Acts 27
1 And when our sailing to Italy was determined, they were delivering up both Paul and certain others, prisoners, to a centurion, by name Julius, of the band of Sebastus,
ஜலபதே²நாஸ்மாகம் இதோலியாதே³ஸ²ம்’ ப்ரதி யாத்ராயாம்’ நிஸ்²சிதாயாம்’ ஸத்யாம்’ தே யூலியநாம்நோ மஹாராஜஸ்ய ஸம்’கா⁴தாந்தர்க³தஸ்ய ஸேநாபதே: ஸமீபே பௌலம்’ தத³ந்யாந் கதிநயஜநாம்’ஸ்²ச ஸமார்பயந்|
2 and having embarked in a ship of Adramyttium, we, being about to sail by the coasts of Asia, did set sail, there being with us Aristarchus, a Macedonian of Thessalonica,
வயம் ஆத்³ராமுத்தீயம்’ போதமேகம் ஆருஹ்ய ஆஸி²யாதே³ஸ²ஸ்ய தடஸமீபேந யாதும்’ மதிம்’ க்ரு’த்வா லங்க³ரம் உத்தா²ப்ய போதம் அமோசயாம; மாகித³நியாதே³ஸ²ஸ்த²தி²ஷலநீகீநிவாஸ்யாரிஸ்தார்க²நாமா கஸ்²சித்³ ஜநோ(அ)ஸ்மாபி⁴: ஸார்த்³த⁴ம் ஆஸீத்|
3 on the next [day] also we touched at Sidon, and Julius, courteously treating Paul, did permit [him], having gone on unto friends, to receive [their] care.
பரஸ்மிந் தி³வஸே (அ)ஸ்மாபி⁴: ஸீதோ³ந்நக³ரே போதே லாகி³தே தத்ர யூலிய: ஸேநாபதி: பௌலம்’ ப்ரதி ஸௌஜந்யம்’ ப்ரத³ர்த்²ய ஸாந்த்வநார்த²ம்’ ப³ந்து⁴பா³ந்த⁴வாந் உபயாதும் அநுஜஜ்ஞௌ|
4 And thence, having set sail, we sailed under Cyprus, because of the winds being contrary,
தஸ்மாத் போதே மோசிதே ஸதி ஸம்முக²வாயோ: ஸம்ப⁴வாத்³ வயம்’ குப்ரோபத்³வீபஸ்ய தீரஸமீபேந க³தவந்த: |
5 and having sailed over the sea over-against Cilicia and Pamphylia, we came to Myria of Lycia,
கிலிகியாயா: பாம்பூ²லியாயாஸ்²ச ஸமுத்³ரஸ்ய பாரம்’ க³த்வா லூகியாதே³ஸா²ந்தர்க³தம்’ முராநக³ரம் உபாதிஷ்டா²ம|
6 and there the centurion having found a ship of Alexandria, sailing to Italy, did put us into it,
தத்ஸ்தா²நாத்³ இதாலியாதே³ஸ²ம்’ க³ச்ச²தி ய: ஸிகந்த³ரியாநக³ரஸ்ய போதஸ்தம்’ தத்ர ப்ராப்ய ஸ²தஸேநாபதிஸ்தம்’ போதம் அஸ்மாந் ஆரோஹயத்|
7 and having sailed slowly many days, and with difficulty coming over-against Cnidus, the wind not suffering us, we sailed under Crete, over-against Salmone,
தத: பரம்’ ப³ஹூநி தி³நாநி ஸ²நை: ஸ²நை: ர்க³த்வா க்நீத³பார்ஸ்²வோபஸ்த்²தி: பூர்வ்வம்’ ப்ரதிகூலேந பவநேந வயம்’ ஸல்மோந்யா: ஸம்முக²ம் உபஸ்தா²ய க்ரீத்யுபத்³வீபஸ்ய தீரஸமீபேந க³தவந்த: |
8 and hardly passing it, we came to a certain place called 'Fair Havens,' nigh to which was the city [of] Lasaea.
