Job 20
1 And Zophar the Naamathite answereth and saith: —
Pagkatapos sumagot si Zofar ang taga-Naaman,
2 Therefore my thoughts cause me to answer, And because of my sensations in me.
“Mabilis akong pinapasagot ng aking kaisipan dahil sa aking pag-aalala.
3 The chastisement of my shame I hear, And the spirit of mine understanding Doth cause me to answer:
Nakarinig ako mula sa iyo ng isang pagsaway na nagpahiya sa akin, pero tinutugon ako ng espiritu na higit sa aking pang-unawa.
4 This hast thou known from antiquity? Since the placing of man on earth?
Hindi mo ba alam ang katotohanan na ito noong sinaunang panahon, nang nilagay ng Diyos ang tao sa lupa:
5 That the singing of the wicked [is] short, And the joy of the profane for a moment,
saglit lang ang katagumpayan ng masama, at ang kagalakan ng taong hindi naniniwala diyos ay hindi nagtatagal?
6 Though his excellency go up to the heavens, And his head against a cloud he strike —
Bagaman umabot sa kalangitan ang tangkad niya, at umabot ang ulo niya sa kaulapan,
7 As his own dung for ever he doth perish, His beholders say: 'Where [is] he?'
pero maglalaho ang taong iyon katulad ng kaniyang dumi; sasabihin ng mga nakakita sa kaniya, 'Nasaan siya?'
8 As a dream he fleeth, and they find him not, And he is driven away as a vision of the night,
Lilipad siya palayo tulad ng panaginip at hindi na masusumpungan; itataboy siya palayo katulad ng pangitain sa gabi.
9 The eye hath not seen him, and addeth not. And not again doth his place behold him.
Hindi na siya muling makikita ng mga mata na nakakita sa kaniya; hindi na siya muling makikita ng pinanggalingan niya.
10 His sons do the poor oppress, And his hands give back his wealth.
Hihingi ng kapatawaran ang mga anak niya sa mga dukha, ibabalik ng mga kamay niya ang kaniyang kayamanan.
11 His bones have been full of his youth, And with him on the dust it lieth down.
Puno ng kasiglahan ang kaniyang mga buto, pero kasama niya itong hihiga sa kaniya sa alabok.
12 Though he doth sweeten evil in his mouth, Doth hide it under his tongue,
Bagaman matamis ang kasamaan sa kaniyang bibig, bagaman itinatago niya ito sa ilalim ng kaniyang dila,
13 Hath pity on it, and doth not forsake it, And keep it back in the midst of his palate,
bagaman pinipigilan niya ito at hindi pinapakawalan pero pinapanatili pa rin ito sa kaniyang bibig—
14 His food in his bowels is turned, The bitterness of asps [is] in his heart.
magiging mapait ang pagkain sa kaniyang bituka, magiging kamandag ito ng mga ahas sa loob niya.
15 Wealth he hath swallowed, and doth vomit it. From his belly God driveth it out.
Nilulunok niya ang kaniyang mga kayamanan, pero isusuka niya ulit ito; palalabasin ito ng Diyos mula sa kaniyang tiyan.
16 Gall of asps he sucketh, Slay him doth the tongue of a viper.
Sisipsipin niya ang kamandag ng mga ahas; papatayin siya ng dila ng ulupong.
17 He looketh not on rivulets, Flowing of brooks of honey and butter.
Hindi siya mabubuhay para magalak sa panonood ng mga ilog at dumadaloy na agos ng pulot at mantikilya.
18 He is giving back [what] he laboured for, And doth not consume [it]; As a bulwark [is] his exchange, and he exults not.
Pagbabayaran niya ang kaniyang mga pinaghirapan; hindi niya ito lulunukin; hindi siya magagalak sa kayamanan na nakuha niya.
19 For he oppressed — he forsook the poor, A house he hath taken violently away, And he doth not build it.
Dahil inapi niya at pinabayaan ang mga dukha; sapilitan niyang inagaw ang mga bahay na hindi niya itinayo.
20 For he hath not known ease in his belly. With his desirable thing he delivereth not himself.
Dahil hindi siya makahanap ng kasiyahan sa kaniyang sarili, hindi niya maliligtas ang kahit anong bagay na nagbibigay sa kaniya ng kaligayahan.
21 There is not a remnant to his food, Therefore his good doth not stay.
Walang naiwang bagay ang hindi niya nilamon; kaya hindi magtatagal ang kaniyang kasaganaan.
22 In the fulness of his sufficiency he is straitened. Every perverse hand doth meet him.
Sa kasaganaan ng kaniyang kayamanan siya ay mahuhulog sa kaguluhan; darating sa kaniya ang kamay ng lahat ng nasa kahirapan.
23 It cometh to pass, at the filling of his belly, He sendeth forth against him The fierceness of His anger, Yea, He raineth on him in his eating.
Kapag naghahanda na siyang magpakabusog, ibubuhos ng Diyos ang bagsik ng kaniyang poot sa taong iyon; papaulanin niya ito sa kaniya habang kumakain siya.
24 He fleeth from an iron weapon, Pass through him doth a bow of brass.
Bagaman tatakas ang taong iyon sa bakal na sandata, patatamaan siya ng isang tanso na pana.
25 One hath drawn, And it cometh out from the body, And a glittering weapon from his gall proceedeth. On him [are] terrors.
Tatagos ang palaso mula sa likod niya; tunay nga, lalabas mula sa atay niya ang kumikinang na dulo nito; katakot-takot na mga bagay ang darating sa kaniya.
26 All darkness is hid for his treasures, Consume him doth a fire not blown, Broken is the remnant in his tent.
Nakalaan ang ganap na kadiliman para sa kaniyang mga kayamanan; lalamunin siya ng apoy na hindi naapula; lalamunin nito kung ano ang nalabi sa kaniyang tolda.
27 Reveal do the heavens his iniquity, And earth is raising itself against him.
Ipapakita ng kalangitan ang kaniyang mga kasalanan, at babangon ang kalupaan laban sa kaniya bilang isang saksi.
28 Remove doth the increase of his house, Poured forth in a day of His anger.
Maglalaho ang kayamanan ng kaniyang bahay; aanurin ang kaniyang mga kalakal sa araw ng poot ng Diyos.
29 This [is] the portion of a wicked man from God. And an inheritance appointed him by God.
Ito ang bahagi ng masamang tao mula sa Diyos, ang pamana ng Diyos na nakalaan para sa kaniya.”
