Job 19
1 And Job answereth and saith: —
Unya mitubag si Job ug miingon,
2 Till when do ye afflict my soul, And bruise me with words?
“Hangtod kanus-a man ninyo ako paantoson ug dugmokon pinaagi sa mga pulong?
3 These ten times ye put me to shame, ye blush not. Ye make yourselves strange to me —
Ikanapulo na kini nga higayon nga inyo akong gisaway; wala kamo naulaw sa daotan ninyo nga pagtagad kanako.
4 And also — truly, I have erred, With me doth my error remain.
Kung tinuod man nga ako nasayop, ang akong sayop magpabilin nga akoa nang tulubagon.
5 If, truly, over me ye magnify yourselves, And decide against me my reproach;
Kung ikaw manghambog batok kanako ug mapatuo nimo ang matag-usa nga ako nagpakaulaw,
6 Know now, that God turned me upside down, And His net against me hath set round,
nan angay nimong mahibaloan nga ang Dios nagbuhat ug daotan kanako ug nadakpan ako sa iyang pukot.
7 Lo, I cry out — violence, and am not answered, I cry aloud, and there is no judgment.
Tan-awa, nagtawag ako ug nag-ingon nga nakabuhat ako ug sayop, apan wala ako gidungog; nagpakitabang ako, apan walay katarong.
8 My way He hedged up, and I pass not over, And on my paths darkness He placeth.
Giparilan niya ang akong dalan aron dili ako makaagi, ug gipangitngit niya ang akong agianan.
9 Mine honour from off me He hath stripped, And He turneth the crown from my head.
Gitanggal niya kanako ang akong himaya, ug gikuha niya ang korona sa akong ulo.
10 He breaketh me down round about, and I go, And removeth like a tree my hope.
Giguba niya ako sa tanang bahin, ug nawala ako; giibot niya ang akong mga paglaom sama sa kahoy.
11 And He kindleth against me His anger, And reckoneth me to Him as His adversaries.
Gipasilaob usab niya ang iyang kapungot batok kanako; giisip niya ako nga usa sa iyang mga kaaway.
12 Come in do His troops together, And they raise up against me their way, And encamp round about my tent.
Nanagtigom ang iyang kasundalohan; naghimo silag mapatungan nga yuta batok kanako ug nagkampo libot sa akong tolda.
13 My brethren from me He hath put far off, And mine acquaintances surely Have been estranged from me.
Gipahilayo niya kanako ang akong kaigsoonan; ang akong mga kaila layo na kanako.
14 Ceased have my neighbours And my familiar friends have forgotten me,
Gipakyas ako sa akong kaparyentihan; gikalimtan ako sa akong mga suod nga higala.
15 Sojourners of my house and my maids, For a stranger reckon me: An alien I have been in their eyes.
Ang mga nagpuyo isip bisita sa akong balay ug ang akong mga babaye nga sulugoon nag-isip kanako nga dumuduong; langyaw ako sa ilang panan-aw.
16 To my servant I have called, And he doth not answer, With my mouth I make supplication to him.
Gitawag ko ang akong sulugoon, apan wala siya mitubag bisan pag nangaliyupo ako kaniya pinaagi sa akong baba.
17 My spirit is strange to my wife, And my favours to the sons of my [mother's] womb.
Ang akong gininhawa makapasuko sa akong asawa; ang akong mga pangaliyupo gidumtan sa akong kaugalingong mga igsoong lalaki ug babaye.
18 Also sucklings have despised me, I rise, and they speak against me.
Bisan ang mga bata nagbiaybiay kanako; kung mobarog ako aron pagsulti, mosulti sila batok kanako.
19 Abominate me do all the men of my counsel, And those I have loved, Have been turned against me.
Ang tanan nakong mga higala naglikay na kanako; kadtong akong mga gihigugma nakigbatok na kanako.
20 To my skin and to my flesh Cleaved hath my bone, And I deliver myself with the skin of my teeth.
Ang akong mga bukog nagpilit sa akong panit ug sa akong unod; nakasugakod nalang ako pinaagi sa akong lagus.
21 Pity me, pity me, ye my friends, For the hand of God hath stricken against me.
Kaluy-i ako, kaluy-i ako, akong mga higala, kay ang kamot sa Dios mihikap kanako.
22 Why do you pursue me as God? And with my flesh are not satisfied?
Nganong gilutos man ninyo ako nga daw kamo ang Dios? Nganong wala man kamo matagbaw sa pagsakit sa akong unod?
23 Who doth grant now, That my words may be written? Who doth grant that in a book they may be graven?
Oh, hinaot nga ang akong mga pulong mahisulat karon! Oh, hinaot nga gisulat kini sa libro!
24 With a pen of iron and lead — For ever in a rock they may be hewn.
Oh, hinaot nga pinaagi sa puthaw nga tinalinisan ug tingga ikulit kini diha sa bato hangtod sa hangtod!
25 That — I have known my Redeemer, The Living and the Last, For the dust he doth rise.
Apan alang kanako, nasayod ko nga ang akong Manluluwas buhi, ug sa kataposan mobarog siya sa kalibotan;
26 And after my skin hath compassed this [body], Then from my flesh I see God:
human ang akong panit, madunot kining lawasa, unya diha sa akong unod makita ko ang Dios.
27 Whom I — I see on my side, And mine eyes have beheld, and not a stranger, Consumed have been my reins in my bosom.
Makita ko siya, ako mismo makakita kaniya sa akong kiliran; makita ko siya sa akong mga mata, ug dili sama sa langyaw. Ang akong kidney mawala uban kanako.
28 But ye say, 'Why do we pursue after him?' And the root of the matter hath been found in me.
Kung moingon ka, 'Unsaon nato siya paglutos! Ang gamot sa iyang kagubot anaa kaniya,'
29 Be ye afraid because of the sword, For furious [are] the punishments of the sword, That ye may know that [there is] a judgment.
angay kang mahadlok sa espada, kay ang kapungot nagdala sa silot sa espada, aron ka makahibalo nga adunay paghukom.”
