Isaiah 5
1 Let me sing, I pray you, for my beloved, A song of my beloved as to his vineyard: My beloved hath a vineyard in a fruitful hill,
Tugoti ako sa pag-awit alang sa akong gihigugma pag-ayo, usa ka awit sa akong gihigugma mahitungod sa iyang parasan. Ang akong gihigugma pag-ayo adunay parasan sa tabunok kaayo nga bungtod.
2 And he fenceth it, and casteth out its stones, And planteth it [with] a choice vine, And buildeth a tower in its midst, And also a wine press hath hewn out in it, And he waiteth for the yielding of grapes, And it yieldeth bad ones!
Gibungkal niya kini, gikuha ang mga bato, ug gitamnan sa labing maayo nga matang sa paras. Gitukoran niya ug tore sa taliwala niini, ug nagtukod usab siya ug pug-anan sa ubas. Nagpaabot siya sa pagpamunga niini, apan ihalas lamang nga mga ubas ang bunga niini.
3 And now, O inhabitant of Jerusalem, and man of Judah, Judge, I pray you, between me and my vineyard.
Busa karon, lumolupyo sa Jerusalem ug tawo sa Juda, hukmi ako ug ang akong parasan.
4 What — to do still to my vineyard, That I have not done in it! Wherefore, I waited to the yielding of grapes, And it yieldeth bad ones!
Unsa pa man ang akong buhaton alang sa akong parasan, nga wala nako nabuhat alang niini? Sa dihang nagpaabot ako nga mobunga kini, nganong namunga man hinuon kini ug ihalas nga mga ubas?
5 And now, pray, let me cause you to know, That which I am doing to my vineyard, To turn aside its hedge, And it hath been for consumption, To break down its wall, And it hath been for a treading-place.
Karon sultihan ko kamo kung unsa ang akong buhaton sa akong parasan: kuhaon ko ang kural niini, himoon ko kini nga usa ka sibsibanan, gubaon ko ang paril niini, ug yatakyatakan kini.
6 And I make it a waste, It is not pruned, nor arranged, And gone up have brier and thorn, And on the thick clouds I lay a charge, From raining upon it rain.
Gun-obon ko na kini, ug dili na kini pagapul-ongan ni kapnan. Hinuon, moturok ang mga sampinit ug mga tunok. Sugoon ko usab ang mga panganod nga dili mopaulan niini.
7 Because the vineyard of Jehovah of Hosts [Is] the house of Israel, And the man of Judah His pleasant plant, And He waiteth for judgment, and lo, oppression, For righteousness, and lo, a cry.
Kay ang parasan ni Yahweh nga labawng makagagahom mao ang balay sa Israel, ug ang tawo sa Juda mao ang makapahimuot niyang tanom; nagpaabot siya ug hustisya, apan adunay pagpinatyanay; alang sa pagkamatarong, apan singgit lamang sa pagpakitabang.
8 Woe [to] those joining house to house, Field to field they bring near, till there is no place, And ye have been settled by yourselves In the midst of the land!
Alaot kadtong nagpadaghan ug mga balay, kadtong nagpadaghan ug mga uma, hangtod nga wala nay lawak nga mahibilin, ug magpabilin kang mag-inusara sa yuta!
9 By the weapons of Jehovah of Hosts Do not many houses a desolation become? Great and good without inhabitant!
Gisultihan ako ni Yahweh nga labawng makagagahom, daghang kabalayan ang biyaan, bisan pa ang dagko ug nindot, wala nay lumolupyo.
10 For ten acres of vineyard do yield one bath, And an homer of seed yieldeth an ephah.
Kay ang napulo ka yugo nga parasan mohatag lamang ug usa ka bath, ug ang usa ka homer nga binhi mohatag lamang ug usa ka ephah.
11 Woe [to] those rising early in the morning, Strong drink they pursue! Tarrying in twilight, wine inflameth them!
Alaot kadtong nagsayo ug bangon sa buntag aron sa pag-inom ug isog nga ilimnon, kadtong naglangaylangay diha sa kangitngit hangtod nga mahubog sila sa bino.
12 And harp, and psaltery, tabret, and pipe, And wine, have been their banquets, And the work of Jehovah they behold not, Yea, the work of His hands they have not seen.
Nagbangketi sila uban sa alpa, gamay nga gitara, tamborin, plawta, ug bino, apan wala nila ilha ang buhat ni Yahweh, ni gihunahuna ang mga buhat sa iyang mga kamot.
13 Therefore my people removed without knowledge, And its honourable ones are famished, And its multitude dried up of thirst.
Busa giulipon ang akong katawhan kay kulang ug pagsabot; gigutom ang ilang halangdon nga mga pangulo, ug walay mainom ang yano nilang mga tawo.
14 Therefore hath Sheol enlarged herself, And hath opened her mouth without limit. And gone down hath its honour, and its multitude, And its noise, and its exulting one — into her. (Sheol h7585)
Busa adunay mas dakong kagana ang Sheol ug nagnganga kini ug maayo; ang inila diha kanila, ang katawhan, ang mga pangulo, ug ang mga tigmaya ug kadtong nagmalipayon, mangadto sa Sheol. (Sheol h7585)
15 And bowed down is the low, and humbled the high, And the eyes of the haughty become low,
Mapugos sa pagyukbo ang tawo, ug magpaubos ang katawhan; ipaubos ang mga mata sa mapahitas-on.
