< Job 17 >
1 My spirit hath been destroyed, My days extinguished — graves [are] for me.
Ang akong espiritu naluya na, ang akong mga adlaw nahurot na; ang lubnganan andam na alang kanako.
2 If not — mockeries [are] with me. And in their provocations mine eye lodgeth.
Nakasiguro ako nga adunay mangyubit kanako; ang akong mata kinahanglan kanunay gayod makakita sa ilang pagpanghagit.
3 Place, I pray Thee, my pledge with Thee; Who is he that striketh hand with me?
Paghatag na karon sa bayad, pangakohon mo ako uban ang imong kaugalingon; kinsa pa man didto ang makatabang kanako?
4 For their heart Thou hast hidden From understanding, Therefore Thou dost not exalt them.
Kay ikaw, O Dios, ang nagtabon sa ilang kasingkasing gikan sa salabotan; busa, dili ka motuboy kanila labaw pa kay kanako.
5 For a portion he sheweth friendship, And the eyes of his sons are consumed.
Siya nga nagbudhi sa iyang mga higala alang sa usa ka ganti, ang mga mata sa iyang mga anak mangapakyas.
6 And he set me up for a proverb of the peoples, And a wonder before them I am.
Apan gihimo niya ako nga yubitanan sa mga tawo; giluwaan nila ang akong nawong.
7 And dim from sorrow is mine eye, And my members as a shadow all of them.
Ang akong mga mata mihalap usab tungod sa kasubo; ang tanang bahin sa akong lawas sama na kapayat sa mga anino.
8 Astonished are the upright at this, And the innocent against the profane Stirreth himself up.
Ang mga tawong matarong natingala niini; ang tawong walay sala mao ang mobatok sa mga tawong walay dios.
9 And the righteous layeth hold [on] his way, And the clean of hands addeth strength, And — dumb are they all.
Ang tawong matarong magapadayon sa iyang dalan; siya nga hinlo ang mga kamot magatubo sa kalig-on pa gayod.
10 Return, and come in, I pray you, And I find not among you a wise man.
Apan alang kaninyong tanan, karon duol kamo; wala akoy nakita nga maalamong tawo taliwala kaninyo.
11 My days have passed by, My devices have been broken off, The possessions of my heart!
Ang akong mga adlaw nanglabay na; ang akong mga laraw nangakawang na. Ingon man ang mga pangandoy sa akong kasingkasing...
12 Night for day they appoint, Light [is] near because of darkness.
Kining mga tawhana, kining mga mabiaybiayon, nag-usab sa gabii ngadto sa adlaw; ang kahayag haduol na sa kangitngit.
13 If I wait — Sheol [is] my house, In darkness I have spread out my couch. (Sheol )
Sanglit gitan-aw ko na ang Sheol ingon nga akong pinuy-anan; tungod kay gibukhad ko na ang akong higdanan sa kangitngit; (Sheol )
14 To corruption I have called: — 'Thou [art] my father.' 'My mother' and 'my sister' — to the worm.
sanglit nag-ingon na ako sa bung-aw, 'Ikaw mao ang akong amahan,' ug sa ulod, 'Ikaw mao ang akong inahan o ang akong igsoong babaye,'
15 And where [is] now my hope? Yea, my hope, who doth behold it?
nan asa may akong paglaom? Alang sa akong paglaom, kinsa pa may makakita niana?
16 [To] the parts of Sheol ye go down, If together on the dust we may rest. (Sheol )
Mouban ba kanako ang paglaom paingon sa ganghaan sa Sheol sa dihang mopadulong kita sa abug?” (Sheol )