Job 18
1 And Bildad the Shuhite answereth and saith: —
Unya si Bildad ang Suhitanhon, mitubag ug miingon:
2 When do ye set an end to words? Consider ye, and afterwards do we speak.
Hangtud anus-a ang pangayam ninyo sa mga pulong? Palandunga, ug sa human magasulti kita.
3 Wherefore have we been reckoned as cattle? We have been defiled in your eyes!
Ngano bang imong giisip kami nga mga mananap, Ug nahimong mahugaw sa imong mga mata?
4 (He is tearing himself in his anger.) For thy sake is earth forsaken? And removed is a rock from its place?
Ikaw nga tungod sa imong kapungot nagabitas sa imong kaugalingon, Pagabiyaan ba ang kalibutan tungod kanimo? Kun pagabalhinon ba ang bato gikan sa iyang nahamutangan?
5 Also, the light of the wicked is extinguished. And there doth not shine a spark of his fire.
Oo, ang suga sa mga dautan pagapalungon, Ug ang aligato sa iyang kalayo dili modan-ag.
6 The light hath been dark in his tent, And his lamp over him is extinguished.
Ang kahayag mongitngit sa sulod sa iyang balong-balong, Ug ang lamparahan sa ibabaw niya pagapalongon.
7 Straitened are the steps of his strength, And cast him down doth his own counsel.
Ang mga lakang sa iyang pagkamakusganon pagatul-iron, Ug ang iyang kaugalingong salabutan magahulog kaniya.
8 For he is sent into a net by his own feet, And on a snare he doth walk habitually.
Kay pinaagi sa iyang kaugalingong mga tiil nahulog siya sa pukot, Ug siya naglakaw sa mga mata sa pukot.
9 Seize on the heel doth a gin, Prevail over him do the designing.
Usa ka bitik magasakmit kaniya sa iyang tikod, Ug usa ka laang magagapus kaniya.
10 Hidden in the earth is his cord, And his trap on the path.
Anaay usa ka balatik nga gitago diha sa yuta alang kaniya, Ug usa ka balag-ong giandam kaniya sa iyang agianan.
11 Round about terrified him have terrors, And they have scattered him — at his feet.
May kahadlok makapalisang kaniya sa luyo ug luyo, Ug magagukod kaniya sa iyang mga tikod.
12 Hungry is his sorrow, And calamity is ready at his side.
Ang iyang kusog mahuyang sa kagutom, Ang kadaut ginaandam sa iyang luyo.
13 It consumeth the parts of his skin, Consume his parts doth death's first-born.
Ang mga bahin sa iyang lawas pagatunlon, Oo, ang iyang mga bahin igatulon sa anak nga panganay sa kamatayon.
14 Drawn from his tent is his confidence, And it causeth him to step to the king of terrors.
Pagalangkaton siya gikan sa balong-balong diin atua ang iyang pagsalig: Ug siya pagadad-on ngadto sa hari sa mga kahadlok.
15 It dwelleth in his tent — out of his provender, Scattered over his habitation is sulphur.
Ang butang nga dili iya mahamutang sa iyang balong-balong; Sa iyang pinuy-anan igasabulak ang azufre.
16 From beneath his roots are dried up, And from above cut off is his crop.
Ang iyang mga gamut sa ilalum magamala, Ug sa ibabaw ang iyang mga sanga mangalaya.
17 His memorial hath perished from the land, And he hath no name on the street.
Ang iyang handumanan mapala sa ibabaw sa yuta, Ug sa dalan ang iyang ngalan dili mahamutang.
18 They thrust him from light unto darkness, And from the habitable earth cast him out.
Siya papahawaon gikan sa kahayag ngadto sa kangitngitan, Ug siya igasalikway gikan sa kalibutan.
19 He hath no continuator, Nor successor among his people, And none is remaining in his dwellings.
Dili siya makabaton ug mga anak, ni mga anak sa iyang mga anak sa taliwala sa iyang katawohan, Ni makabaton usab siya ug kabilin sa iyang ginapuy-an.
20 At this day westerns have been astonished And easterns have taken fright.
Kadtong tanan nga magasunod kaniya manghitingala sa iyang adlaw, Ingon nga kadtong tanan nga nanghiuna nangalisang.
21 Only these [are] tabernacles of the perverse, And this the place God hath not known.
Sa pagkamatuod mao kana ang mga pinuy-anan sa mga dili matarung, Ug kini mao ang himutangan niadtong dili moila sa Dios.
