< Job 23 >
1 And Job answereth and saith: —
Аюп җававән мундақ деди: —
2 Also — to-day [is] my complaint bitter, My hand hath been heavy because of my sighing.
«Бүгүнму шикайитим аччиқтур; Униң мени басқан қоли аһ-зарлиримдинму еғирдур!
3 O that I had known — and I find Him, I come in unto His seat,
Аһ, Уни нәдин тапалайдиғанлиғимни билгән болсам еди, Ундақта Униң олтиридиған җайиға барар едим!
4 I arrange before Him the cause, And my mouth fill [with] arguments.
Шунда мән Униң алдида дәвайимни баян қилаттим, Ағзимни муназириләр билән толдураттим,
5 I know the words He doth answer me, And understand what He saith to me.
Мән Униң маңа бәрмәкчи болған җававини биләләйттим, Униң маңа немини демәкчи болғанлиғини чүшинәләйттим.
6 In the abundance of power doth He strive with me? No! surely He putteth [it] in me.
У маңа қарши туруп зор күчи билән мениң билән талишамти? Яқ! У чоқум маңа қулақ салатти.
7 There the upright doth reason with Him, And I escape for ever from my judge.
Униң һозурида һәққаний бир адәм униң билән дәвалишалайтти; Шундақ болса, мән өз Сотчим алдида мәңгүгичә ақланған болаттим.
8 Lo, forward I go — and He is not, And backward — and I perceive him not.
Әпсус, мән алға қарап маңсамму, лекин У у йәрдә йоқ; Кәйнимгә янсамму, Униң сайисиниму көрәлмәймән.
9 [To] the left in His working — and I see not, He is covered [on] the right, and I behold not.
У сол тәрәптә иш қиливатқанда, мән Уни байқалмаймән; У оң тәрәптә йошурунғанда, мән Уни көрәлмәймән;
10 For He hath known the way with me, He hath tried me — as gold I go forth.
Бирақ У мениң маңидиған йолумни билип туриду; У мени тавлиғандин кейин, алтундәк сап болимән.
11 On His step hath my foot laid hold, His way I have kept, and turn not aside,
Мениң путлирим униң қәдәмлиригә чиң әгәшкән; Униң йолини чиң тутуп, һеч чәтнимидим.
12 The command of His lips, and I depart not. Above my allotted portion I have laid up The sayings of His mouth.
Мән йәнә Униң ләвлириниң буйруғидин баш тартмидим; Мән Униң ағзидики сөзләрни өз көңүлдикилиримдин қиммәтлик билип қәдирләп кәлдим.
13 And He [is] in one [mind], And who doth turn Him back? And His soul hath desired — and He doth [it].
Бирақ Униң болса бирла муддиаси бардур, кимму Уни йолидин буруялисун? У көңлидә немини арзу қилған болса, шуни қилиду.
14 For He doth complete my portion, And many such things [are] with Him.
Чүнки У маңа немини ирадә қилған болса, шуни бәрһәқ вуҗудқа чиқириду; Мана мошу хилдики ишлар Униңда йәнә нурғундур.
15 Therefore, from His presence I am troubled, I consider, and am afraid of Him.
Шуңа мән Униң алдида дәккә-дүккигә чүшимән; Буларни ойлисамла, мән Униңдин қорқуп кетимән.
16 And God hath made my heart soft, And the Mighty hath troubled me.
Чүнки Тәңри көңлүмни аҗиз қилған, Һәммигә Қадир мени сарасимигә салиду.
17 For I have not been cut off before darkness, And before me He covered thick darkness.
Һалбуки, мән қараңғулуқ ичидә уҗуқтурулмидим, Вә яки йүзүмни оривалған зулмәт-қараңғулуққиму һеч сүкүт қилмидим.