Job 22

1 And Eliphaz the Temanite answereth and saith: —

۱ پس الیفاز تیمانی در جواب گفت:

2 To God is a man profitable, Because a wise man to himself is profitable?

۲ «آیا مرد به خدا فایده برساند؟ البته مرد دانا برای خویشتن مفید است.

3 Is it a delight to the Mighty One That thou art righteous? is it gain, That thou makest perfect thy ways?

۳ آیا اگر توعادل باشی، برای قادر مطلق خوشی رخ می‌نماید؟ یا اگر طریق خود را راست سازی، او رافایده می‌شود؟

4 Because of thy reverence Doth He reason [with] thee? He entereth with thee into judgment:

۴ آیا به‌سبب ترس تو، تو را توبیخ می‌نماید؟ یا با تو به محاکمه داخل خواهد شد؟

5 Is not thy wickedness abundant? And there is no end to thine iniquities.

۵ آیا شرارت تو عظیم نیست و عصیان تو بی‌انتهانی،

6 For thou takest a pledge of thy brother for nought, And the garments of the naked Thou dost strip off.

۶ چونکه از برادران خود بی‌سبب گرو گرفتی و لباس برهنگان را کندی،

7 Thou causest not the weary to drink water, And from the hungry thou withholdest bread.

۷ به تشنگان آب ننوشانیدی، و از گرسنگان نان دریغ داشتی؟

8 As to the man of arm — he hath the earth, And the accepted of face — he dwelleth in it.

۸ امامرد جبار، زمین از آن او می‌باشد و مرد عالیجاه، در آن ساکن می‌شود.

9 Widows thou hast sent away empty, And the arms of the fatherless are bruised.

۹ بیوه‌زنان را تهی‌دست رد نمودی، و بازوهای یتیمان شکسته گردید.

10 Therefore round about thee [are] snares, And trouble thee doth fear suddenly.

۱۰ بنابراین دامها تو را احاطه می‌نماید و ترس، ناگهان تو را مضطرب می‌سازد.

11 Or darkness — thou dost not see, And abundance of waters doth cover thee.

۱۱ یا تاریکی که آن را نمی بینی و سیلابها تو را می‌پوشاند.

12 Is not God high [in] heaven? And see the summit of the stars, That they are high.

۱۲ آیاخدا مثل آسمانها بلند نیست؟ و سر ستارگان رابنگر چگونه عالی هستند.

13 And thou hast said, 'What — hath God known? Through thickness doth He judge?

۱۳ و تو می‌گویی خداچه می‌داند و آیا از تاریکی غلیظ داوری تواندنمود؟

14 Thick clouds [are] a secret place to Him, And He doth not see;' And the circle of the heavens He walketh habitually,

۱۴ ابرها ستر اوست پس نمی بیند، و بردایره افلاک می‌خرامد.

15 The path of the age dost thou observe, That men of iniquity have trodden?

۱۵ آیا طریق قدما را نشان کردی که مردمان شریر در آن سلوک نمودند،

16 Who have been cut down unexpectedly, A flood is poured out on their foundation.

۱۶ که قبل از زمان خود ربوده شدند، و اساس آنهامثل نهر ریخته شد

17 Those saying to God, 'Turn aside from us,' And what doth the Mighty One to them?

۱۷ که به خدا گفتند: از ما دورشو و قادر مطلق برای ما چه تواند کرد؟

18 And he hath filled their houses [with] good: (And the counsel of the wicked Hath been far from me.)

۱۸ و حال آنگاه او خانه های ایشان را از چیزهای نیکو پرساخت. پس مشورت شریران از من دور شود.

19 See do the righteous and they rejoice, And the innocent mocketh at them,

۱۹ «عادلان چون آن را بینند، شادی خواهندنمود و بی‌گناهان بر ایشان استهزا خواهند کرد.

20 'Surely our substance hath not been cut off, And their excellency hath fire consumed.'

۲۰ آیا مقاومت کنندگان ما منقطع نشدند؟ و آتش بقیه ایشان را نسوزانید؟

21 Acquaint thyself, I pray thee, with Him, And be at peace, Thereby thine increase [is] good.

۲۱ پس حال با او انس بگیر و سالم باش. و به این منوال نیکویی به توخواهد رسید.

22 Receive, I pray thee, from His mouth a law, And set His sayings in thy heart.

۲۲ تعلیم را از دهانش قبول نما، وکلمات او را در دل خود بنه.

23 If thou dost return unto the Mighty Thou art built up, Thou puttest iniquity far from thy tents.

۲۳ اگر به قادرمطلق بازگشت نمایی، بنا خواهی شد. و اگر شرارت رااز خیمه خود دور نمایی

24 So as to set on the dust a defence, And on a rock of the valleys a covering.

۲۴ و اگر گنج خود را درخاک و طلای اوفیر را در سنگهای نهرهابگذاری،

25 And the Mighty hath been thy defence, And silver [is] strength to thee.

۲۵ آنگاه قادر مطلق گنج تو و نقره خالص برای تو خواهد بود،

26 For then on the Mighty thou delightest thyself, And dost lift up unto God thy face,

۲۶ زیرا در آنوقت ازقادر مطلق تلذذ خواهی یافت، و روی خود را به طرف خدا برخواهی افراشت.

27 Thou dost make supplication unto Him, And He doth hear thee, And thy vows thou completest.

۲۷ نزد او دعاخواهی کرد و او تو را اجابت خواهد نمود، و نذرهای خود را ادا خواهی ساخت.

28 And thou decreest a saying, And it is established to thee, And on thy ways hath light shone.

۲۸ امری راجزم خواهی نمود و برایت برقرار خواهد شد، وروشنایی بر راههایت خواهد تابید.

29 For they have made low, And thou sayest, 'Lift up.' And the bowed down of eyes he saveth.

۲۹ وقتی که ذلیل شوند، خواهی گفت: رفعت باشد، و فروتنان را نجات خواهد داد.

30 He delivereth the not innocent, Yea, he hath been delivered By the cleanness of thy hands.

۳۰ کسی را که بی‌گناه نباشدخواهد رهانید، و به پاکی دستهای تو رهانیده خواهد شد.»