கஷ்டேந தமுத்தீர்ய்ய லாஸேயாநக³ரஸ்யாத⁴: ஸுந்த³ரநாமகம்’ கா²தம் உபாதிஷ்டா²ம|
9 And much time being spent, and the sailing being now dangerous — because of the fast also being already past — Paul was admonishing,
இத்த²ம்’ ப³ஹுதித²: காலோ யாபித உபவாஸதி³நஞ்சாதீதம்’, தத்காரணாத் நௌவர்த்மநி ப⁴யங்கரே ஸதி பௌலோ விநயேந கதி²தவாந்,
10 saying to them, 'Men, I perceive that with hurt, and much damage, not only of the lading and of the ship, but also of our lives — the voyage is about to be;'
ஹே மஹேச்சா² அஹம்’ நிஸ்²சயம்’ ஜாநாமி யாத்ராயாமஸ்யாம் அஸ்மாகம்’ க்லேஸா² ப³ஹூநாமபசயாஸ்²ச ப⁴விஷ்யந்தி, தே கேவலம்’ போதஸாமக்³ர்யோரிதி நஹி, கிந்த்வஸ்மாகம்’ ப்ராணாநாமபி|
11 but the centurion to the pilot and to the shipowner gave credence more than to the things spoken by Paul;
ததா³ ஸ²தஸேநாபதி: பௌலோக்தவாக்யதோபி கர்ணதா⁴ரஸ்ய போதவணிஜஸ்²ச வாக்யம்’ ப³ஹுமம்’ஸ்த|
12 and the haven being incommodious to winter in, the more part gave counsel to sail thence also, if by any means they might be able, having attained to Phenice, [there] to winter, [which is] a haven of Crete, looking to the south-west and north-west,
தத் கா²தம்’ ஸீ²தகாலே வாஸார்ஹஸ்தா²நம்’ ந தஸ்மாத்³ அவாசீப்ரதீசோர்தி³ஸோ²: க்ரீத்யா: பை²நீகியகா²தம்’ யாதும்’ யதி³ ஸ²க்நுவந்தஸ்தர்ஹி தத்ர ஸீ²தகாலம்’ யாபயிதும்’ ப்ராயேண ஸர்வ்வே மந்த்ரயாமாஸு: |
13 and a south wind blowing softly, having thought they had obtained [their] purpose, having lifted anchor, they sailed close by Crete,
தத: பரம்’ த³க்ஷிணவாயு ர்மந்த³ம்’ வஹதீதி விலோக்ய நிஜாபி⁴ப்ராயஸ்ய ஸித்³தே⁴: ஸுயோகோ³ ப⁴வதீதி பு³த்³த்⁴வா போதம்’ மோசயித்வா க்ரீத்யுபத்³வீபஸ்ய தீரஸமீபேந சலிதவந்த: |
14 and not long after there arose against it a tempestuous wind, that is called Euroclydon,
கிந்த்வல்பக்ஷணாத் பரமேவ உரக்லுதோ³ந்நாமா ப்ரதிகூல: ப்ரசண்டோ³ வாயு ர்வஹந் போதே(அ)லகீ³த்
15 and the ship being caught, and not being able to bear up against the wind, having given [her] up, we were borne on,
தஸ்யாபி⁴முக²ம்’ க³ந்தும் போதஸ்யாஸ²க்தத்வாத்³ வயம்’ வாயுநா ஸ்வயம்’ நீதா: |
16 and having run under a certain little isle, called Clauda, we were hardly able to become masters of the boat,
அநந்தரம்’ க்லௌதீ³நாம்ந உபத்³வீபஸ்ய கூலஸமீபேந போதம்’ க³மயித்வா ப³ஹுநா கஷ்டேந க்ஷுத்³ரநாவம் அரக்ஷாம|
17 which having taken up, they were using helps, undergirding the ship, and fearing lest they may fall on the quicksand, having let down the mast — so were borne on.
