Job 15
1 And Eliphaz the Temanite answereth and saith: —
Теманлиқ Елифаз буниңға җававән мундақ деди: —
2 Doth a wise man answer [with] vain knowledge? And fill [with] an east wind his belly?
Данишмән кишиниң қуруқ шамалдәк сәпсәтә билән җавап бериши тоғриму? [Данишмән] қосиғини иссиқ мәшриқ шамили билән тойғузса боламду?
3 To reason with a word not useful? And speeches — no profit in them?
Пайдисиз сөзләр билән, Тайини йоқ гәпләр билән муназирилишиши мувапиқму?
4 Yea, thou dost make reverence void, And dost diminish meditation before God.
Бәрһәқ, сән иман-ихласни йоқ қиливәтмәкчисән, Худаниң алдида дуа-истиқамәткә тосалғу болисән.
5 For thy mouth teacheth thine iniquity, And thou chooseth the tongue of the subtile.
Чүнки қәбиһлигиң ағзиңға сөз салиду, Сән мәккарларниң тилини таллап қоллинисән.
6 Thy mouth declareth thee wicked, and not I, And thy lips testify against thee.
Мән әмәс, бәлки өз ағзиң өзүңниң гунайиңни бекитиду, Өз ләвлириң саңа қарши гувалиқ бериду.
7 The first man art thou born? And before the heights wast thou formed?
Сән инсанлар ичидә тунҗа болуп туғулғанму? Сән тағ-даванлардин авал апиридә болғанму?
8 Of the secret counsel of God dost thou hear? And withdrawest thou unto thee wisdom?
Тәңриниң мәхпий кеңишини аңлап кәлгәнмусән? Даналиқ сән биләнла чәклинәмду?
9 What hast thou known, and we know not? Understandest thou — and it is not with us?
Сән билгәнләрни бизниң билмәйдиғанлиримиз барму? Сән чүшәнгәнни бизниң чүшәнмәйдиғинимиз барму?
10 Both the gray-headed And the very aged [are] among us — Greater than thy father [in] days.
Ақсақаллар һәм қерилар бизниң тәрипимиздә туриду, Улар сениң атаңдинму яшта чоңдур.
11 Too few for thee are the comforts of God? And a gentle word [is] with thee,
Тәңриниң тәсәллилири, Йәни саңа мулайимлиқ билән ейтқан мошу сөз сән үчүн азлиқ қиламду?
12 What — doth thine heart take thee away? And what — are thine eyes high?
Немишкә көңүлниң кәйнигә кирип кетисән? Көзүңни немигә пақиритисән?
13 For thou turnest against God thy spirit? And hast brought out words from thy mouth:
Шундақ қилип сән роһуңни Тәңригә қарши турғуздуң, Еғизиңдин шундақ сөзләрниң чиқишиға йол қоюватисән!
14 What [is] man that he is pure, And that he is righteous, one born of woman?
Инсан немә еди? Өз-өзини паклалиғидәк? Анидин туғулған адәм балиси немә еди? Һәққаний болалиғидәк?
15 Lo, in His holy ones He putteth no credence, And the heavens have not been pure in His eyes.
Қара, [Худа] Өз муқәддәслиригиму ишәнмигән йәрдә, Асманларму униң нәзиридә пак болмиған йәрдә,
16 Also — surely abominable and filthy Is man drinking as water perverseness.
Жиркинчлик болған, сесип кәткән, Қәбиһликни су ичкәндәк ичидиған инсан балиси зади қандақ болар?
17 I shew thee — hearken to me — And this I have seen and declare:
Мән саңа көрситәй, маңа қулақ сал; Көзүм көргәнни баян қилмақчимән.
