Job 20
1 And Zophar the Naamathite answereth and saith: —
A odpowiadając Sofar Naamatczyk rzekł:
2 Therefore my thoughts cause me to answer, And because of my sensations in me.
Do tego mię myśli moje przywodzą, abym odpowiedział; przetożem się pospieszył.
3 The chastisement of my shame I hear, And the spirit of mine understanding Doth cause me to answer:
Słyszałem mnie hańbiącą naganę; ale duch wyrozumienia mego odpowie za mię.
4 This hast thou known from antiquity? Since the placing of man on earth?
Izaż nie wiesz, że to jest od wieku, od tego czasu, jako postawił Bóg człowieka na ziemi?
5 That the singing of the wicked [is] short, And the joy of the profane for a moment,
Iż chwała niepobożnych krótka jest, a wesele obłudnika na mgnienie oka?
6 Though his excellency go up to the heavens, And his head against a cloud he strike —
By też wstąpiła aż do nieba hardość jego, a obłoku się dotknęła głowa jego:
7 As his own dung for ever he doth perish, His beholders say: 'Where [is] he?'
A wszakże na wieki zginie jako gnój jego, a ci, którzy go widzieli, rzeką: Gdzież się podział?
8 As a dream he fleeth, and they find him not, And he is driven away as a vision of the night,
Uleci jako sen, a nie znajdą go; bo uciecze, jako widzenie nocne.
9 The eye hath not seen him, and addeth not. And not again doth his place behold him.
Oko, które go widziało, nie ogląda go więcej, i nie ujrzy go więcej miejsce jego.
10 His sons do the poor oppress, And his hands give back his wealth.
Synowie jego będą się korzyć ubogim; bo ręce jego muszą wracać, co wydarł.
11 His bones have been full of his youth, And with him on the dust it lieth down.
Kości jego napełnione są grzechami młodości jego, a w prochu z nim leżeć będą.
12 Though he doth sweeten evil in his mouth, Doth hide it under his tongue,
A choć złość słodnieje w ustach jego, i tai ją pod językiem swoim;
13 Hath pity on it, and doth not forsake it, And keep it back in the midst of his palate,
Kocha się w niej, a nie opuszcza jej, zatrzymywając ją w pośrodku podniebienia swego:
14 His food in his bowels is turned, The bitterness of asps [is] in his heart.
Wszakże pokarm jego we wnętrznościach jego odmieni się; żółcią padalcową stanie się w trzewach jego.
15 Wealth he hath swallowed, and doth vomit it. From his belly God driveth it out.
Bogactwa, które pożarł, zwróci, a z brzucha jego wyżenie je Bóg.
16 Gall of asps he sucketh, Slay him doth the tongue of a viper.
Głowę padalcową ssać będzie; zabije go język jaszczurczy.
17 He looketh not on rivulets, Flowing of brooks of honey and butter.
Nie ogląda źródeł rzek, strumieni mówię miodu i masła.
18 He is giving back [what] he laboured for, And doth not consume [it]; As a bulwark [is] his exchange, and he exults not.
Wróci pracę cudzą, a nie zażyje jej; i choć znowu nabędzie wielkich majętności, nie ucieszy się niemi.
19 For he oppressed — he forsook the poor, A house he hath taken violently away, And he doth not build it.
Bo ubogich dręczył i opuszczał, złupił dom, którego nie budował; przetoż nic spokojnego nie poczuje w żywocie swoim,
20 For he hath not known ease in his belly. With his desirable thing he delivereth not himself.
Ani rzeczy swych wdzięcznych nie będzie mógł zatrzymać.
21 There is not a remnant to his food, Therefore his good doth not stay.
Nic nie zostanie z pokarmów jego, ani się rozmnoży dobro jego.
22 In the fulness of his sufficiency he is straitened. Every perverse hand doth meet him.
Choćby i nazbyt miał wszystkiego, ściśniony będzie; wszelka ręka trapiących oburzy się nań.
23 It cometh to pass, at the filling of his belly, He sendeth forth against him The fierceness of His anger, Yea, He raineth on him in his eating.
Choć będzie miał czem napełnić brzuch swój, przecież nań Bóg puści popędliwość gniewu swego, którą jako deszcz spuści nań, i na pokarmy jego.
24 He fleeth from an iron weapon, Pass through him doth a bow of brass.
Gdy uciekać będzie przed bronią żelazną, przebije go łuk hartowny.
25 One hath drawn, And it cometh out from the body, And a glittering weapon from his gall proceedeth. On him [are] terrors.
Wyjęta będzie strzała z sajdaku wypuszczona, a grot przeniknie żółć jego; a gdy uchodzić będzie, ogarną go strachy.
26 All darkness is hid for his treasures, Consume him doth a fire not blown, Broken is the remnant in his tent.
Wszystkie nieszczęścia zasadziły się nań w tajemnych miejscach jego, a pożre go ogień nierozdymany: pozostały w przybytku jego utrapiony będzie.
27 Reveal do the heavens his iniquity, And earth is raising itself against him.
Odkryją niebiosa złość jego, a ziemia powstanie przeciwko niemu.
28 Remove doth the increase of his house, Poured forth in a day of His anger.
Przeniesie się urodzaj domu jego; dobra jego rozpłyną się w dzień gniewu jego.
29 This [is] the portion of a wicked man from God. And an inheritance appointed him by God.
Tenci jest dział człowieka niepobożnego od Boga, to dziedzictwo naznaczone mu od Boga.
