Dan ulduzları sönəydi, İşığa olan ümidləri boşa çıxaydı, Sübhün nuru görünməyəydi.
10 Because it hath not shut the doors Of the womb that was mine! And hide misery from mine eyes.
Əfsus ki O, anamın bətninin qapılarını bağlamadı, Gözlərimi əzabsız saxlamadı.
11 Why from the womb do I not die? From the belly I have come forth and gasp!
Niyə doğulanda mən ölmədim, Bətndən çıxarkən nəfəsim kəsilmədi?
12 Wherefore have knees been before me? And what [are] breasts, that I suck?
Niyə məni dizlərin arasından aldılar, Əmizdirmək üçün ağzıma döş saldılar?
13 For now, I have lain down, and am quiet, I have slept — then there is rest to me,
Belə olmasaydı, indi rahat uzanardım, Yatıb dincələrdim
14 With kings and counsellors of earth, These building wastes for themselves.
Özləri üçün viranə şəhərləri tikən Dünya padşahları və müşavirlərlə,
15 Or with princes — they have gold, They are filling their houses [with] silver.
Evlərini gümüşə qərq edən Qızıl xəzinəsi olan rəhbərlərlə.
16 (Or as a hidden abortion I am not, As infants — they have not seen light.)
Niyə bətndən yarımçıq uşaq tək düşmədim? Niyə işıq üzü görməyən körpə kimi basdırılmadım?
17 There the wicked have ceased troubling, And there rest do the wearied in power.
Orada pis adamlar belə, kini atır, Yorğunlar rahatlıq tapır,
18 Together prisoners have been at ease, They have not heard the voice of an exactor,
Məhbuslar dinc yaşayır, Nəzarətçinin səsi çıxmır.
19 Small and great [are] there the same. And a servant [is] free from his lord.
Orada kiçik də, böyük də vardır, Qul ağasından da azaddır.
20 Why giveth He to the miserable light, and life to the bitter soul?
Niyə əzab çəkənlər işıq üzü görür, Əziyyət içində olanlar həyata gəlir?
21 Who are waiting for death, and it is not, And they seek it above hid treasures.
Ölüm arzulayırlar amma tapmırlar, Dəfinə axtarmaqdan da çox onu axtarırlar,
22 Who are glad — unto joy, They rejoice when they find a grave.
Onlar məzar tapanda fərəhlənər, Şadlanaraq sevinər.
23 To a man whose way hath been hidden, And whom God doth shut up?
Hara getdiyi bilinməyən insana, Ətrafına Allah sədd çəkdiyi adama niyə ömür verilir?
24 For before my food, my sighing cometh, And poured out as waters [are] my roarings.
Çörəkdən əvvəl ah-zar gəlir, Nalələrim sular kimi tökülür.
25 For a fear I feared and it meeteth me, And what I was afraid of doth come to me.
Çəkindiyim şeylər üzərimə tökülür, Qorxduğum şeylər başıma gəlir.
26 I was not safe — nor was I quiet — Nor was I at rest — and trouble cometh!
Rahatlığım, sakitliyim, dincliyim yoxdur, Ancaq sıxıntım vardır».
