Job 19
1 And Job answereth and saith: —
Ijob respondis kaj diris:
2 Till when do ye afflict my soul, And bruise me with words?
Ĝis kiam vi afliktados mian animon Kaj turmentados min per paroloj?
3 These ten times ye put me to shame, ye blush not. Ye make yourselves strange to me —
Jen jam dek fojojn vi malhonoras min; Vi ne hontas premi min.
4 And also — truly, I have erred, With me doth my error remain.
Se mi efektive eraris, Mia eraro restos ĉe mi.
5 If, truly, over me ye magnify yourselves, And decide against me my reproach;
Se efektive vi volas montri vin pli grandaj ol mi, Kaj vi riproĉas al mi hontindaĵon,
6 Know now, that God turned me upside down, And His net against me hath set round,
Tiam sciu, ke Dio faris al mi maljustaĵon, Kaj ĉirkaŭis min per Sia reto.
7 Lo, I cry out — violence, and am not answered, I cry aloud, and there is no judgment.
Jen mi krias pri maljusteco, sed mi ne ricevas respondon; Mi vokas, sed mi ne ricevas juĝon.
8 My way He hedged up, and I pass not over, And on my paths darkness He placeth.
Mian vojon Li baris, ke mi ne povas transiri, Kaj sur mian irejon Li metis mallumon.
9 Mine honour from off me He hath stripped, And He turneth the crown from my head.
Mian honoron Li detiris de mi, Kaj deprenis la kronon de mia kapo.
10 He breaketh me down round about, and I go, And removeth like a tree my hope.
Li disbatis min ĉirkaŭe tiel, ke mi pereas; Mian esperon Li elŝiris kiel arbon.
11 And He kindleth against me His anger, And reckoneth me to Him as His adversaries.
Ekflamis kontraŭ mi Lia kolero, Kaj Li rigardas min kiel Lian malamikon.
12 Come in do His troops together, And they raise up against me their way, And encamp round about my tent.
Kune venis Liaj taĉmentoj, kaj ebenigis kontraŭ mi sian vojon Kaj stariĝis sieĝe ĉirkaŭ mia tendo.
13 My brethren from me He hath put far off, And mine acquaintances surely Have been estranged from me.
Miajn fratojn Li malproksimigis de mi, Kaj miaj konatoj forfremdiĝis de mi.
14 Ceased have my neighbours And my familiar friends have forgotten me,
Miaj parencoj fortiriĝis, Kaj miaj konantoj forgesis min.
15 Sojourners of my house and my maids, For a stranger reckon me: An alien I have been in their eyes.
La loĝantoj de mia domo kaj miaj servistinoj rigardas min kiel fremdulon; En iliaj okuloj mi fariĝis aligentulo.
16 To my servant I have called, And he doth not answer, With my mouth I make supplication to him.
Mian sklavon mi vokas, kaj li ne respondas; Per mia buŝo mi devas petegi lin.
17 My spirit is strange to my wife, And my favours to the sons of my [mother's] womb.
Mia spiro fariĝis abomenata por mia edzino, Kaj mia petado por la filoj de mia ventro.
18 Also sucklings have despised me, I rise, and they speak against me.
Eĉ la malgrandaj infanoj malestimas min; Kiam mi leviĝas, ili parolas kontraŭ mi.
19 Abominate me do all the men of my counsel, And those I have loved, Have been turned against me.
Abomenas min ĉiuj miaj intimuloj; Kaj tiuj, kiujn mi amis, turnis sin kontraŭ mi.
20 To my skin and to my flesh Cleaved hath my bone, And I deliver myself with the skin of my teeth.
Kun mia haŭto kaj kun mia karno kunkreskis miaj ostoj, Mi restis nur kun haŭto sur miaj dentoj.
21 Pity me, pity me, ye my friends, For the hand of God hath stricken against me.
Kompatu min, kompatu min, miaj amikoj; Ĉar la mano de Dio frapis min.
22 Why do you pursue me as God? And with my flesh are not satisfied?
Kial vi persekutas min, kiel Dio, Kaj ne povas satiĝi de mia karno?
23 Who doth grant now, That my words may be written? Who doth grant that in a book they may be graven?
Ho, se miaj vortoj estus enskribitaj, Ho, se ili estus gravuritaj en libro,
24 With a pen of iron and lead — For ever in a rock they may be hewn.
Per fera skribilo kun plumbo, Gravuritaj por eterne sur roko!
25 That — I have known my Redeemer, The Living and the Last, For the dust he doth rise.
Sed mi scias, ke mia Liberigonto vivas, Kaj fine Li leviĝos super la polvo.
26 And after my skin hath compassed this [body], Then from my flesh I see God:
Kaj post kiam mia haŭto estos tiel detruita Kaj mi estos senkorpa, mi vidos Dion;
27 Whom I — I see on my side, And mine eyes have beheld, and not a stranger, Consumed have been my reins in my bosom.
Lin vidos mi, kaj miaj okuloj vidos, ne fremdaj; Pri tio sopiregas mia interno en mia brusto.
28 But ye say, 'Why do we pursue after him?' And the root of the matter hath been found in me.
Se vi diros: Kiel ni lin persekutu, Kaj ni trovu kontraŭ li la radikon de la afero,
29 Be ye afraid because of the sword, For furious [are] the punishments of the sword, That ye may know that [there is] a judgment.
Tiam timu glavon; Ĉar furioza estas la glavo kontraŭ malbonagoj, Por ke vi sciu, ke ekzistas juĝo.
