Job 11
1 And Zophar the Naamathite answereth and saith: —
Unya si Zophar nga taga-Naama mitubag ug miingon,
2 Is a multitude of words not answered? And is a man of lips justified?
“Dili ba kinahanglan man tubagon ang daghang mga pulong? Dili ba kining tawhana nga puno sa pangatarungan, pagatuohan?
3 Thy devices make men keep silent, Thou scornest, and none is causing blushing!
Makapahilom ba sa mga tawo ang imong pagpanghambog? Sa pagbiaybiay mo sa among gipanudlo, wala bay tawo nga makapakaulaw kanimo?
4 And thou sayest, 'Pure [is] my discourse, And clean I have been in Thine eyes.'
Kay ikaw nag-ingon sa Dios, 'Ang akong gituohan putli, ug hingpit ako sa imong mga mata.'
5 And yet, O that God had spoken! And doth open His lips with thee.
'Apan, O kung magasulti pa lamang unta ang Dios ug magabuka pa unta sa iyang ngabil batok kanimo;
6 And declare to thee secrets of wisdom, For counsel hath foldings. And know thou that God forgetteth for thee, [Some] of thine iniquity.
nga ikapakita pa unta niya kanimo ang mga tinago nga kaalam! Kay walay makatupong sa iyang pagkamasinabuton. Nan, hibaloi gayod nga ang Dios maningil gikan kanimo sa labing diyutay kay sa silot nga angay sa imong mga kasaypanan.
7 By searching dost thou find out God? Unto perfection find out the Mighty One?
Makasabot ka ba sa Dios pinaagi sa pagpangita kaniya? Makab-ot mo ba ang kahingpit sa Makagagahom?
Ang mga butang sama sa gitas-on sa kalangitan; unsa man ang imong mabuhat? Labing halalom kini kay sa Seol; unsa man ang imong masayran? (Sheol h7585)
9 Longer than earth [is] its measure, And broader than the sea.
Ang gitas-on niini mas hataas pa kay sa kalibotan, ug mas halapad pa kay sa kadagatan.
10 If He pass on, and shut up, and assemble, Who then dost reverse it?
Kung molabay siya ug mopahilom kang bisan kinsa, kung manawag siya kang bisan kinsa aron maghukom, nan kinsa man ang arang makapugong kaniya?
11 For he hath known men of vanity, And He seeth iniquity, And one doth not consider [it]!
Kay nasayod siya sa mga tawong malimbungon; Kung makakita siya ug kasaypanan, dili ba siya magatagad niini?
12 And empty man is bold, And the colt of a wild ass man is born.
Apan ang tawong buangbuang walay salabutan; makakuha na sila niini kung ang usa ka ihalas nga asno manganak na ug usa ka tawo.
13 If thou — thou hast prepared thy heart, And hast spread out unto Him thy hands,
Apan pananglitan gipakamatarong mo ang imong kasingkasing ug gituy-od mo ang imong mga kamot sa Dios;
14 If iniquity [is] in thy hand, put it far off, And let not perverseness dwell in thy tents.
pananglitan ang kasaypanan anaa sa imong kamot, apan gipahilayo mo kini gikan kanimo, ug wala mo tugoti nga ang pagkadili-matarong magpuyo sa imong mga tolda.
15 For then thou liftest up thy face from blemish, And thou hast been firm, and fearest not.
Nan makayahat ka gayod sa imong panagway nga walay ilhanan sa kaulawan; sa pagkatinuod, mahimo kang lig-on ug dili mahadlok.
16 For thou dost forget misery, As waters passed away thou rememberest.
Mahikalimot ka sa imong kaalaot; mahinumduman mo lamang nga kini sama sa tubig nga midagayday.
17 And above the noon doth age rise, Thou fliest — as the morning thou art.
Mohayag pa ang imong kinabuhi labaw kay sa udto; bisan aduna pay kangitngit, mahisama kini sa kabuntagon.
18 And thou hast trusted because their is hope, And searched — in confidence thou liest down,
May kasigurohan ka tungod kay adunay paglaom; oo tinuod gayod, makakaplag ka ug kaluwasan mahitungod kanimo ug makapahulay ka nga luwas.
19 And thou hast rested, And none is causing trembling, And many have entreated thy face;
Magahigda ka usab, ug walay makapahadlok kanimo; sa pagkatinuod, daghan ang magahangyo sa imong kaayo.
20 And the eyes of the wicked are consumed, And refuge hath perished from them, And their hope [is] a breathing out of soul!
Apan mapakyas ang mga mata sa mga tawong daotan; wala silay agianan nga kaikyasan; ang ila lamang paglaom mao ang kataposang gininhawa sa kinabuhi.”
