Job 20

1 And Zophar the Naamathite answereth and saith: —

چۆفەری نەعماتیش وەڵامی دایەوە:

2 Therefore my thoughts cause me to answer, And because of my sensations in me.

«لەبەر جۆشانی ناخم، بیرکردنەوەکانم هانم دەدەن وەڵام بدەمەوە.

3 The chastisement of my shame I hear, And the spirit of mine understanding Doth cause me to answer:

گوێم لە سەرزەنشتەکانی تۆ دەبێت کە سووکایەتیم پێ دەکەیت، ڕۆحی تێگەیشتنم وام لێ دەکات وەڵام بدەمەوە.

4 This hast thou known from antiquity? Since the placing of man on earth?

«ئایا لە کۆنەوە ئەمەت نەزانیوە، لەو کاتەوەی مرۆڤ لەسەر زەوی دانراوە؟

5 That the singing of the wicked [is] short, And the joy of the profane for a moment,

هاواری خۆشی خراپەکاران کورتە و خۆشی خوانەناس بۆ ساتێکە.

6 Though his excellency go up to the heavens, And his head against a cloud he strike —

هەرچەندە لووتبەرزی خوانەناس بگاتە ئاسمان و سەریشی لە هەور بدات،

7 As his own dung for ever he doth perish, His beholders say: 'Where [is] he?'

بەڵام وەک تەپاڵە خۆی بۆ هەتاهەتایە لەناودەچێت و ئەوانەی بینیویانە دەڵێن:”کوا؟“

8 As a dream he fleeth, and they find him not, And he is driven away as a vision of the night,

وەک خەون دەفڕێت و ئیتر نامێنێت، وەک مۆتەکەیەک دەردەکرێت.

9 The eye hath not seen him, and addeth not. And not again doth his place behold him.

چاوێک کە بینیویەتی دیسان نایبینێتەوە، جارێکی دیکە شوێنەکەشی نابینرێت.

10 His sons do the poor oppress, And his hands give back his wealth.

کوڕەکانی هەوڵ دەدەن هەژاران ڕازی بکەن؛ دەستەکانی سامانەکەی دەدەنەوە.

11 His bones have been full of his youth, And with him on the dust it lieth down.

ئێسکەکانی پڕ لە گەنجیێتین، بەڵام ئەو گەنجیێتییە لەگەڵیدا لەناو خاک ڕادەکشێت.

12 Though he doth sweeten evil in his mouth, Doth hide it under his tongue,

«کە خراپە لەناو دەمی شیرین بێت و لەژێر زمانی بیشارێتەوە،

13 Hath pity on it, and doth not forsake it, And keep it back in the midst of his palate,

دڵی پێی سووتاو و بەجێی نەهێشت، بەڵکو لەناو گەرویدا بەندی کرد،

14 His food in his bowels is turned, The bitterness of asps [is] in his heart.

بەڵام نانەکەی لەناو ڕیخۆڵەکانی دەگۆڕێت، دەبێتە تاڵی ژەهری مار لەناو سکی.

15 Wealth he hath swallowed, and doth vomit it. From his belly God driveth it out.

سامانێکی قووت دا و دەیڕشێنێتەوە؛ خودا لەناو سکی وەدەری دەنێت.

16 Gall of asps he sucketh, Slay him doth the tongue of a viper.

ژەهری مار دەمژێت؛ زمانی مار دەیکوژێت.

17 He looketh not on rivulets, Flowing of brooks of honey and butter.

جۆگەکان نابینێت، ڕووبارە ڕۆیشتووەکانی هەنگوین و قەیماغ.

18 He is giving back [what] he laboured for, And doth not consume [it]; As a bulwark [is] his exchange, and he exults not.

بەری ماندووبوونەکەی دێنێتەوە و قووتی نادات، لە قازانجی بازرگانییەکەی خۆشی نابینێت.

19 For he oppressed — he forsook the poor, A house he hath taken violently away, And he doth not build it.

لەبەر ئەوەی هەژارانی وردوخاش کرد و بەجێی هێشتن؛ دەستی بەسەر ماڵێکدا گرت کە بنیادی نەنابوو.

20 For he hath not known ease in his belly. With his desirable thing he delivereth not himself.

«بێگومان لە ناخیدا نەیزانی بەس چییە؛ ئەوەی ئارەزووی دەکات دەربازی ناکات.

21 There is not a remnant to his food, Therefore his good doth not stay.

خواردنەکەی پاشماوەی نییە؛ ئیتر خێروخۆشییەکەی بەردەوام نابێت.

22 In the fulness of his sufficiency he is straitened. Every perverse hand doth meet him.

لەوپەڕی سەڵتەنەتیدا تووشی تەنگانە دەبێت، دەستی هەموو ڕەنجدەرێکی دێتە سەر.

23 It cometh to pass, at the filling of his belly, He sendeth forth against him The fierceness of His anger, Yea, He raineth on him in his eating.

لە کاتێکدا سکی خۆی پڕ دەکات، خودا گڕی تووڕەیی خۆی بۆ دەنێرێت و وەکو باران بەسەریدا دەیبارێنێت.

24 He fleeth from an iron weapon, Pass through him doth a bow of brass.

لە چەکی ئاسنەوە ڕادەکات و تیری بڕۆنز دەیبڕێت.

25 One hath drawn, And it cometh out from the body, And a glittering weapon from his gall proceedeth. On him [are] terrors.

تیرەکەی ڕاکێشا و لە پشتییەوە هاتە دەرەوە، نووکی بریسکەدار زراوی بڕی. ترسی بەسەرەوەیە؛

26 All darkness is hid for his treasures, Consume him doth a fire not blown, Broken is the remnant in his tent.

هەموو تاریکییەک بۆ گەنجینەکانی شاردراوەتەوە. ئاگرێک دەیخوات فووی لێ نەکراوە، ئەوەی لە چادرەکەی مابێتەوە لووشی دەدات.

27 Reveal do the heavens his iniquity, And earth is raising itself against him.

ئاسمان تاوانەکەی ئاشکرا دەکات، زەوی لێی ڕادەپەڕێت.

28 Remove doth the increase of his house, Poured forth in a day of His anger.

لەو ڕۆژەی کە خودا تووڕەییەکەی دەبارێنێت، لافاوێک ماڵەکەی دەبات.

29 This [is] the portion of a wicked man from God. And an inheritance appointed him by God.

ئەمە بەشی کەسی خراپە لە خوداوە، میراتی دیاریکراوە لە خوداوە.»