Job 14

1 Man, born of woman! Of few days, and full of trouble!

Ang tawo, nga gipakatawo sa usa ka babaye, mabuhi lamang sa hamubo nga mga adlaw ug puno sa kalisdanan.

2 As a flower he hath gone forth, and is cut off, And he fleeth as a shadow and standeth not.

Motubo siya gikan sa yuta sama sa usa ka bulak ug pagaputlon lamang; mikalagiw siya sama sa anino ug wala magdugay.

3 Also — on this Thou hast opened Thine eyes, And dost bring me into judgment with Thee.

Lantawon mo ba lamang kini? Dad-on mo ba ako ngadto sa hukmanan uban kanimo?

4 Who giveth a clean thing out of an unclean? not one.

Kinsa ba ang makadala ug hinlo nga butang gikan sa butang nga hugaw? Wala gayod.

5 If determined are his days, The number of his months [are] with Thee, His limit Thou hast made, And he passeth not over;

Gitagal na ang adlaw sa tawo. Ang gidaghanon sa iyang mga bulan anaa kanimo; gitakda mo ang iyang kinutoban nga dili niya malabang.

6 Look away from off him that he may cease, Till he enjoy as an hireling his day.

Ayaw na siya tan-awa aron nga makapahulay siya, aron nga ikalipay niya ang iyang adlaw sama sa sinuholang tawo kung mabuhat niya kana.

7 For there is of a tree hope, if it be cut down, That again it doth change, That its tender branch doth not cease.

Adunay paglaom sa usa ka kahoy; kung putlon man kini, manalingsing pa kini pag-usab, aron ang iyang linghod nga sanga dili mawala.

8 If its root becometh old in the earth, And its stem doth die in the dust,

Bisan magkagulang na ang ugat niini sa yuta, ug ang tuod madunot na sa yuta,

9 From the fragrance of water it doth flourish, And hath made a crop as a plant.

apan bisan kung kini makasimhot lamang ug tubig, makasalingsing kini ug makapananga sama sa usa ka tanom.

10 And a man dieth, and becometh weak, And man expireth, and where [is] he?

Apan ang tawo mamatay; maluya siya; tinuod, mabugto ang gininhawa sa tawo, ug unya asa naman siya?

11 Waters have gone away from a sea, And a river becometh waste and dry.

Sama sa tubig nga mahanaw gikan sa linaw, ug maingon man ang suba nga mahubas ug mauga,

12 And man hath lain down, and riseth not, Till the wearing out of the heavens they awake not, Nor are roused from their sleep.

busa mohigda ang mga tawo ug dili na makabangon pag-usab. Hangtod ang kalangitan mahanaw, dili na sila makamata ni makabangon gikan sa ilang pagkatulog.

13 O that in Sheol Thou wouldest conceal me, Hide me till the turning of Thine anger, Set for me a limit, and remember me. (Sheol h7585)

O, igatago mo unta ako pahilayo sa Sheol halayo gikan sa kalisdanan, ug ibutang mo ako sa tago hangtod nga mahupay na ang imong kaligutgot, nga imo unta akong tagalan sa hustong panahon nga magpabilin didto ug unya hinumdomi ako! (Sheol h7585)

14 If a man dieth — doth he revive? All days of my warfare I wait, till my change come.

Kung ang usa ka tawo mamatay, mabuhi pa ba siya pag-usab? Kung mao kana, hulaton ko na lamang didto ang tanang panahon sa akong kakapoy hangtod nga moabot ang akong kagawasan.

15 Thou dost call, and I — I answer Thee; To the work of Thy hands Thou hast desire.

Motawag ka unta, ug ako magatubag kanimo. Magatinguha ka unta sa buhat sa imong mga kamot.

16 But now, my steps Thou numberest, Thou dost not watch over my sin.

Pagaiphon mo unta ug atimanon ang akong mga lakang; dili mo unta pagasubayon kanunay ang akong sala.

17 Sealed up in a bag [is] my transgression, And Thou sewest up mine iniquity.

Ang akong kalapasan gisilyohan sulod sa usa ka panudlanan; gitabunan mo ang akong mga kasaypanan.

18 And yet, a falling mountain wasteth away, And a rock is removed from its place.

Apan bisan matumpag ang kabukiran ug mawagtang kini; bisan ang mga bato mabalhin gikan sa ilang nahimutangan;

19 Stones have waters worn away, Their outpourings wash away the dust of earth, And the hope of man Thou hast destroyed.

ang katubigan magahilis sa mga bato; ang ilang pagbaha mobanlas sa abog sa yuta. Sama niini, gilaglag mo ang mga paglaom sa tawo.

20 Thou prevailest [over] him for ever, and he goeth, He is changing his countenance, And Thou sendest him away.

Padayon ka nga magapukan kaniya, ug siya mamatay; giusab mo ang iyang dagway ug gipalakaw aron mamatay.

21 Honoured are his sons, and he knoweth not; And they are little, and he attendeth not to them.

Ang iyang mga anak nga lalaki mapasidunggan, apan wala na siya masayod niini; mapakaulawan sila, apan dili siya makakita nga nahitabo kini.

22 Only — his flesh for him is pained, And his soul for him doth mourn.'

Mabati lamang niya ang kasakit sa iyang kaugalingong lawas, ug magsubo siya alang sa iyang kaugalingon.