தே தாமாருஹ்ய ரஜ்ஜ்சா போதஸ்யாதோ⁴பா⁴க³ம் அப³த்⁴நந் தத³நந்தரம்’ சேத் போதோ ஸைகதே லக³தீதி ப⁴யாத்³ வாதவஸநாந்யமோசயந் தத: போதோ வாயுநா சாலித: |
18 And we, being exceedingly tempest-tossed, the succeeding [day] they were making a clearing,
கிந்து க்ரமஸோ² வாயோ: ப்ரப³லத்வாத் போதோ தோ³லாயமாநோ(அ)ப⁴வத் பரஸ்மிந் தி³வஸே போதஸ்தா²நி கதிபயாநி த்³ரவ்யாணி தோயே நிக்ஷிப்தாநி|
19 and on the third [day] with our own hands the tackling of the ship we cast out,
த்ரு’தீயதி³வஸே வயம்’ ஸ்வஹஸ்தை: போதஸஜ்ஜநத்³ரவ்யாணி நிக்ஷிப்தவந்த: |
20 and neither sun nor stars appearing for more days, and not a little tempest lying upon us, thenceforth all hope was taken away of our being saved.
ததோ ப³ஹுதி³நாநி யாவத் ஸூர்ய்யநக்ஷத்ராதீ³நி ஸமாச்ச²ந்நாநி ததோ (அ)தீவ வாத்யாக³மாத்³ அஸ்மாகம்’ ப்ராணரக்ஷாயா: காபி ப்ரத்யாஸா² நாதிஷ்ட²த்|
21 And there having been long fasting, then Paul having stood in the midst of them, said, 'It behoved [you], indeed, O men — having hearkened to me — not to set sail from Crete, and to save this hurt and damage;
ப³ஹுதி³நேஷு லோகைரநாஹாரேண யாபிதேஷு ஸர்வ்வேஷாம்’ ஸாக்ஷத் பௌலஸ்திஷ்ட²ந் அகத²யத், ஹே மஹேச்சா²: க்ரீத்யுபத்³வீபாத் போதம்’ ந மோசயிதும் அஹம்’ பூர்வ்வம்’ யத்³ அவத³ம்’ தத்³க்³ரஹணம்’ யுஷ்மாகம் உசிதம் ஆஸீத் ததா² க்ரு’தே யுஷ்மாகம் ஏஷா விபத்³ ஏஷோ(அ)பசயஸ்²ச நாக⁴டிஷ்யேதாம்|
22 and now I exhort you to be of good cheer, for there shall be no loss of life among you — but of the ship;
கிந்து ஸாம்ப்ரதம்’ யுஷ்மாந் விநீய ப்³ரவீம்யஹம்’, யூயம்’ ந க்ஷுப்⁴யத யுஷ்மாகம் ஏகஸ்யாபி ப்ராணிநோ ஹாநி ர்ந ப⁴விஷ்யதி, கேவலஸ்ய போதஸ்ய ஹாநி ர்ப⁴விஷ்யதி|
23 for there stood by me this night a messenger of God — whose I am, and whom I serve —
யதோ யஸ்யேஸ்²வரஸ்ய லோகோ(அ)ஹம்’ யஞ்சாஹம்’ பரிசராமி ததீ³ய ஏகோ தூ³தோ ஹ்யோ ராத்ரௌ மமாந்திகே திஷ்ட²ந் கதி²தவாந்,
24 saying, Be not afraid Paul; before Caesar it behoveth thee to stand; and, lo, God hath granted to thee all those sailing with thee;
ஹே பௌல மா பை⁴ஷீ: கைஸரஸ்ய ஸம்முகே² த்வயோபஸ்தா²தவ்யம்’; தவைதாந் ஸங்கி³நோ லோகாந் ஈஸ்²வரஸ்துப்⁴யம்’ த³த்தவாந்|
25 wherefore be of good cheer, men! for I believe God, that so it shall be, even as it hath been spoken to me,
அதஏவ ஹே மஹேச்சா² யூயம்’ ஸ்தி²ரமநஸோ ப⁴வத மஹ்யம்’ யா கதா²கதி² ஸாவஸ்²யம்’ க⁴டிஷ்யதே மமைதாத்³ரு’ஸீ² விஸ்²வாஸ ஈஸ்²வரே வித்³யதே,
26 and on a certain island it behoveth us to be cast.'
