Job 15
1 And Eliphaz the Temanite answereth and saith: —
Unya mitubag si Eliphaz nga Temanitahon, ug miingon:
2 Doth a wise man answer [with] vain knowledge? And fill [with] an east wind his belly?
Angay ba nga ang usa ka tawo nga maalam motubag pinasikad sa kaalam nga walay hinungdan, Ug pun-on niya ang iyang kaugalingon sa hangin nga timog?
3 To reason with a word not useful? And speeches — no profit in them?
Angay ba siya nga molantugi sa sulti nga walay kapuslanan, Kun sa mga pakigpulong nga wala siyay kahinguhaan?
4 Yea, thou dost make reverence void, And dost diminish meditation before God.
Oo, ikaw nagasalikway sa kahadlok, Ug nagakunhod sa imong pag-ampo sa Dios.
5 For thy mouth teacheth thine iniquity, And thou chooseth the tongue of the subtile.
Kay ang imong kadautan nagatudlo sa imong baba, Ug imong gipili ang dila sa malimbongon.
6 Thy mouth declareth thee wicked, and not I, And thy lips testify against thee.
Ang imong kaugalingong baba nagahukom kanimo, ug dili ako; Oo, ang imong kaugalingong mga ngabil nagpamatuod batok kanimo.
7 The first man art thou born? And before the heights wast thou formed?
Ikaw ba ang unang tawo nga gipanganak? Kun una ba ikaw nga gibuhat nganhi kay sa mga kabungtoran?
8 Of the secret counsel of God dost thou hear? And withdrawest thou unto thee wisdom?
Nakadungog ka ba sa tinago nga kaalam sa Dios? Sa imong kaugalingon ba lamang gituga ang kaalam?
9 What hast thou known, and we know not? Understandest thou — and it is not with us?
Unsay hibaloan nimo nga wala namo hibaloi? Unsay imong hingsayran nga wala diri kanamo?
10 Both the gray-headed And the very aged [are] among us — Greater than thy father [in] days.
Kanamo ania ang mga tawo nga ubanon ug mga gulang kaayo, Labi pang magulang kay sa imong amahan.
11 Too few for thee are the comforts of God? And a gentle word [is] with thee,
Ang mga paglipay sa Dios diyutay ra ba kaayo alang kanimo, Bisan ang pulong nga malomo alang kanimo?
12 What — doth thine heart take thee away? And what — are thine eyes high?
Ngano nga nakapabugnaw kanimo ang imong kasingkasing, Ug ngano nga nagasiga ang imong mata,
13 For thou turnest against God thy spirit? And hast brought out words from thy mouth:
Nga ang imong espiritu imong ipangatubang batok sa Dios, Ug magapagula sa mga pulong gikan sa imong baba?
14 What [is] man that he is pure, And that he is righteous, one born of woman?
Kinsa ba ang tawo nga siya pagahinloan? Ug siya nga gipanganak sa babaye aron siya magamatarung?
15 Lo, in His holy ones He putteth no credence, And the heavens have not been pure in His eyes.
Ania karon, siya dili mosalig sa iyang mga balaan. Oo, ang kalangitan dili mahinlo sa iyang mga mata:
16 Also — surely abominable and filthy Is man drinking as water perverseness.
Labi pang dili ang tawo nga dulumtanan ug mahugaw, Ang usa ka tawo nga nagainum sa kadautan ingon sa tubig!
17 I shew thee — hearken to me — And this I have seen and declare:
Ipakita ko kanimo, patalinghugi ako; Ug ang butang nga akong nakita akong ipahayag kanimo.
18 Which the wise declare — And have not hid — from their fathers.
(Nga gisugid sa mga tawong maalam Gikan pa sa ilang mga amahan, ug wala magtago niini;
19 To them alone was the land given, And a stranger passed not over into their midst:
Nga kanila lamang ang yuta gihatag, Ug walay dumuloong nga sa ilang kinataliwad-an nakaagi):
20 'All days of the wicked he is paining himself, And few years have been laid up for the terrible one.
Ang tawong dautan magaantus sa kasakit sa tanan niyang mga adlaw, Bisan pa ang gidaghanon sa katuigan nga giandam alang sa madaugdaugon.
21 A fearful voice [is] in his ears, In peace doth a destroyer come to him.
Anaa sa iyang mga igdulungog ang lanog sa mga butang kahadlokan; Sa kaadunahan ang manlalaglag modangat kaniya.
22 He believeth not to return from darkness, And watched [is] he for the sword.
Siya dili motoo nga gikan sa kangitngitan siya magabalik, Ug ang espada kaniya giandam.
23 He is wandering for bread — 'Where [is] it?' He hath known that ready at his hand Is a day of darkness.
Siya nagasuroysuroy sa laing dapit sa pagpangitag tinapay, sa pag-ingon: Hain ba? Siya nasayud nga ang adlaw sa kangitngit anaa giandam kaniya.
24 Terrify him do adversity and distress, They prevail over him As a king ready for a boaster.
Ang kasamok ug kaguol makapahadlok kaniya; Siya makadaug kaniya, sama sa usa ka hari nga magapadulong sa panggubatan.
25 For he stretched out against God his hand, And against the Mighty he maketh himself mighty.
Kay iyang gituy-od ang iyang kamot batok sa Dios, Ug sa Makagagahum siya nagpasipala;
26 He runneth unto Him with a neck, With thick bosses of his shields.
Sa liog nga pinatikig siya nagaasdang kaniya, Sa kinabag-an nga bukobuko sa iyang kalasag;
27 For he hath covered his face with his fat, And maketh vigour over [his] confidence.
Kay iyang gilukop ang iyang nawong sa iyang tambok, Ug nagtigum ug tambok sa iyang hawak;
28 And he inhabiteth cities cut off, houses not dwelt in, That have been ready to become heaps.
Ug siya nagpuyo sa mga lungsod nga biniyaan, Sa mga balay nga walay tawo nga nagpuyo, Nga dili na madugay mangagun-ob;
29 He is not rich, nor doth his wealth rise, Nor doth he stretch out on earth their continuance.
Siya dili gayud madato, dili usab magapadayon ang iyang bahandi, Ang ilang mga abut dili usab modagsang sa ibabaw sa yuta.
30 He turneth not aside from darkness, His tender branch doth a flame dry up, And he turneth aside at the breath of His mouth!
Siya dili mogula gikan sa kangitngitan; Ang siga sa kalayo magalaya sa iyang mga sanga, Ug ang hinuyop sa baba sa Dios maoy magpapahawa kaniya.
31 Let him not put credence in vanity, He hath been deceived, For vanity is his recompence.
Ayaw siya pagpasaliga sa kakawangan sa paglimbong sa iyang kaugalingon; Kay kakawangan usab ang balus kaniya.
32 Not in his day is it completed, And his bending branch is not green.
Kana matapus sa dili pa modangat ang iyang panahon, Ug ang iyang sanga dili modangat sa kalunhaw.
33 He shaketh off as a vine his unripe fruit, And casteth off as an olive his blossom.
Siya ingon sa usa ka balagon magauyog sa iyang bunga nga linghod, Ug ingon sa kahoyng oliva magapulak siya sa iyang bulak.
34 For the company of the profane [is] gloomy, And fire hath consumed tents of bribery.
Kay ang katilingban niadtong walay Dios dili makabunga, Ug ang kalayo magasunog sa mga balong-balong sa paghiphip.
35 To conceive misery, and to bear iniquity, Even their heart doth prepare deceit.
Manamkon sila ug kalapasan ug manganak ug kasal-anan, Ug ang ilang kasingkasing magaandam ug iglilimbong.
