Job 17
1 My spirit hath been destroyed, My days extinguished — graves [are] for me.
| روحم در هم شکسته، پایان زندگی من فرا رسیده و قبر آماده است تا مرا در خود جای دهد. |
2 If not — mockeries [are] with me. And in their provocations mine eye lodgeth.
| مسخره‌کنندگان دور مرا گرفته‌اند. آنها را در همه جا می‌بینم. |
3 Place, I pray Thee, my pledge with Thee; Who is he that striketh hand with me?
| هیچ‌کس بر بی‌گناهی من گواهی نمی‌دهد زیرا تو ای خدا، به ایشان حکمت نداده‌ای تا بتوانند مرا یاری دهند. ای خدا، نگذار آنها پیروز شوند. |
4 For their heart Thou hast hidden From understanding, Therefore Thou dost not exalt them.
5 For a portion he sheweth friendship, And the eyes of his sons are consumed.
| کسی که برای منفعت خویش بر ضد دوستانش سخن گوید، فرزندانش کور خواهند شد. |
6 And he set me up for a proverb of the peoples, And a wonder before them I am.
| خدا مرا مایهٔ تمسخر مردم گردانیده است و آنها به صورتم تف می‌اندازند. |
7 And dim from sorrow is mine eye, And my members as a shadow all of them.
| چشمانم از گریه تار شده و از من سایه‌ای بیش باقی نمانده است. |
8 Astonished are the upright at this, And the innocent against the profane Stirreth himself up.
| مردان درستکار وقتی مرا می‌بینند دچار حیرت می‌شوند. ولی سرانجام آدمهای بی‌گناه بر اشخاص نابکار پیروز خواهند شد، |
9 And the righteous layeth hold [on] his way, And the clean of hands addeth strength, And — dumb are they all.
| و پاکان و درستکاران پیش خواهند رفت و قویتر و قویتر خواهند شد. |
10 Return, and come in, I pray you, And I find not among you a wise man.
| اگر می‌توانید استدلال بهتری ارائه کنید، گرچه در بین شما که مقابل من ایستاده‌اید آدم فهمیده‌ای نمی‌بینم. |
11 My days have passed by, My devices have been broken off, The possessions of my heart!
| روزهای من سپری شده، امیدهایم به باد فنا رفته و آرزوهای دلم برآورده نشده است. |
12 Night for day they appoint, Light [is] near because of darkness.
| دوستانم شب را روز و روز را شب می‌گویند! چگونه حقیقت را وارونه جلوه می‌دهند! |
| اگر بمیرم، در تاریکی فرو رفته و قبر را پدر و کرم را مادر و خواهر خود خواهم خواند. (Sheol h7585) |
14 To corruption I have called: — 'Thou [art] my father.' 'My mother' and 'my sister' — to the worm.
15 And where [is] now my hope? Yea, my hope, who doth behold it?
| پس امید من کجاست؟ آیا کسی می‌تواند آن را پیدا کند؟ |
