< Job 17 >
1 My spirit hath been destroyed, My days extinguished — graves [are] for me.
Мениң роһум сунуқ, Күнлирим түгәй дәйду, Гөрләр мени күтмәктә.
2 If not — mockeries [are] with me. And in their provocations mine eye lodgeth.
Әтрапимда алдамчи мазақ қилғучилар бар әмәсму? Көзүмниң уларниң ечитқулуғиға тикилип туруштин башқа амали йоқтур.
3 Place, I pray Thee, my pledge with Thee; Who is he that striketh hand with me?
Аһ, җеним үчүн Өзүң халиған капаләтни елип Өзүңниң алдида маңа борун болғайсән; Сәндин башқа ким мени қоллап борун болсун?
4 For their heart Thou hast hidden From understanding, Therefore Thou dost not exalt them.
Чүнки Сән [достлиримниң] көңлини йоруқлуқтин қалдурғансән; Шуңа Сән уларни ғәлибидинму мәһрум қилисән!
5 For a portion he sheweth friendship, And the eyes of his sons are consumed.
Ғәниймәт алай дәп достлириға пәшва атқан кишиниң болса, Һәтта балилириниң көзлириму кор болиду.
6 And he set me up for a proverb of the peoples, And a wonder before them I am.
У мени әл-жутларниң алдида сөз-чөчәккә қойди; Мән кишиләр йүзүмгә түкүридиған адәм болуп қалдим.
7 And dim from sorrow is mine eye, And my members as a shadow all of them.
Дәрд-әләмдин көзүм торлишип кәтти, Барлиқ әзалирим көләңгидәк болуп қалди.
8 Astonished are the upright at this, And the innocent against the profane Stirreth himself up.
Бу ишларни көрүп дуруслар һәйрануһәс болиду; Бигуналар ипласларға қарши турушқа қозғилиду.
9 And the righteous layeth hold [on] his way, And the clean of hands addeth strength, And — dumb are they all.
Бирақ һәққаний адәм өз йолида чиң туриду, Қоли пак жүридиған адәмниң күчи тохтавсиз улғийиду.
10 Return, and come in, I pray you, And I find not among you a wise man.
Әнди қени, һәммиңлар, йәнә келиңлар; Араңлардин бирму дана адәм тапалмаймән.
11 My days have passed by, My devices have been broken off, The possessions of my heart!
Күнлирим ахирлишай дәп қапту, Муддиалирим, көңлүмдики интизарлар үзүлди.
12 Night for day they appoint, Light [is] near because of darkness.
Бу адәмләр кечини күндүзгә айландурмақчи; Улар қараңғулуққа қарап: «Нур йеқинлишиватиду» дейишиватиду.
13 If I wait — Sheol [is] my house, In darkness I have spread out my couch. (Sheol )
Әгәр күтсәм, өйүм тәһтисара болиду; Мән қараңғулуққа орнумни раслаймән. (Sheol )
14 To corruption I have called: — 'Thou [art] my father.' 'My mother' and 'my sister' — to the worm.
«Чирип кетишни: «Сән мениң атам!», Қурутларни: «Апа! Ача!» дәп чақиримән!
15 And where [is] now my hope? Yea, my hope, who doth behold it?
Ундақта үмүтүм нәдә? Шундақ, үмүтүмни ким көрәлисун?
16 [To] the parts of Sheol ye go down, If together on the dust we may rest. (Sheol )
Үмүтүм тәһтисараниң төмүр пәнҗирилири ичигә чүшүп кетиду! Биз бирликтә топиға кирип кетимиз! (Sheol )