Job 29
1 And Job addeth to lift up his simile, and saith: —
Əyyub yenə misal çəkərək dedi:
2 Who doth make me as [in] months past, As [in] the days of God's preserving me?
«Kaş ki ötən aylar geri dönəydi – Allahın məni qoruduğu,
3 In His causing His lamp to shine on my head, By His light I walk [through] darkness.
Çırağının başım üstə işıq saçdığı, Nuru ilə qaranlıqda gəzdiyim günlər.
4 As I have been in days of my maturity, And the counsel of God upon my tent.
Kaş ki həyatımın çiçəkli günləri geri dönəydi – Mənə yar olan Allahın çadırımı qoruduğu,
5 When yet the Mighty One [is] with me. Round about me — my young ones,
Külli-İxtiyarın hər vaxt mənimlə olduğu, Övladlarımın ətrafımda dolandığı,
6 When washing my goings with butter, And the firm rock [is] with me rivulets of oil.
Yollarımın südlə yuyulduğu, Yanımdakı qayadan zeytun yağı axdığı günlər.
7 When I go out to the gate by the city, In a broad place I prepare my seat.
Şəhər darvazasına gedərkən, Kürsümü meydanın başına qoyarkən
8 Seen me have youths, and they, been hidden, And the aged have risen — they stood up.
Gənclər məni görüb gizlənərdi, Yaşlılar ayağa qalxıb hörmət göstərərdi.
9 Princes have kept in words, And a hand they place on their mouth.
Başçılar söhbətini dayandırardı, Əlləri ilə ağızlarını tutardı.
10 The voice of leaders hath been hidden, And their tongue to the palate hath cleaved.
Əsilzadələrin səsi çıxmazdı, Dilləri damaqlarına yapışardı.
11 For the ear heard, and declareth me happy, And the eye hath seen, and testifieth [to] me.
Qulaq məni eşidəndə alqışlayardı, Göz məni görəndə tərifləyərdi.
12 For I deliver the afflicted who is crying, And the fatherless who hath no helper.
Çünki imdad diləyən fəqiri, Köməksiz yetimi qurtarardım.
13 The blessing of the perishing cometh on me, And the heart of the widow I cause to sing.
Son anlarını yaşayanlar mənə xeyir-dua verərdi, Dul qadının qəlbinə şən nəğmələr verərdim.
14 Righteousness I have put on, and it clotheth me, As a robe and a diadem my justice.
Libas kimi salehliyi geyinmişdim, Sanki ədalətim mənə cübbə və tac idi.
15 Eyes I have been to the blind, And feet to the lame [am] I.
Korlara göz idim, Topallara ayaq idim,
16 A father I [am] to the needy, And the cause I have not known I search out.
Yoxsulların atası idim, Qəriblərin müşküllərinin qayğısına qalırdım,
17 And I break the jaw-teeth of the perverse, And from his teeth I cast away prey.
Haqsızın çənəsini qırırdım, Ovunu dişlərindən qoparırdım.
18 And I say, 'With my nest I expire, And as the sand I multiply days.'
Düşünürdüm: “Son nəfəsimi yuvamdaca verəcəyəm, Ömrümün günlərini qum qədər çoxaldacağam.
19 My root is open unto the waters, And dew doth lodge on my branch.
Köküm sulara tərəf rişələnəcək, Budaqlarıma şeh düşəcək.
20 My honour [is] fresh with me, And my bow in my hand is renewed.
Qazandığım şərəf təzələnəcək, Əlimə yeni ox-kaman gələcək”.
21 To me they have hearkened, Yea, they wait, and are silent for my counsel.
İnsanlar ehtiramla məni dinlərdi, Səssizcə məsləhətimi gözlərdi.
22 After my word they change not, And on them doth my speech drop,
Heç kim sözümün üstündən söz deməzdi, Sözlərim üzərlərinə tökülərdi.
23 And they wait as [for] rain for me, And their mouth they have opened wide [As] for the latter rain.
Məni yağış kimi gözləyirdilər, Yaz yağışı tək sözlərimi içirdilər,
24 I laugh unto them — they give no credence, And the light of my face cause not to fall.
Üzlərinə gülümsəyəndə gözlərinə inanmazdılar, Gülər üzümdən ruhlanardılar.
25 I choose their way, and sit head, And I dwell as a king in a troop, When mourners he doth comfort.
Onlara yol göstərərdim, başçı kimi əyləşərdim, Əsgərlərin arasında padşah kimi ömür sürərdim, Yaslılara təsəlli verənə bənzəyərdim.
