Job 20
1 And Zophar the Naamathite answereth and saith: —
Unya mitubag si Zofar nga Naamatihanon ug miingon,
2 Therefore my thoughts cause me to answer, And because of my sensations in me.
“Paspas ako makatubag tungod sa kabalaka nga anaa sa akong mga hunahuna.
3 The chastisement of my shame I hear, And the spirit of mine understanding Doth cause me to answer:
Naulawan ako tungod sa akong nadungog nga pagbadlong gikan kanimo, apan ang espiritu nga labaw pa sa akong panabot nagatubag kanako.
4 This hast thou known from antiquity? Since the placing of man on earth?
Wala ka ba nasayod niini nga kamatuoran nga gikan sa karaang kapanahonan, sa dihang gibutang sa Dios ang tawo sa kalibotan:
5 That the singing of the wicked [is] short, And the joy of the profane for a moment,
hamubo lamang ang kadaogan sa tawong daotan, ug hamubo lamang ang kalipay sa tawo nga walay dios?
6 Though his excellency go up to the heavens, And his head against a cloud he strike —
Bisan tuod ang iyang katas-on mosangko hangtod sa kalangitan, ug ang iyang ulo mosangko sa kapanganoran,
7 As his own dung for ever he doth perish, His beholders say: 'Where [is] he?'
apan ang maong tawo mahanaw gayod sama sa iyang kaugalingong hugaw; kadtong nakakita kaniya moingon, 'Hain naman siya?'
8 As a dream he fleeth, and they find him not, And he is driven away as a vision of the night,
Mahanaw siya sama sa damgo ug dili na makaplagan; sa pagkatinuod, gukdon siya sama sa panan-awon sa kagabhion.
9 The eye hath not seen him, and addeth not. And not again doth his place behold him.
Dili na makakita kaniya pag-usab ang mata nga nakakita kaniya; ug ang iyang dapit dili na makakita kaniya.
10 His sons do the poor oppress, And his hands give back his wealth.
Mangayog pasaylo ang iyang mga anak ngadto sa mga tawong kabos; ibalik niyag hatag ang iyang bahandi pinaagi sa iyang kamot.
11 His bones have been full of his youth, And with him on the dust it lieth down.
Puno ang iyang kabukogan sa kusog sa pagkabatan-on, apan mohigda kini uban kaniya sa abog.
12 Though he doth sweeten evil in his mouth, Doth hide it under his tongue,
Bisan tuod tam-is ang kadaotan sa iyang baba, bisan tuod ug gitago niya kini ilalom sa iyang dila,
13 Hath pity on it, and doth not forsake it, And keep it back in the midst of his palate,
bisan ug gipundo niya kini ug gitipigan sa iyang baba—
14 His food in his bowels is turned, The bitterness of asps [is] in his heart.
ang pagkaon sa iyang tinai mahimong pait; mahimo kining lala sa bitin sa iyang kinasuloran.
15 Wealth he hath swallowed, and doth vomit it. From his belly God driveth it out.
Tunlon niya ang bahandi, apan isuka gihapon niya kini pag-usab; pagawson kini sa Dios gikan sa iyang tiyan.
16 Gall of asps he sucketh, Slay him doth the tongue of a viper.
Suyupon niya ang lala sa bitin; ang dila sa bitin maoy makapatay kaniya.
17 He looketh not on rivulets, Flowing of brooks of honey and butter.
Dili na siya makapahimulos sa mga sapa, ang paghaganas sa dugos ug sa mantikilya.
18 He is giving back [what] he laboured for, And doth not consume [it]; As a bulwark [is] his exchange, and he exults not.
Ibalik niya ang bunga sa iyang paghago apan dili na siya makakaon niini; dili na siya makapahimulos sa bahandi nga halin sa iyang negosyo.
19 For he oppressed — he forsook the poor, A house he hath taken violently away, And he doth not build it.
Tungod kay gidaogdaog ug gipasagdan niya ang mga tawong kabos; mapugsanon niya nga giilog ang mga balay nga dili siya ang nagtukod.
20 For he hath not known ease in his belly. With his desirable thing he delivereth not himself.
Tungod kay wala siya makasinati sa katagbawan, dili niya matipigan ang bisan unsang mga butang nga makapalipay kaniya.
21 There is not a remnant to his food, Therefore his good doth not stay.
Walay laing nahibilin nga wala niya gilamoy; nagpasabot nga dili molungtad ang iyang pagkaadunahan.
22 In the fulness of his sufficiency he is straitened. Every perverse hand doth meet him.
Mahulog siya sa kagubot tungod sa kadagaya sa iyang bahandi; moduol kaniya ang mga kamot sa tanan nga anaa sa kawalad-on.
23 It cometh to pass, at the filling of his belly, He sendeth forth against him The fierceness of His anger, Yea, He raineth on him in his eating.
Sa dihang busgon na niya ang iyang tiyan, ilabay sa Dios ang kabangis sa iyang kasuko ngadto kaniya; paulanan siya niini sa Dios samtang gakaon siya.
24 He fleeth from an iron weapon, Pass through him doth a bow of brass.
Bisan tuod ug kanang tawhana mopalayo gikan nianang puthaw nga hinagiban, ang bronsi nga pana moigo kaniya.
25 One hath drawn, And it cometh out from the body, And a glittering weapon from his gall proceedeth. On him [are] terrors.
Motaop ang pana sa iyang likod ug molapos sa pikas; sa pagkatinuod, moigo gayod sa iyang atay ang sinaw nga hait niini; ang pagkalisang moabot kaniya.
26 All darkness is hid for his treasures, Consume him doth a fire not blown, Broken is the remnant in his tent.
Nakatagana ang hingpit nga kangitngit alang sa iyang mga bahandi; molamoy kaniya ang kalayo nga dili matayhop; lamoyon niini ang bisan unsa nga nahibilin sa iyang tolda.
27 Reveal do the heavens his iniquity, And earth is raising itself against him.
Ibutyag sa kalangitan ang iyang kasal-anan, ug makigbatok kaniya ang yuta ingon nga saksi.
28 Remove doth the increase of his house, Poured forth in a day of His anger.
Mawagtang ang bahandi sa iyang balay; maanod ang iyang kabtangan sa adlaw sa kasuko sa Dios.
29 This [is] the portion of a wicked man from God. And an inheritance appointed him by God.
Mao kini ang bahin sa tawong daotan gikan sa Dios, ang kabilin nga gitagana kaniya sa Dios.”