கிந்து கஸ்யசித்³ உபத்³வீபஸ்யோபரி பதிதவ்யம் அஸ்மாபி⁴: |
27 And when the fourteenth night came — we being borne up and down in the Adria — toward the middle of the night the sailors were supposing that some country drew nigh to them;
தத: பரம் ஆத்³ரியாஸமுத்³ரே போதஸ்ததை²வ தோ³லாயமாந: ஸந் இதஸ்ததோ க³ச்ச²ந் சதுர்த³ஸ²தி³வஸஸ்ய ராத்ரே ர்த்³விதீயப்ரஹரஸமயே கஸ்யசித் ஸ்த²லஸ்ய ஸமீபமுபதிஷ்ட²தீதி போதீயலோகா அந்வமந்யந்த|
28 and having sounded they found twenty fathoms, and having gone a little farther, and again having sounded, they found fifteen fathoms,
ததஸ்தே ஜலம்’ பரிமாய தத்ர விம்’ஸ²தி ர்வ்யாமா ஜலாநீதி ஜ்ஞாதவந்த: | கிஞ்சித்³தூ³ரம்’ க³த்வா புநரபி ஜலம்’ பரிமிதவந்த: | தத்ர பஞ்சத³ஸ² வ்யாமா ஜலாநி த்³ரு’ஷ்ட்வா
29 and fearing lest on rough places we may fall, out of the stern having cast four anchors, they were wishing day to come.
சேத் பாஷாணே லக³தீதி ப⁴யாத் போதஸ்ய பஸ்²சாத்³பா⁴க³தஸ்²சதுரோ லங்க³ராந் நிக்ஷிப்ய தி³வாகரம் அபேக்ஷ்ய ஸர்வ்வே ஸ்தி²தவந்த: |
30 And the sailors seeking to flee out of the ship, and having let down the boat to the sea, in pretence as [if] out of the foreship they are about to cast anchors,
கிந்து போதீயலோகா: போதாக்³ரபா⁴கே³ லங்க³ரநிக்ஷேபம்’ ச²லம்’ க்ரு’த்வா ஜலதௌ⁴ க்ஷுத்³ரநாவம் அவரோஹ்ய பலாயிதும் அசேஷ்டந்த|
31 Paul said to the centurion and to the soldiers, 'If these do not remain in the ship — ye are not able to be saved;'
தத: பௌல: ஸேநாபதயே ஸைந்யக³ணாய ச கதி²தவாந், ஏதே யதி³ போதமத்⁴யே ந திஷ்ட²ந்தி தர்ஹி யுஷ்மாகம்’ ரக்ஷணம்’ ந ஸ²க்யம்’|
32 then the soldiers did cut off the ropes of the boat, and suffered it to fall off.
ததா³ ஸேநாக³ணோ ரஜ்ஜூந் சி²த்வா நாவம்’ ஜலே பதிதும் அத³தா³த்|
33 And till the day was about to be, Paul was calling upon all to partake of nourishment, saying, 'Fourteen days to-day, waiting, ye continue fasting, having taken nothing,
ப்ரபா⁴தஸமயே பௌல: ஸர்வ்வாந் ஜநாந் போ⁴ஜநார்த²ம்’ ப்ரார்த்²ய வ்யாஹரத், அத்³ய சதுர்த³ஸ²தி³நாநி யாவத்³ யூயம் அபேக்ஷமாநா அநாஹாரா: காலம் அயாபயத கிமபி நாபு⁴ம்’க்³த⁴ம்’|
34 wherefore I call upon you to take nourishment, for this is for your safety, for of not one of you shall a hair from the head fall;'
அதோ விநயே(அ)ஹம்’ ப⁴க்ஷ்யம்’ பு⁴ஜ்யதாம்’ ததோ யுஷ்மாகம்’ மங்க³லம்’ ப⁴விஷ்யதி, யுஷ்மாகம்’ கஸ்யசிஜ்ஜநஸ்ய ஸி²ரஸ: கேஸை²கோபி ந நம்’க்ஷ்யதி|
35 and having said these things, and having taken bread, he gave thanks to God before all, and having broken [it], he began to eat;
இதி வ்யாஹ்ரு’த்ய பௌலம்’ பூபம்’ க்³ரு’ஹீத்வேஸ்²வரம்’ த⁴ந்யம்’ பா⁴ஷமாணஸ்தம்’ ப⁴ம்’க்த்வா போ⁴க்தும் ஆரப்³த⁴வாந்|
36 and all having become of good cheer, themselves also took food,
அநந்தரம்’ ஸர்வ்வே ச ஸுஸ்தி²ரா: ஸந்த: கா²த்³யாநி பர்ப்யக்³ரு’ஹ்லந்|
37 (and we were — all the souls in the ship — two hundred, seventy and six),
அஸ்மாகம்’ போதே ஷட்ஸப்தத்யதி⁴கஸ²தத்³வயலோகா ஆஸந்|
38 and having eaten sufficient nourishment, they were lightening the ship, casting forth the wheat into the sea.
