Job 13
1 Lo, all — hath mine eye seen, Heard hath mine ear, and it attendeth to it.
Мана, мениң көзүм буларниң һәммисини көрүп чиққан; Мениң қулиқим буларни аңлап чүшәнгән.
2 According to your knowledge I have known — also I. I am not fallen more than you.
Силәрниң билгәнлириңларни мәнму билимән; Мениң силәрдин қелишқичилигим йоқ.
3 Yet I for the Mighty One do speak, And to argue for God I delight.
Бирақ мениң арзуюм Һәммигә қадир билән сөзлишиштур, Мениң Худа билән муназирә қилғум келиду.
4 And yet, ye [are] forgers of falsehood, Physicians of nought — all of you,
Силәр болсаңлар төһмәт чаплиғучилар, Һәммиңлар ярамсиз тевипсиләр.
5 O that ye would keep perfectly silent, And it would be to you for wisdom.
Силәр пәқәтла сүкүттә турған болсаңлар еди! Бу силәр үчүн даналиқ болатти!
6 Hear, I pray you, my argument, And to the pleadings of my lips attend,
Мениң муназирәмгә қулақ селиңлар, Ләвлиримдики муһакимиләрни аңлап беқиңлар.
7 For God do ye speak perverseness? And for Him do ye speak deceit?
Силәр Худаниң вакаләтчиси сүпитидә болувелип адилсиз сөз қиламсиләр? Униң үчүн һейлә-микирлик гәп қилмақчимусиләр?
8 His face do ye accept, if for God ye strive?
Униңға йүз-хатирә қилип [хушамәт] қилмақчимусиләр?! Униңға вакалитән дәва соримақчимусиләр?
9 Is [it] good that He doth search you, If, as one mocketh at a man, ye mock at Him?
У ич-бағриңларни ахтуруп чиқса, силәр үчүн яхши болаттиму? Инсан балисини алдиғандәк уни алдимақчимусиләр?
10 He doth surely reprove you, if in secret ye accept faces.
Силәр йүз-хатирә қилип йошурунчә хушамәт қилсаңлар, У чоқум силәрни әйипләйду.
11 Doth not His excellency terrify you? And His dread fall upon you?
Буниңдин көрә Униң һәйвисиниң силәрни қорқатқини, Униң вәһимисиниң силәргә чүшкини түзүк әмәсму?
12 Your remembrances [are] similes of ashes, For high places of clay your heights.
Пәнд-несиһәтиңлар пәқәт күлгә охшаш сөзләр, халас; Силәр [ишәш бағлиған] истиһкамиңлар пәқәт лай истиһкамлар, халас.
13 Keep silent from me, and I speak, And pass over me doth what?
Мени ихтияримға қоюветип зуван сүрмәңлар, мени гәп қилғили қоюңлар. Бешимға һәр немә кәлсә кәлсун!
14 Wherefore do I take my flesh in my teeth? And my soul put in my hand?
Қандақла болмисун, җеним билән тәвәккул қилимән, Мән җенимни алқинимға елип қойимән!
15 Lo, He doth slay me — I wait not! Only, my ways unto His face I argue.
У җенимни алсиму мән йәнила Уни күтимән, Униңға тайинимән; Бирақ қандақла болмисун мән тутқан йоллиримни Униң алдида ақлимақчимән;
16 Also — He [is] to me for salvation, For the profane cometh not before Him.
Бундақ қилишим маңа ниҗатлиқ болиду; Чүнки иплас бир адәм униң алдиға баралмайду.
17 Hear ye diligently my word, And my declaration with your ears.
Сөзлиримни диққәт билән аңлаңлар, Баянлиримға убдан қулақ селиңлар.
18 Lo, I pray you, I have set in order the cause, I have known that I am righteous.
Мана, мән өз дәвайимни тәртиплиқ қилип тәйяр қилдим; Мән өзүмниң һәқиқәтән ақлинидиғанлиғимни билимән.
19 Who [is] he that doth strive with me? For now I keep silent and gasp.
Мән билән бәс-муназирә қилидиған қени ким баркин? Һазир сүкүт қилған болсам, тиниқтин тохтиған болаттим!
20 Only two things, O God, do with me: Then from Thy face I am not hidden.
[Аһ Худа]! Маңа пәқәт икки ишнила қилип бәргин; Шундақ болғандила, мән өзүмни Сәндин қачурмаймән:
21 Thy hand put far off from me, And Thy terror let not terrify me.
— Қолуңни мәндин жирақ қилғин; — Вәһимәң мени қорқатмисун.
22 And call Thou, and I — I answer, Or — I speak, and answer Thou me.
Андин мени сот қилишқа чақир, мән саңа җавап беримән; Яки мән Саңа [дәвайимдин] сөз қилсам, Сәнму маңа җавап берисән.
23 How many iniquities and sins have I? My transgression and my sin let me know.
Мениң қәбиһликлирим һәм гуналирим зади қанчилик? Итаәтсизлигим һәм гунайимни маңа көрситип бәр!
24 Why dost Thou hide Thy face? And reckonest me for an enemy to Thee?
Немишкә дидариңни мәндин йошурисән? Немишкә мени Өз дүшминиң дәп билдиң?
25 A leaf driven away dost Thou terrify? And the dry stubble dost Thou pursue?
Уяқ-буяққа учуруветилидиған анчики бир йопурмақни вәһимигә салмақчимусән? Қуруп кәткән пахални қоғлимақчимусән?
26 For Thou writest against me bitter things, And causest me to possess iniquities of my youth:
Чүнки Сән мениң үстүмдин зәһәрдәк әрзләрни язисән, Сән яшлиғимдики қәбиһликлиримни маңа қайтуруватисән.
27 And puttest in the stocks my feet, And observest all my paths, On the roots of my feet Thou settest a print,
Мән чирип кәткән бир нәрсә, Мән пәқәт күйә йегән бир кийимла болғиним билән, Лекин Сән мениң путлиримни кишәнләйсән, Һәммә йоллиримни күзитип жүрисән; Тапанлиримға маңмаслиқ үчүн чәк сизип қойғансән.
28 And he, as a rotten thing, weareth away, As a garment hath a moth consumed him.
