Job 27
1 And Job addeth to lift up his simile, and saith: —
Hiob ciągnął dalej swoją odpowiedź:
2 God liveth! He turned aside my judgment, And the Mighty — He made my soul bitter.
Jak żyje Bóg, [który] odrzucił mój sąd, i Wszechmocny, [który] rozgoryczył moją duszę;
3 For all the while my breath [is] in me, And the spirit of God in my nostrils.
Dopóki jest we mnie tchnienie i duch Boży w moich nozdrzach;
4 My lips do not speak perverseness, And my tongue doth not utter deceit.
Moje wargi nie będą mówiły niegodziwości, a mój język nie wypowie fałszu.
5 Pollution to me — if I justify you, Till I expire I turn not aside mine integrity from me.
Nie daj Boże, abym miał was usprawiedliwiać; do śmierci nie odstąpię od swej niewinności.
6 On my righteousness I have laid hold, And I do not let it go, My heart doth not reproach me while I live.
Będę trzymał się swojej sprawiedliwości i nie puszczę jej; moje serce nie oskarży mnie, póki żyję.
7 As the wicked is my enemy, And my withstander as the perverse.
Niech mój wróg będzie jak niegodziwiec, a ten, który powstaje przeciwko mnie, jak niesprawiedliwy.
8 For what [is] the hope of the profane, When He doth cut off? When God doth cast off his soul?
Jaka bowiem jest nadzieja obłudnika, choćby zysk osiągnął, gdy Bóg zabiera mu duszę?
9 His cry doth God hear, When distress cometh on him?
Czy Bóg usłyszy jego wołanie, gdy spadnie na niego nieszczęście?
10 On the Mighty doth he delight himself? Call God at all times?
Czy będzie się rozkoszować Wszechmocnym? Czy będzie wciąż wzywał Boga?
11 I shew you by the hand of God, That which [is] with the Mighty I hide not.
Pouczę was, [będąc] w ręce Boga, nie zataję niczego o Wszechmocnym.
12 Lo, ye — all of you — have seen, And why [is] this — ye are altogether vain?
Oto wy wszyscy [to] widzicie; po co więc te próżne słowa?
13 This [is] the portion of wicked man with God, And the inheritance of terrible ones From the Mighty they receive.
Taki jest dział niegodziwca u Boga i takie dziedzictwo, które otrzymają od Wszechmocnego ciemięzcy.
14 If his sons multiply — for them [is] a sword. And his offspring [are] not satisfied [with] bread.
Jeśli rozmnożą się jego synowie, [pójdą] pod miecz; a jego potomstwo nie nasyci się chlebem.
15 His remnant in death are buried, And his widows do not weep.
Ci, którzy po nim pozostaną, będą pogrzebani w śmierci, a jego wdowy nie będą [go] opłakiwały;
16 If he heap up as dust silver, And as clay prepare clothing,
Choćby nagromadził srebra jak prochu i przygotował sobie szat jak gliny;
17 He prepareth — and the righteous putteth [it] on, And the silver the innocent doth apportion.
To choć je przygotuje, włoży je sprawiedliwy, a niewinny będzie dzielić srebro.
18 He hath built as a moth his house, And as a booth a watchman hath made.
Zbuduje swój dom jak mól, jak szałas, który stawia stróż.
19 Rich he lieth down, and he is not gathered, His eyes he hath opened, and he is not.
Bogaty zaśnie, a nie będzie pogrzebany; otworzy oczy, ale [już] go nie ma.
20 Overtake him as waters do terrors, By night stolen him away hath a whirlwind.
Ogarnie go strach jak wody, w nocy porwie go wicher.
21 Take him up doth an east wind, and he goeth, And it frighteneth him from his place,
Uniesie go wiatr wschodni, a odejdzie; bo wicher wyrwie go z jego miejsca.
22 And it casteth at him, and doth not spare, From its hand he diligently fleeth.
To bowiem [Bóg] rzuci na niego i nie oszczędzi [go], choć bardzo chciał uciekać przed jego ręką.
23 It clappeth at him its hands, And it hisseth at him from his place.
Będą klaskać nad nim w dłonie i wygwizdywać go z jego miejsca.