16 And Jehovah of Hosts is high in judgment, And the Holy God sanctified in righteousness,
Ibayaw si Yahweh nga labawng makagagahom diha sa iyang hustisya, ug ipakita sa Dios nga Usa ka Balaan ang iyang pagkamatarong.
17 And fed have lambs according to their leading, And waste places of the fat ones Do sojourners consume.
Unya manibsib ang mga karnero ingon nga anaa sa ilang kaugalingong sibsibanan, ug diha sa mga guba, ang nating mga karnero manibsib ingon nga mga langyaw.
18 Woe [to] those drawing out iniquity with cords of vanity, And as [with] thick ropes of the cart — sin.
Alaot kadtong nagguyod sa pagkadaotan uban sa walay pulos nga mga pisi ug kadtong nagguyod sa sala ingon nga hikot sa kariton.
19 Who are saying, 'Let Him hurry, Let Him hasten His work, that we may see, And let the counsel of the Holy One of Israel Draw near and come, and we know.'
Alaot kadtong nag-ingon, “Padalia ang Dios, tugoti siya nga mamuhat ug dali, aron makita nato kini nga mahitabo; ug tugoti nga moabot ang mga laraw sa Usa ka Balaan sa Israel, aron nga masayod kita niini.”
20 Woe [to] those saying to evil 'good,' And to good 'evil,' Putting darkness for light, and light for darkness, Putting bitter for sweet, and sweet for bitter.
Alaot kadtong nagtawag sa daotan nga maayo, ug maayo ang daotan; kadtong nagpaila sa kangitngit ingon nga kahayag, ug ang kahayag ingon nga kangitngit; kadtong nagpaila sa pait ingon nga tam-is, ug ang tam-is ingon nga pait!
21 Woe [to] the wise in their own eyes, And — before their own faces — intelligent!
Alaot kadtong mga maalamon sa ilang kaugalingong mga mata, ug ang mga maampingon sa ilang kaugalingong panabot!
22 Woe [to] the mighty to drink wine, And men of strength to mingle strong drink.
Alaot kadtong mga mananaog sa pag-inom ug bino, ug mga hanas sa pagtimpla sa isog nga mga ilimnon;
23 Declaring righteous the wicked for a bribe, And the righteousness of the righteous They turn aside from him.
kadtong nagpakamatarong sa daotan pinaagi sa suhol, ug pagkuha sa katungod sa mga walay sala!
24 Therefore, as a tongue of fire devoureth stubble, And flaming hay falleth, Their root is as muck, And their flower as dust goeth up. Because they have rejected the law of Jehovah of Hosts, And the saying of the Holy One of Israel despised.
Busa ingon nga ang dila sa kalayo molamoy sa dagami, ug ingon nga masunog ang nalaya nga sagbot, busa malata ang gamot niini, ug mapalid ang bulak niini sama sa abog. Mahitabo kini kay gisalikway nila ang balaod ni Yahweh nga labawng makagagahom, ug tungod kay gitamay nila ang pulong sa Usa ka Balaan sa Israel.
25 Therefore hath the anger of Jehovah burned among His people, And He stretcheth out His hand against it, And smiteth it, and the mountains tremble, And their carcase is as filth in the midst of the out-places. With all this His anger did not turn back, And still His hand is stretched out!
Busa mosilaob ang kasuko ni Yahweh batok sa iyang katawhan. Gituy-od niya ang iyang kamot batok kanila ug gisilotan sila. Mokurog ang kabukiran, ug mahisama sa basura diha sa kadalanan ang ilang mga patayng lawas. Dili mahupay ang iyang kasuko niining mga butanga; hinuon, magpabilin nga gituy-od ang iyang kamot.
26 And He lifted up an ensign to nations afar off, And hissed to it from the end of the earth, And lo, with haste, swift it cometh.
Ipatindog niya ang usa ka timailhan nga bandera alang sa layo nga mga nasod ug taghoyan kadtong anaa sa kinatumyan sa kalibotan. Tan-awa, moabot dayon sila sa walay langan.
27 There is none weary, nor stumbling in it, It doth not slumber, nor sleep, Nor opened hath been the girdle of its loins, Nor drawn away the latchet of its sandals.
Walay gikapoyan o napandol diha kanila; walay nagduka o nangatulog. Ni miluag ang ilang mga bakos, o nabugto ang mga liston sa ilang sandalyas.
28 Whose arrows [are] sharp, and all its bows bent, Hoofs of its horses as flint have been reckoned, And its wheels as a hurricane!
Hait ang ilang mga udyong ug gibawog ang tanan nilang pana; sama sa santik ang mga koko sa ilang mga kabayo, ug sama sa bagyo ang mga ligid sa ilang karwahe.
29 Its roaring [is] like a lioness, It roareth like young lions, And it howleth, and seizeth prey, And carrieth away safely, and there is none delivering.
Mahisama sa usa ka liyon ang ilang pagngulob; magngulob sila sama sa nating mga liyon. Magngulob sila ug gunitan ang biktima ug dad-on kini palayo, nga walay makaluwas.
30 And it howleth against it in that day as the howling of a sea, And it hath looked attentively to the land, And lo, darkness — distress, And light hath been darkened by its abundance!
Nianang adlawa magngulob sila batok sa biktima sama sa dagat nga nagngulob. Kung motan-aw si bisan kinsa ibabaw sa yuta, makita niya ang kangitngit ug pag-antos; bisan ang kahayag mahimong ngitngit pinaagi sa mga panganod.
