< Job 11 >
1 And Zophar the Naamathite answereth and saith: —
Kaj ekparolis Cofar, la Naamano, kaj diris:
2 Is a multitude of words not answered? And is a man of lips justified?
Ĉu kontraŭ multe da vortoj oni ne povas doni respondon? Kaj ĉu tiu, kiu multe parolas, estas prava?
3 Thy devices make men keep silent, Thou scornest, and none is causing blushing!
Ĉu via senenhava parolado devas silentigi la homojn, Por ke vi mokinsultu kaj neniu vin hontigu?
4 And thou sayest, 'Pure [is] my discourse, And clean I have been in Thine eyes.'
Vi diras: Mia opinio estas ĝusta, Kaj mi estas pura antaŭ Viaj okuloj.
5 And yet, O that God had spoken! And doth open His lips with thee.
Sed ho, se Dio ekparolus, Kaj malfermus antaŭ vi Siajn lipojn,
6 And declare to thee secrets of wisdom, For counsel hath foldings. And know thou that God forgetteth for thee, [Some] of thine iniquity.
Kaj malkaŝus antaŭ vi la sekretojn de la saĝo, Kiu havas multoblan forton! Sciu, ke ne ĉiujn viajn pekojn Dio rememoras.
7 By searching dost thou find out God? Unto perfection find out the Mighty One?
Ĉu vi povas eltrovi la esencon de Dio? Ĉu vi povas plene kompreni la perfektecon de la Plejpotenculo?
8 Heights of the heavens! — what dost thou? Deeper than Sheol! — what knowest thou? (Sheol )
Tio estas pli alta ol la ĉielo; Kion vi povas fari? Tio estas pli profunda ol Ŝeol; Kion vi povas ekscii? (Sheol )
9 Longer than earth [is] its measure, And broader than the sea.
Pli longa ol la tero estas ĝia mezuro, Kaj pli larĝa ol la maro.
10 If He pass on, and shut up, and assemble, Who then dost reverse it?
Se Li preteriros, kaj fermos, kaj faros juĝon, Tiam kiu repuŝos Lin?
11 For he hath known men of vanity, And He seeth iniquity, And one doth not consider [it]!
Ĉar Li konas la homojn malvirtajn; Li vidas la malbonagojn, kiujn oni ne rimarkas.
12 And empty man is bold, And the colt of a wild ass man is born.
Eĉ vanta homo devas kompreni, Eĉ homo, kiu naskiĝis sovaĝulo.
13 If thou — thou hast prepared thy heart, And hast spread out unto Him thy hands,
Se vi aranĝas vian koron Kaj etendas al Li viajn manojn;
14 If iniquity [is] in thy hand, put it far off, And let not perverseness dwell in thy tents.
Se vi forigas la malvirton, kiu estas en via mano, Kaj vi ne permesos al malbonaĵoj resti en via tendo:
15 For then thou liftest up thy face from blemish, And thou hast been firm, and fearest not.
Tiam vi povos levi vian vizaĝon sen difekto; Vi estos firma kaj ne timos.
16 For thou dost forget misery, As waters passed away thou rememberest.
Tiam vi forgesos mizeron; Vi rememoros ĝin kiel forfluintan akvon.
17 And above the noon doth age rise, Thou fliest — as the morning thou art.
Kaj via vivo leviĝos pli hele ol la tagmezo, La mallumo fariĝos kiel mateno.
18 And thou hast trusted because their is hope, And searched — in confidence thou liest down,
Kaj vi estos trankvila, ĉar ekzistas espero; Vi rigardos ĉirkaŭen, kaj iros dormi en sendanĝereco.
19 And thou hast rested, And none is causing trembling, And many have entreated thy face;
Vi kuŝos, kaj neniu vin timigos; Kaj multaj serĉos vian favoron.
20 And the eyes of the wicked are consumed, And refuge hath perished from them, And their hope [is] a breathing out of soul!
Sed la okuloj de malpiuloj konsumiĝos, Pereos por ili la rifuĝo, Kaj ilia espero elspiros sian vivon.