Job 21
1 And Job answereth and saith: —
| پس ایوب در جواب گفت: | ۱ |
2 Hear ye diligently my word, And this is your consolation.
| «بشنوید، کلام مرا بشنوید. و این، تسلی شماباشد. | ۲ |
3 Bear with me, and I speak, And after my speaking — ye may deride.
| با من تحمل نمایید تا بگویم، و بعد ازگفتنم استهزا نمایید. | ۳ |
4 I — to man [is] my complaint? and if [so], wherefore May not my temper become short?
| و اما من، آیا شکایتم نزدانسان است؟ پس چرا بی‌صبر نباشم؟ | ۴ |
5 Turn unto me, and be astonished, And put hand to mouth.
| به من توجه کنید و تعجب نمایید، و دست به دهان بگذارید. | ۵ |
6 Yea, if I have remembered, then I have been troubled. And my flesh hath taken fright.
| هرگاه به یاد می‌آورم، حیران می‌شوم. و لرزه جسد مرا می‌گیرد. | ۶ |
7 Wherefore do the wicked live? They have become old, Yea, they have been mighty in wealth.
| چرا شریران زنده می‌مانند، پیر می‌شوند و در توانایی قوی می‌گردند؟ | ۷ |
8 Their seed is established, Before their face with them, And their offspring before their eyes.
| ذریت ایشان به حضور ایشان، با ایشان استوار می‌شوند و اولاد ایشان در نظرایشان. | ۸ |
9 Their houses [are] peace without fear, Nor [is] a rod of God upon them.
| خانه های ایشان، از ترس ایمن می‌باشد وعصای خدا بر ایشان نمی آید. | ۹ |
10 His bullock hath eaten corn, and doth not loath. His cow bringeth forth safely, And doth not miscarry.
| گاو نر ایشان جماع می‌کند و خطا نمی کند و گاو ایشان می‌زایدو سقط نمی نماید. | ۱۰ |
11 They send forth as a flock their sucklings, And their children skip,
| بچه های خود را مثل گله بیرون می‌فرستند و اطفال ایشان رقص می‌کنند. | ۱۱ |
12 They lift [themselves] up at timbrel and harp, And rejoice at the sound of an organ.
| با دف وعود می‌سرایند، و با صدای نای شادی می‌نمایند. | ۱۲ |
| روزهای خود را در سعادتمندی صرف می‌کنند، و به لحظه‌ای به هاویه فرودمی روند. (Sheol h7585) | ۱۳ |
14 And they say to God, 'Turn aside from us, And the knowledge of Thy ways We have not desired.
| و به خدا می‌گویند: از ما دور شو زیراکه معرفت طریق تو را نمی خواهیم. | ۱۴ |
15 What [is] the Mighty One that we serve Him? And what do we profit when we meet with Him?'
| قادرمطلق کیست که او را عبادت نماییم، و ما را چه فایده که از او استدعا نماییم. | ۱۵ |
16 Lo, not in their hand [is] their good, (The counsel of the wicked Hath been far from me.)
| اینک سعادتمندی ایشان در دست ایشان نیست. کاش که مشورت شریران از من دور باشد. | ۱۶ |
17 How oft is the lamp of the wicked extinguished, And come on them doth their calamity? Pangs He apportioneth in His anger.
| «بسا چراغ شریران خاموش می‌شود وذلت ایشان به ایشان می‌رسد، و خدا در غضب خود دردها را نصیب ایشان می‌کند. | ۱۷ |
18 They are as straw before wind, And as chaff a hurricane hath stolen away,
| مثل سفال پیش روی باد می‌شوند و مثل کاه که گردبادپراکنده می‌کند. | ۱۸ |
19 God layeth up for his sons his sorrow, He giveth recompense unto him — and he knoweth.
| خدا گناهش را برای فرزندانش ذخیره می‌کند، و او را مکافات می‌رساند و خواهد دانست. | ۱۹ |
20 His own eyes see his destruction, And of the wrath of the Mighty he drinketh.
| چشمانش هلاکت او را خواهد دید، و از خشم قادر مطلق خواهدنوشید. | ۲۰ |
21 For what [is] his delight in his house after him, And the number of his months cut off?
| زیرا که بعد از او در خانه‌اش او را چه شادی خواهد بود، چون عدد ماههایش منقطع شود؟ | ۲۱ |
22 To God doth [one] teach knowledge, And He the high doth judge?
| آیا خدا را علم توان آموخت؟ چونکه اوبر اعلی علیین داوری می‌کند. | ۲۲ |
23 This [one] dieth in his perfect strength, Wholly at ease and quiet.
| یکی در عین قوت خود می‌میرد، در حالی که بالکل در امنیت وسلامتی است. | ۲۳ |
24 His breasts have been full of milk, And marrow his bones doth moisten.
| قدحهای او پر از شیر است، ومغز استخوانش تر و تازه است. | ۲۴ |
25 And this [one] dieth with a bitter soul, And have not eaten with gladness.
| و دیگری درتلخی جان می‌میرد و از نیکویی هیچ لذت نمی برد. | ۲۵ |
26 Together — on the dust they lie down, And the worm doth cover them over.
| اینها باهم در خاک می‌خوابند و کرمها ایشان را می‌پوشانند. | ۲۶ |
27 Lo, I have known your thoughts, And the devices against me ye do wrongfully.
| اینک افکار شما رامی دانم و تدبیراتی که ناحق بر من می‌اندیشید. | ۲۷ |
28 For ye say, 'Where [is] the house of the noble? And where the tent — The tabernacles of the wicked?'
| زیرا می‌گویید کجاست خانه امیر، و خیمه های مسکن شریران؟ | ۲۸ |
29 Have ye not asked those passing by the way? And their signs do ye not know?
| آیا از راه گذریان نپرسیدید؟ ودلایل ایشان را انکار نمی توانید نمود، | ۲۹ |
30 That to a day of calamity is the wicked spared. To a day of wrath they are brought.
| که شریران برای روز ذلت نگاه داشته می‌شوند و درروز غضب، بیرون برده می‌گردند. | ۳۰ |
31 Who doth declare to his face his way? And [for] that which he hath done, Who doth give recompence to him?
| کیست که راهش را پیش رویش بیان کند، و جزای آنچه راکه کرده است به او برساند؟ | ۳۱ |
32 And he — to the graves he is brought. And over the heap a watch is kept.
| که آخر او را به قبرخواهند برد، و بر مزار او نگاهبانی خواهند کرد. | ۳۲ |
33 Sweet to him have been the clods of the valley, And after him every man he draweth, And before him there is no numbering.
| کلوخهای وادی برایش شیرین می‌شود وجمیع آدمیان در عقب او خواهند رفت، چنانکه قبل از او بیشماره رفته‌اند. | ۳۳ |
34 And how do ye comfort me [with] vanity, And in your answers hath been left trespass?
| پس چگونه مراتسلی باطل می‌دهید که در جوابهای شما محض خیانت می‌ماند!» | ۳۴ |
