Job 18
1 And Bildad the Shuhite answereth and saith: —
Шухалиқ Билдад җававән мундақ деди: —
2 When do ye set an end to words? Consider ye, and afterwards do we speak.
Сәндәк адәмләр қачанғичә мундақ сөзләрни тохтатмайсиләр? Силәр убдан ойлап беқиңлар, андин биз сөз қилимиз.
3 Wherefore have we been reckoned as cattle? We have been defiled in your eyes!
Биз немишкә силәрниң алдиңларда һайванлар һесаплинимиз? Немишкә алдиңларда ахмақ тонулимиз?
4 (He is tearing himself in his anger.) For thy sake is earth forsaken? And removed is a rock from its place?
Һәй өзүңниң ғәзивидә өзүңни житқучи, сени дәпла йәр-зимин ташливетиләмду?! Тағ-ташлар өз орнидин көтирилип кетәмду?!
5 Also, the light of the wicked is extinguished. And there doth not shine a spark of his fire.
Қандақла болмисун, яман адәмниң чириғи өчүрүлиду, Униң от-учқунлири ялқунлимайду.
6 The light hath been dark in his tent, And his lamp over him is extinguished.
Чедиридики нур қараңғулуққа айлиниду, Униң үстигә асқан чириғи өчүрүлиду.
7 Straitened are the steps of his strength, And cast him down doth his own counsel.
Униң мәзмут қәдәмлири қисилиду, Өзиниң несиһәтлири өзини моллақ атқузиду.
8 For he is sent into a net by his own feet, And on a snare he doth walk habitually.
Чүнки өз путлири өзини торға әвәтиду, У дәл торниң үстигә дәссәйдиған болиду.
9 Seize on the heel doth a gin, Prevail over him do the designing.
Қилтақ уни тапинидин иливалиду, Қапқан уни тутувалиду.
10 Hidden in the earth is his cord, And his trap on the path.
Йәрдә уни күтидиған йошурун арғамча бар, Йолида уни тутмақчи болған бир қапқан бар.
11 Round about terrified him have terrors, And they have scattered him — at his feet.
Уни һәр тәрәптин вәһимиләр бесип қорқитиватиду, Һәм улар уни из қоғлап қоғлаватиду.
12 Hungry is his sorrow, And calamity is ready at his side.
Мағдурини ачарчилиқ йәп түгәтти; Палакәт униң йенида пайлап жүриду.
13 It consumeth the parts of his skin, Consume his parts doth death's first-born.
Өлүмниң чоң балиси униң терисини йәватиду; Униң әзалирини шорайду.
14 Drawn from his tent is his confidence, And it causeth him to step to the king of terrors.
У өз чедиридики аманлиқтин жулуп ташлиниду, [Өлүмниң тунҗиси] уни «вәһимиләрниң падишаси»ниң алдиға ялап апириду.
15 It dwelleth in his tent — out of his provender, Scattered over his habitation is sulphur.
Өйидикиләр әмәс, бәлки башқилар униң чедирида туриду; Туралғусиниң үстигә гуңгут яғдурулиду.
16 From beneath his roots are dried up, And from above cut off is his crop.
Униң йилтизи тегидин қурутулиду; Үстидики шахлири кесилиду.
17 His memorial hath perished from the land, And he hath no name on the street.
Униң әслимисиму йәр йүзидикиләрниң есидин көтирилип кетиду, Сиртларда униң нам-абройи қалмайду.
18 They thrust him from light unto darkness, And from the habitable earth cast him out.
У йоруқлуқтин қараңғулуққа қоғливетилгән болуп, Бу дуниядин һайдиветилиду.
19 He hath no continuator, Nor successor among his people, And none is remaining in his dwellings.
Әл-жутта һеч қандақ пәрзәнтлири яки әвлатлири қалмайду, У мусапир болуп турған йәрләрдиму нәсли қалмайду.
20 At this day westerns have been astonished And easterns have taken fright.
Униңдин кейинкиләр униң күнигә қарап алақзадә болиду, Худди алдинқиларму чөчүп кәткәндәк.
21 Only these [are] tabernacles of the perverse, And this the place God hath not known.
Мана, қәбиһ адәмниң маканлири шүбһисиз шундақ, Тәңрини тонумайдиған кишиниңму орни чоқум шундақтур.
