2 Corinthians 3
1 Do we begin again to recommend ourselves, except we need, as some, letters of recommendation unto you, or from you?
વયં કિમ્ આત્મપ્રશંસનં પુનરારભામહે? યુષ્માન્ પ્રતિ યુષ્મત્તો વા પરેષાં કેષાઞ્ચિદ્ ઇવાસ્માકમપિ કિં પ્રશંસાપત્રેષુ પ્રયોજનમ્ આસ્તે?
2 our letter ye are, having been written in our hearts, known and read by all men,
યૂયમેવાસ્માકં પ્રશંસાપત્રં તચ્ચાસ્માકમ્ અન્તઃકરણેષુ લિખિતં સર્વ્વમાનવૈશ્ચ જ્ઞેયં પઠનીયઞ્ચ|
3 manifested that ye are a letter of Christ ministered by us, written not with ink, but with the Spirit of the living God, not in the tablets of stone, but in fleshy tablets of the heart,
યતો ઽસ્માભિઃ સેવિતં ખ્રીષ્ટસ્ય પત્રં યૂયપેવ, તચ્ચ ન મસ્યા કિન્ત્વમરસ્યેશ્વરસ્યાત્મના લિખિતં પાષાણપત્રેષુ તન્નહિ કિન્તુ ક્રવ્યમયેષુ હૃત્પત્રેષુ લિખિતમિતિ સુસ્પષ્ટં|
4 and such trust we have through the Christ toward God,
ખ્રીષ્ટેનેશ્વરં પ્રત્યસ્માકમ્ ઈદૃશો દૃઢવિશ્વાસો વિદ્યતે;
5 not that we are sufficient of ourselves to think anything, as of ourselves, but our sufficiency [is] of God,
વયં નિજગુણેન કિમપિ કલ્પયિતું સમર્થા ઇતિ નહિ કિન્ત્વીશ્વરાદસ્માકં સામર્થ્યં જાયતે|
6 who also made us sufficient [to be] ministrants of a new covenant, not of letter, but of spirit; for the letter doth kill, and the spirit doth make alive.
તેન વયં નૂતનનિયમસ્યાર્થતો ઽક્ષરસંસ્થાનસ્ય તન્નહિ કિન્ત્વાત્મન એવ સેવનસામર્થ્યં પ્રાપ્તાઃ| અક્ષરસંસ્થાનં મૃત્યુજનકં કિન્ત્વાત્મા જીવનદાયકઃ|
7 and if the ministration of the death, in letters, engraved in stones, came in glory, so that the sons of Israel were not able to look stedfastly to the face of Moses, because of the glory of his face — which was being made useless,
અક્ષરૈ ર્વિલિખિતપાષાણરૂપિણી યા મૃત્યોઃ સેવા સા યદીદૃક્ તેજસ્વિની જાતા યત્તસ્યાચિરસ્થાયિનસ્તેજસઃ કારણાત્ મૂસસો મુખમ્ ઇસ્રાયેલીયલોકૈઃ સંદ્રષ્ટું નાશક્યત,
8 how shall the ministration of the Spirit not be more in glory?
તર્હ્યાત્મનઃ સેવા કિં તતોઽપિ બહુતેજસ્વિની ન ભવેત્?
9 for if the ministration of the condemnation [is] glory, much more doth the ministration of the righteousness abound in glory;
દણ્ડજનિકા સેવા યદિ તેજોયુક્તા ભવેત્ તર્હિ પુણ્યજનિકા સેવા તતોઽધિકં બહુતેજોયુક્તા ભવિષ્યતિ|
10 for also even that which hath been glorious, hath not been glorious — in this respect, because of the superior glory;
ઉભયોસ્તુલનાયાં કૃતાયામ્ એકસ્યાસ્તેજો દ્વિતીયાયાઃ પ્રખરતરેણ તેજસા હીનતેજો ભવતિ|
11 for if that which is being made useless [is] through glory, much more that which is remaining [is] in glory.
યસ્માદ્ યત્ લોપનીયં તદ્ યદિ તેજોયુક્તં ભવેત્ તર્હિ યત્ ચિરસ્થાયિ તદ્ બહુતરતેજોયુક્તમેવ ભવિષ્યતિ|
12 Having, then, such hope, we use much freedom of speech,
ઈદૃશીં પ્રત્યાશાં લબ્ધ્વા વયં મહતીં પ્રગલ્ભતાં પ્રકાશયામઃ|
13 and [are] not as Moses, who was putting a vail upon his own face, for the sons of Israel not stedfastly to look to the end of that which is being made useless,
ઇસ્રાયેલીયલોકા યત્ તસ્ય લોપનીયસ્ય તેજસઃ શેષં ન વિલોકયેયુસ્તદર્થં મૂસા યાદૃગ્ આવરણેન સ્વમુખમ્ આચ્છાદયત્ વયં તાદૃક્ ન કુર્મ્મઃ|
14 but their minds were hardened, for unto this day the same vail at the reading of the Old Covenant doth remain unwithdrawn — which in Christ is being made useless —
તેષાં મનાંસિ કઠિનીભૂતાનિ યતસ્તેષાં પઠનસમયે સ પુરાતનો નિયમસ્તેનાવરણેનાદ્યાપિ પ્રચ્છન્નસ્તિષ્ઠતિ|
15 but till to-day, when Moses is read, a vail upon their heart doth lie,
તચ્ચ ન દૂરીભવતિ યતઃ ખ્રીષ્ટેનૈવ તત્ લુપ્યતે| મૂસસઃ શાસ્ત્રસ્ય પાઠસમયેઽદ્યાપિ તેષાં મનાંસિ તેનાવરણેન પ્રચ્છાદ્યન્તે|
16 and whenever they may turn unto the Lord, the vail is taken away.
કિન્તુ પ્રભું પ્રતિ મનસિ પરાવૃત્તે તદ્ આવરણં દૂરીકારિષ્યતે|
17 And the Lord is the Spirit; and where the Spirit of the Lord [is], there [is] liberty;
યઃ પ્રભુઃ સ એવ સ આત્મા યત્ર ચ પ્રભોરાત્મા તત્રૈવ મુક્તિઃ|
18 and we all, with unvailed face, the glory of the Lord beholding in a mirror, to the same image are being transformed, from glory to glory, even as by the Spirit of the Lord.
વયઞ્ચ સર્વ્વેઽનાચ્છાદિતેનાસ્યેન પ્રભોસ્તેજસઃ પ્રતિબિમ્બં ગૃહ્લન્ત આત્મસ્વરૂપેણ પ્રભુના રૂપાન્તરીકૃતા વર્દ્ધમાનતેજોયુક્તાં તામેવ પ્રતિમૂર્ત્તિં પ્રાપ્નુમઃ|
