Job 27
1 And Job addeth to lift up his simile, and saith: —
| ئەیوب دیسان بە هەمان شێوە قسەی کردەوە و گوتی: |
2 God liveth! He turned aside my judgment, And the Mighty — He made my soul bitter.
| «بە گیانی خودا کە مافی خۆمی لێم داماڵیوە، سوێند بە توانادارەکە کە ناخی منی تاڵکردووە، |
3 For all the while my breath [is] in me, And the spirit of God in my nostrils.
| هەتا ئەو کاتەی کە ژیانم لەبەر بێت، هەناسەی خودا لە لووتمدا بێت، |
4 My lips do not speak perverseness, And my tongue doth not utter deceit.
| لێوەکانم بە خراپە نادوێن و زمانم بە فێڵ ناگەڕێت. |
5 Pollution to me — if I justify you, Till I expire I turn not aside mine integrity from me.
| لە من بەدوور بێت بڵێم کە ڕاستییەکەی لای ئێوەیە، هەتا ئەو کاتەی ژیان بەدەستەوە دەدەم دروستی لە خۆم دانابڕم. |
6 On my righteousness I have laid hold, And I do not let it go, My heart doth not reproach me while I live.
| دەستم بە ڕاستودروستی خۆمەوە گرتووە و شلی ناکەم، بە درێژایی ژیانم ویژدانم سەرزەنشتم ناکات. |
7 As the wicked is my enemy, And my withstander as the perverse.
| «با دوژمنم وەک بەدکار بێت و بەرهەڵستکارم وەک زۆردار بێت. |
8 For what [is] the hope of the profane, When He doth cut off? When God doth cast off his soul?
| خوانەناس کە دەبڕدرێتەوە چ هیوایەکی هەیە، کاتێک خودا ژیانی دەڕفێنێت؟ |
9 His cry doth God hear, When distress cometh on him?
| ئایا خودا گوێی لە هاواری دەبێت کە تەنگانەی بەسەردا دێت؟ |
10 On the Mighty doth he delight himself? Call God at all times?
| یان ئایا بە توانادارەکە دڵخۆش دەبێت؟ ئایا هەموو کاتێک داوا لە خودا دەکات؟ |
11 I shew you by the hand of God, That which [is] with the Mighty I hide not.
| «من توانای خوداتان پێ دەناسێنم؛ کارەکانی توانادارەکە لە ئێوە ناشارمەوە. |
12 Lo, ye — all of you — have seen, And why [is] this — ye are altogether vain?
| ئەوەتا ئێوە هەمووتان بینیتان، ئیتر بۆچی بە پووچی دەدوێن؟ |
13 This [is] the portion of wicked man with God, And the inheritance of terrible ones From the Mighty they receive.
| «ئەمە بەشی کەسی بەدکارە لەلایەن خوداوە، میراتی ستەمکارە کە لە توانادارەکەوە وەریدەگرن. |
14 If his sons multiply — for them [is] a sword. And his offspring [are] not satisfied [with] bread.
| ئەگەر کوڕانی زۆر بوون ئەوا بۆ شمشێرن و نەوەکەشی تێر نان نابن. |
15 His remnant in death are buried, And his widows do not weep.
| دەرد پاشماوەکەی دەخاتە ناو گۆڕ و بێوەژنەکانیان ناگرین. |
16 If he heap up as dust silver, And as clay prepare clothing,
| ئەگەر زیو وەک خۆڵ و جلوبەرگ وەک قوڕ کەڵەکە بکات، |
17 He prepareth — and the righteous putteth [it] on, And the silver the innocent doth apportion.
| ئەوەی ئامادەی دەکات ڕاستودروست لەبەری دەکات، بێتاوان زیوەکەی دابەش دەکات. |
18 He hath built as a moth his house, And as a booth a watchman hath made.
| وەک قۆزاخەی مۆرانە ماڵەکەی خۆی بنیاد دەنێت و وەک کەپرێک چاودێر دروستی بکات. |
19 Rich he lieth down, and he is not gathered, His eyes he hath opened, and he is not.
| بە دەوڵەمەندی ڕادەکشێت، بەڵام جارێکی دیکە نایکات؛ کە چاوی دەکاتەوە هیچی نەماوە. |
20 Overtake him as waters do terrors, By night stolen him away hath a whirlwind.
| کارەساتەکان وەک لافاو پێی دەگەن، ڕەشەبایەک بە شەو دەیڕفێنێت. |
21 Take him up doth an east wind, and he goeth, And it frighteneth him from his place,
| بای ڕۆژهەڵات هەڵیدەگرێت و دەڕوات، لە شوێنی خۆی ڕایدەماڵێت. |
22 And it casteth at him, and doth not spare, From its hand he diligently fleeth.
| لەبەردەم با بەهێزەکە هەڵدێت، بایەکەش بەبێ بەزەیی لێی دەدات. |
23 It clappeth at him its hands, And it hisseth at him from his place.
| بە گاڵتەپێکردنەوە چەپڵەی بۆ لێدەدات، بە فیکەلێدان لە جێی خۆیەوە دەریدەکات.» |