ஸர்வ்வேஷு லோகேஷு யதே²ஷ்டம்’ பு⁴க்தவத்ஸு போதஸ்த²ந் கோ³தூ⁴மாந் ஜலதௌ⁴ நிக்ஷிப்ய தை: போதஸ்ய பா⁴ரோ லகூ⁴க்ரு’த: |
39 And when the day came, they were not discerning the land, but a certain creek were perceiving having a beach, into which they took counsel, if possible, to thrust forward the ship,
தி³நே ஜாதே(அ)பி ஸ கோ தே³ஸ² இதி ததா³ ந பர்ய்யசீயத; கிந்து தத்ர ஸமதடம் ஏகம்’ கா²தம்’ த்³ரு’ஷ்ட்வா யதி³ ஸ²க்நுமஸ்தர்ஹி வயம்’ தஸ்யாப்⁴யந்தரம்’ போதம்’ க³மயாம இதி மதிம்’ க்ரு’த்வா தே லங்க³ராந் சி²த்த்வா ஜலதௌ⁴ த்யக்தவந்த: |
40 and the anchors having taken up, they were committing [it] to the sea, at the same time — having loosed the bands of the rudders, and having hoisted up the mainsail to the wind — they were making for the shore,
ததா² கர்ணப³ந்த⁴நம்’ மோசயித்வா ப்ரதா⁴நம்’ வாதவஸநம் உத்தோல்ய தீரஸமீபம்’ க³தவந்த: |
41 and having fallen into a place of two seas, they ran the ship aground, and the fore-part, indeed, having stuck fast, did remain immoveable, but the hinder-part was broken by the violence of the waves.
கிந்து த்³வயோ: ஸமுத்³ரயோ: ஸங்க³மஸ்தா²நே ஸைகதோபரி போதே நிக்ஷிப்தே (அ)க்³ரபா⁴கே³ பா³தி⁴தே பஸ்²சாத்³பா⁴கே³ ப்ரப³லதரங்கோ³(அ)லக³த் தேந போதோ ப⁴க்³ந: |
42 And the soldiers' counsel was that they should kill the prisoners, lest any one having swam out should escape,
தஸ்மாத்³ ப³ந்த³யஸ்²சேத்³ பா³ஹுபி⁴ஸ்தரந்த: பலாயந்தே இத்யாஸ²ங்கயா ஸேநாக³ணஸ்தாந் ஹந்தும் அமந்த்ரயத்;
43 but the centurion, wishing to save Paul, hindered them from the counsel, and did command those able to swim, having cast themselves out first — to get unto the land,
கிந்து ஸ²தஸேநாபதி: பௌலம்’ ரக்ஷிதும்’ ப்ரயத்நம்’ க்ரு’த்வா தாந் தச்சேஷ்டாயா நிவர்த்ய இத்யாதி³ஷ்டவாந், யே பா³ஹுதரணம்’ ஜாநந்தி தே(அ)க்³ரே ப்ரோல்லம்ப்ய ஸமுத்³ரே பதித்வா பா³ஹுபி⁴ஸ்தீர்த்த்வா கூலம்’ யாந்து|
44 and the rest, some indeed upon boards, and some upon certain things of the ship; and thus it came to pass that all came safe unto the land.
அபரம் அவஸி²ஷ்டா ஜநா: காஷ்ட²ம்’ போதீயம்’ த்³ரவ்யம்’ வா யேந யத் ப்ராப்யதே தத³வலம்ப்³ய யாந்து; இத்த²ம்’ ஸர்வ்வே பூ⁴மிம்’ ப்ராப்ய ப்ராணை ர்ஜீவிதா: |