18 Which the wise declare — And have not hid — from their fathers.
Данишмәнләр ата-бовилиридин буларни аңлиған, Йошурмай буларни баян қилған: —
19 To them alone was the land given, And a stranger passed not over into their midst:
(Пәқәт шуларғила, [йәни ата-бовилириғила] йәр-зимин тапшурулған еди, Уларниң арисидин ят адәм өтүшкә петиналмайтти)
20 'All days of the wicked he is paining himself, And few years have been laid up for the terrible one.
— Рәзил адәм барлиқ күнлиридә азаплиниду, Залим кишигә жиллар санақлиқла бекитилгәндур.
21 A fearful voice [is] in his ears, In peace doth a destroyer come to him.
Униң қулиқиға вәһимиләрниң авази кириду, Баяшатлиғида булаңчи униң устигә бесип чүшиду.
22 He believeth not to return from darkness, And watched [is] he for the sword.
Қараңғулуқтин қутулушқа униң көзи йәтмәйду, У қилич билән чепилишқа сақланғандур.
23 He is wandering for bread — 'Where [is] it?' He hath known that ready at his hand Is a day of darkness.
У аш издәп: «Зади нәдин тепилар?» дәп йолда тенәп жүриду, У зулмәт күниниң униңға йеқинлашқанлиғини билиду.
24 Terrify him do adversity and distress, They prevail over him As a king ready for a boaster.
Дәрд-әләм һәм азап униңға вәһимә қилиду, Һуҗумға тәйяр болған падишадәк униң үстидин ғәлибә қилиду.
25 For he stretched out against God his hand, And against the Mighty he maketh himself mighty.
Чүнки у Тәңригә қарши қолини көтәргән, Һәммигә қадирға күч көрсәтмәкчи болған,
26 He runneth unto Him with a neck, With thick bosses of his shields.
Шуңа у бойнини қаттиқ қилип, Көп қәвәтлик қалқанни көтирип униңға қарап етилиду.
27 For he hath covered his face with his fat, And maketh vigour over [his] confidence.
Йүзини яғ басқан болсиму, Беқинлири сәмрәп кәткән болсиму,
28 And he inhabiteth cities cut off, houses not dwelt in, That have been ready to become heaps.
У харабә шәһәрләрдә, Адәм қонғуси кәлмәйдиған, Кесәк дүвилири болушқа бекитилгән өйләрдә яшайду;
29 He is not rich, nor doth his wealth rise, Nor doth he stretch out on earth their continuance.
У һеч бейимайду, Униң мал-мүлки болса үзүлүп қалиду, Униң тәәллуқатлири зимин үстидә кеңәймәйду.
30 He turneth not aside from darkness, His tender branch doth a flame dry up, And he turneth aside at the breath of His mouth!
У қараңғулуқтин қечип қутулалмайду, Ялқун униң шахлирини көйдүрүп қурутиду, [Худаниң] бир нәпәси билән у [дуниядин] кетиду.
31 Let him not put credence in vanity, He hath been deceived, For vanity is his recompence.
У сахтилиққа таянмисун! У алдинип кәткән, шуңа сахтилиқниң өзи униң инъами болиду;
32 Not in his day is it completed, And his bending branch is not green.
Униң күни техи тошмай турупла, Униң шехи техи көкирип болмайла, бу ишлар әмәлгә ашурулиду.
33 He shaketh off as a vine his unripe fruit, And casteth off as an olive his blossom.
Үзүм тели силкинип, тоң үзүмләр чүшүрүветилгәндәк, Зәйтун дәриғиниң чечиги ечилипла төкүлүп кәткәндәк болиду.
34 For the company of the profane [is] gloomy, And fire hath consumed tents of bribery.
Чүнки ипласларниң җәмәти туғмас болиду, От пара йегәнләрниң чедирлирини көйдүриветиду.
35 To conceive misery, and to bear iniquity, Even their heart doth prepare deceit.
[Бирақ] улар [һәрдайим] яманлиқни ойлап, қәбиһлик туғдуриду, Көңлидә һаман һейлә-микир тәйярлайду.
