Job 20
1 And Zophar the Naamathite answereth and saith: —
Андин Нааматлиқ Зофар җававән мундақ деди: —
2 Therefore my thoughts cause me to answer, And because of my sensations in me.
«Мени беарам қилған хияллар җавап беришкә үндәватиду, Чүнки қәлбим беарамлиқта өртәнмәктә.
3 The chastisement of my shame I hear, And the spirit of mine understanding Doth cause me to answer:
Мән маңа һақарәт кәлтүрүп, мени әйипләйдиған сөзләрни аңлидим, Шуңа мениң роһ-зеһним мени җавап беришкә қистиди.
4 This hast thou known from antiquity? Since the placing of man on earth?
Сән шуни билмәмсәнки, Йәр йүзидә Адәм атимиз апиридә болғандин бери,
5 That the singing of the wicked [is] short, And the joy of the profane for a moment,
Рәзилләрниң ғалипә тәнтәниси қисқидур, Ипласларниң хошаллиғи бирдәмликтур.
6 Though his excellency go up to the heavens, And his head against a cloud he strike —
Ундақ кишиниң шан-шәриви асманға йәткән болсиму, Беши булутларға тақашсиму,
7 As his own dung for ever he doth perish, His beholders say: 'Where [is] he?'
Йәнила өзиниң поқидәк йоқап кетиду; Уни көргәнләр: «У нәдидур?» дәйду.
8 As a dream he fleeth, and they find him not, And he is driven away as a vision of the night,
У чүштәк учуп кетиду, Қайта тапқили болмайду; Кечидики ғайипанә аламәттәк у һайдиветилиду.
9 The eye hath not seen him, and addeth not. And not again doth his place behold him.
Уни көргән көз иккинчи уни көрмәйду, Униң турған җайи уни қайта учратмайду.
10 His sons do the poor oppress, And his hands give back his wealth.
Униң оғуллири мискинләргә шәпқәт қилишқа мәҗбурлиниду; Шуниңдәк у һәтта өз қоли билән байлиқлирини қайтуруп бериду.
11 His bones have been full of his youth, And with him on the dust it lieth down.
Униң устиханлири яшлиқ мағдуриға толған болсиму, Бирақ [униң мағдури] униң билән биллә топа-чаңда йетип қалиду.
12 Though he doth sweeten evil in his mouth, Doth hide it under his tongue,
Гәрчә рәзиллик униң ағзида татлиқ тетиған болсиму, У уни тил астиға йошурған болсиму,
13 Hath pity on it, and doth not forsake it, And keep it back in the midst of his palate,
У уни жутқуси кәлмәй меһрини үзәлмисиму, У уни ағзида қалдурсиму,
14 His food in his bowels is turned, The bitterness of asps [is] in his heart.
Бирақ униң қарнидики тамиғи өзгирип, Кобра иланниң зәһәригә айлиниду.
15 Wealth he hath swallowed, and doth vomit it. From his belly God driveth it out.
У байлиқларни жутуветиду, бирақ уларни яндуриду; Худа уларни ашқазинидин чиқириветиду.
16 Gall of asps he sucketh, Slay him doth the tongue of a viper.
У кобра иланниң зәһәрини шорайду, Чар иланниң нәштири уни өлтүриду.
17 He looketh not on rivulets, Flowing of brooks of honey and butter.
У қайтидин ериқ-өстәңләргә һәвәс билән қаралмайду, Бал вә сериқ май билән ақидиған дәриялардин һозурлиналмайду.
18 He is giving back [what] he laboured for, And doth not consume [it]; As a bulwark [is] his exchange, and he exults not.
У еришкәнни жуталмай қайтуриду, Тиҗарәт қилған пайдисидин у һеч һозурлиналмайду.
19 For he oppressed — he forsook the poor, A house he hath taken violently away, And he doth not build it.
Чүнки у мискинләрни езип, уларни ташливәткән; У өзи салмиған өйни егиливалған.
20 For he hath not known ease in his belly. With his desirable thing he delivereth not himself.
У ачкөзлүктин әсла зерикмәйду, У арзулиған нәрсилиридин һеч қайсисини сақлап қалалмайду.
21 There is not a remnant to his food, Therefore his good doth not stay.
Униңға жутувалғидәк һеч нәрсә қалмайду, Шуңа униң баяшатлиғи мәңгүлүк болмайду.
22 In the fulness of his sufficiency he is straitened. Every perverse hand doth meet him.
Униң тоққузи тәл болғанда, туюқсиз қисилчилиққа учрайду; Һәр бир езилгүчиниң қоли униңға қарши чиқиду.
23 It cometh to pass, at the filling of his belly, He sendeth forth against him The fierceness of His anger, Yea, He raineth on him in his eating.
У қосиғини тойғузиватқинида, Худа дәһшәтлик ғәзивини униңға чүшүриду; У ғизалиниватқанда [ғәзивини] униң үстигә яғдуриду.
24 He fleeth from an iron weapon, Pass through him doth a bow of brass.
У төмүр қуралдин қечип қутулсиму, Бирақ мис оқя уни санҗийду.
25 One hath drawn, And it cometh out from the body, And a glittering weapon from his gall proceedeth. On him [are] terrors.
Тәккән оқ кәйнидин тартип чиқиривелгинидә, Ялтирақ оқ учи өттин чиқиривелгинидә, Вәһимиләр уни басиду.
26 All darkness is hid for his treasures, Consume him doth a fire not blown, Broken is the remnant in his tent.
Зулмәт қараңғулуқ униң байлиқлирини жутуветишкә тәйяр туриду, Инсан пүвлимигән от уни жутувалиду, Униң чедирида қелип қалғанлириниму жутуветиду.
27 Reveal do the heavens his iniquity, And earth is raising itself against him.
Асманлар униң қәбиһлигини ашкарилайду; Йәр-зиминму униңға қарши қозғилиду.
28 Remove doth the increase of his house, Poured forth in a day of His anger.
Униң мал-дунияси елип кетилиду, [Худаниң] ғәзәплик күнидә кәлкүн улғийип өй-бисатини ғулитиду.
29 This [is] the portion of a wicked man from God. And an inheritance appointed him by God.
Худаниң рәзил адәмгә бәлгүлигән несивиси мана шундақтур, Бу Худа униңға бекиткән мирастур».
