Job 17
1 My spirit hath been destroyed, My days extinguished — graves [are] for me.
“Yaşama gücüm tükendi, günlerim kısaldı, Mezar gözlüyor beni.
2 If not — mockeries [are] with me. And in their provocations mine eye lodgeth.
Çevremi alaycılar kuşatmış, Gözümü onların aşağılamasıyla açıp kapıyorum.
3 Place, I pray Thee, my pledge with Thee; Who is he that striketh hand with me?
“Ey Tanrı, kefilim ol kendine karşı, Başka kim var bana güvence verecek?
4 For their heart Thou hast hidden From understanding, Therefore Thou dost not exalt them.
Çünkü onların aklını anlayışa kapadın, Bu yüzden onları zafere kavuşturmayacaksın.
5 For a portion he sheweth friendship, And the eyes of his sons are consumed.
Para için dostlarını satan adamın Çocuklarının gözünün feri söner.
6 And he set me up for a proverb of the peoples, And a wonder before them I am.
“Tanrı beni insanların diline düşürdü, Yüzüme tükürmekteler.
7 And dim from sorrow is mine eye, And my members as a shadow all of them.
Kederden gözümün feri söndü, Kollarım bacaklarım çırpı gibi.
8 Astonished are the upright at this, And the innocent against the profane Stirreth himself up.
Dürüst insanlar buna şaşıyor, Suçsuzlar tanrısızlara saldırıyor.
9 And the righteous layeth hold [on] his way, And the clean of hands addeth strength, And — dumb are they all.
Doğrular kendi yolunu tutuyor, Elleri temiz olanlar gittikçe güçleniyor.
10 Return, and come in, I pray you, And I find not among you a wise man.
“Ama siz, hepiniz gelin yine deneyin! Aranızda bir bilge bulamayacağım.
11 My days have passed by, My devices have been broken off, The possessions of my heart!
Günlerim geçti, tasarılarım, Dileklerim suya düştü.
12 Night for day they appoint, Light [is] near because of darkness.
Bu insanlar geceyi gündüze çeviriyorlar, Karanlığa ‘Işık yakındır’ diyorlar.
Ölüler diyarını evim diye gözlüyorsam, Yatağımı karanlığa seriyorsam, (Sheol h7585)
14 To corruption I have called: — 'Thou [art] my father.' 'My mother' and 'my sister' — to the worm.
Çukura ‘Babam’, Kurda ‘Annem, kızkardeşim’ diyorsam,
15 And where [is] now my hope? Yea, my hope, who doth behold it?
Umudum nerede? Kim benim için umut görebilir?
